ญาติผู้น้อง 2
1352 คำ
“ยินดีด้วยค่ะ” ยื่นมือไปแตะมือหมอไทม์ที่วางอยู่บนโต๊ะ
“เรื่องอะไรครับ” หมอหนุ่มไม่เข้าใจว่าหมอพีชยินดีกับเขาเรื่องอะไร
“ทุกเรื่องค่ะ เรื่องการผ่าตัด แล้วก็เรื่อง...” หมอสาวเว้นวรรคส่งสายตามีความหมายแอบซ่อนไว้
“แล้วมีเรื่องอะไรเพิ่มเติมอีกครับ” เขาเอ่ยถามได้แต่ระบายยิ้ม
“เรื่องที่หมอเจออยู่ค่ะ พีชอยากให้หมอเริ่มต้นใหม่” หล่อนต้องการให้เขามีสายตาไว้มองคนที่อยู่ตรงหน้าบ้าง ไหนๆ เขาก็ไม่มีแฟนแล้ว อยากให้ตัวเองอยู่ในสายตาหมอไทม์
“ขอบคุณครับ” หมอภาสกรขอบคุณ เขารู้ว่าหมอพีชคิดกับเขามากกว่าเพื่อนร่วมงาน
“ไหนๆ ก็...” ขยับเก้าอี้เข้าใกล้หมอไทม์ เขามีแต่ความหล่อทุกตารางนิ้ว ผิวขาวสะอาด ตอหนวดขึ้นหยาบๆ ถ้าได้ลูบไล้คงจะสากมือจั๊กจี้น่าดู
“จะ...จะ ทำอะไรครับหมอพีช” หล่อนขยับเข้าหาเขา ทำให้หมอไทม์รู้สึกหวาดหวั่น ต่อการคุกคามของหมอสาว
“หมอผ่าตัดเสร็จแล้ว เราไปหาที่ผ่อนคลาย นั่งดื่มกันสักแก้วสองแก้วดีไหมคะ”
เขากลัวคำที่เว้นไว้จนใจเต้นระส่ำ กลัวใจหมอพีชจะหมายถึงเรื่องอื่น แต่...แค่ดื่มคงไม่มีปัญหา เว้นเสียแต่หมอพีชคิดไม่ซื่อจึงชวนไปดื่ม
หมอภาสกรลุกขึ้นเต็มความสูง เขาอยากดื่มให้ผ่อนคลายความตึงเครียด ทันใดเมื่อเขายืน ร่างหมอสาวดันกระโจนเข้าใส่เขาความเร็ว
“ดะ...เดี๋ยวหมอพีช จะทำอะไรครับ” หมอภาสกรเบี่ยงตัวหลบมือเล็ก เกี่ยวโอบรอบลำคอ จมูกโด่งหมอสาวรุกเร้าไซ้อยู่ตรงแก้มสากตอหนวดเริ่มผุด
หมอไทม์ถูกหมอพีชดันไปติดตู้เหล็กเก็บเอกสาร ตามมาด้วยตัวหมอพีชโถมเข้าหา ท่าทางหมอพีชเหมือนเสือชีตาร์ รวดเร็วตรงเข้าขย้ำเหยื่อ
“ตอนนี้หัวใจหมอไทม์ว่าง พีชขอสมัครเลยนะคะ” ปากหล่อนพูดนิ้วลูบไล้แผงอก แค่ลูบภายนอกก็รับรู้ถึงความกำยำด้านใน เขาเองก็ผู้ชายมีเลือดมีเนื้ออิฐปูน ที่สำคัญมีความต้องอย่างผู้ชายทั่วไป
“พิชไม่ชอบเห็นหมอเศร้า ขอเป็นคนทำหน้าที่ผ่อนคลายให้หมอ” ความว่องไวของหล่อนมีมากขึ้น เมื่อปากเจรจาหากแต่นิ้วจัดการแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตหมอทีละเม็ดโดยที่เจ้าของเสื้อ ไม่ทันได้รู้ตัว เนื่องจาก...กำลังตะลึงกับการถูกบุกอย่างรวดเร็วขณะนี้
“หมอพีชไม่เอาน่า มันไม่ดีนะ มันจะอันตรายนะ” เขาเตือนแล้วอย่าได้เล่นกับไฟ
“พีชไม่กลัวอันตรายค่ะ”
“อย่าเล่นกับไฟนะมันไม่ดี”
“พีชอยากเล่นกับไฟดูสักครั้งค่ะ ถ้าเป็นไฟอย่างหมอไทม์ พีชยินดีไหม้เกรียมค่ะ” น้ำเสียงสั่นพร่า มีแต่การอ่อยและการยอมเป็นเหยื่อ อย่างเต็มใจ
หมอภาสกรมองดวงหน้าสวยขาวสะอาด แววตาเต็มไปด้วยไฟสวาท หล่อนยั่วยวนเขาจนแทบทนไม่ไหว หน้าเธอกับเขาห่างกันไม่เกินสิบเซนติเมตร หมอสาวเอาแต่จ้องริมฝีปากหมอหนุ่ม ตัวหล่อนร้อนยิ่งกว่าไฟ
หล่อนคิดเสมอว่าว่าตัวเองสวย ต้องการบริหารความสวย ให้กลายเป็นเปลวเพลิงสะกดหมอให้อยู่ในกำมือ ยื่นมือปลดเสื้อกาวน์ออกจากตัว ทิ้งลงพื้นด้วยลีลานางพญา ส่งแววตาเผาหมอไทม์บ่งชัดถึงความหิว กัดปากเล่นแววตา ชม้ายเชิญชวนอย่างชัดเจน
ต่อให้หมอภาสกรสะกดความรู้สึกมากแค่ไหน เจอการยั่วร้ายกาจอย่างนี้ ย่อมแพ้แก่เสน่ห์ร้อนแรงของหมอพีชยายากจะหาคำพูดปฏิเสธ หล่อนกล้าจู่โจมผู้ชายก่อน ถ้าผู้ชายไม่ตอบสนอง อาจโดนกล่าวหาไม่ใจก็ได้
นิ้วคนสวยจู่โมสอดผ่านสาบเสื้อ ลูบไล้แผงอกที่มีขนอ่อน ไปทั่วจนถึงตุ่มไตสองข้าง ชายหนุ่มรู้สึกขนลุกเคลิบเคลิ้ม ในจังหวะที่นิ้วหมอพีชกำลังขยับมาถึงหัวนมชายหนุ่ม
“หมอไทม์ครับ หมอไทม์ อยู่ไหมผม เข้าไปได้ไหมครับ” เสียงคนเรียกอยู่ด้านนอก
หมอพีชยาลนลาน ดีดตัวออกจากหมอภาสกร รู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก หาเสื้อกาวน์มาสวม พร้อมจัดทรงผม ลดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ ปั้นหน้านิ่งเฉย คนกำลังจะขี่กันดันมาขัดจังหวะ ไร้มารยาทสิ้นดี
“หมอไทม์ อยู่ไหม ผมเข้าไปนะครับ” ความเป็นห่วงต้องการทราบข่าว จึงแวะมาถามข่าวคราว เกี่ยวกับเคสผ่าตัด
“ครับ” หมอภาสกรตะโกนตอบ
“ผมเข้าไปนะ ถ้าหมอไม่ยุ่ง” เพื่อมารยาทต้องสอบถามก่อน
“เชิญครับ” เอ่ยอนุญาตให้คนด้านนอกเข้ามา
“นึกว่าหมอไม่อยู่ เอ๊ะ หมอพีชอยู่ด้วยเหรอครับ” หมอนทีหันไปเห็นหมอสาวพอดี
“เพิ่งมาค่ะ พอดีแวะมาถามเคสผ่าตัดของหมอไทม์ กำลังจะกลับพอดี” หล่อนตีหน้านิ่งปรับอารมณ์เก่งอย่างกับนักแสดงมืออาชีพ
“สองคนคุยกันอยู่ไหม ผมมาขัดจังหวะหรือเปล่า” หมอนทีเกรงใจ กลัวตัวเองเข้ามาขัดจังหวะสำคัญ ทั่วโรงพยาบาลรู้ว่าหมอพีชญาคิดไม่ซื่อกับหมอไทม์ ทั้งที่ฝ่ายชายมีเจ้าของอยู่แล้ว อาการปลื้มใครๆ ก็เป็นได้ ยิ่งตอนนี้หมอไทม์ว่างอยู่ด้วย
“ไม่เลยหมอที พอดีผมเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด หมอพีชก็มาถามถึงเคสผ่าตัดเท่านั้นครับ” หมอภาสกรเป็นฝ่ายออกตัวตอบเพื่อให้เกียรติผู้หญิง เชื่อว่าตัวเองทำดีที่สุดในฐานะสภาพบุรุษที่เกือบหลุดหมดความเป็นสุภาพบุรุษ กลายเป็นเสือกัดกินหมอสาวผิวขาวผ่องคนนี้โดยระฆังเกือบช่วยไม่ทัน
“ขอตัวก่อนค่ะ หมอไทม์คะอย่าลืมนัดของเรานะคะ” พูดแบบนี้จงใจให้หมอนทีรู้
หมอนทียิ้มให้กับหมอสาวที่เดินจากไป หมอพีชยาเป็นคนสวยด้วยพลาสติก ถือเป็นเรื่องปกติกคนยุคนี้ อยากสวยต้องศัลย์ ธรรมชาติเอาชนะคนอื่นไม่ไหวจึงต้องเสริมจุดบกพร่องเสียหน่อย
หมอนทีรีบหันขวับมาทางหมอหนุ่มลูกครึ่ง ด้วยท่าทีตื่นเต้น ตอนได้ยินหมอพีชญาทิ้งท้ายไว้แบบนั้น
“นัดอะไรกับหมอพีชเหรอครับ”
“ไม่มีหรอกครับ เธอแค่พูดเล่น”
“ถ้าให้เลือกนัดกับผม และหมอพีช หมอไทม์จะเลือกนัดใคร” เขากำลังจะมานัดหมอไทม์ไปดื่มแก้ความเครียด
“ทำหน้าคิดจัง” หมอนทีสลดเลยทีเดียว ที่เห็นหมอทำหน้าเครียด
“ผมกลัวหมอไม่เหมือนเดิม ผมชอบผู้หญิงนะครับ บอกไว้ก่อน”
“โธ่คิดไปโน่น ผมยังชอบสาวๆ อยู่นะหมอไทม์”
สองหนุ่มในเสื้อกาวน์เดินออกจากห้องไปที่ประจำ หาเครื่องดื่มเย็นๆ ดื่มดัยความเหนื่อยจากหน้าที่หนักอึ้ง หมอภาสกรนึกถึงหัวใจนมล สลับกับหน้าซีดคนไข้ชื่อจัทมณี ‘คุณกลับมาอยู่กับผมแล้วมล’ เขารำพันกับตัวเอง
“ยิ้มแบบนี้เมื่อกี้คิดถึงหมอพีชอยู่หรือไงครับ” หมอนทีตั้งข้อสงสัย
“ไม่มี๊ อย่าพูดแบนี้สิหมอ เดี๋ยวพีชเสียหาย เธอแค่แวะมาถามตามประสาเพื่อนร่วมงานเท่านั้นเอง”
“ใครก็รู้หมอพีชคิดไม่ซื่อกับหมอไทม์”
“ไม่มีหรอก เธอมาถามข่าวจริงๆ”
“หมอพีชอยากกินหมอไทม์จะตาย มีหรือแค่มาถามข่าว ตอนนี้หมอไทม์โสดแล้ว ลองเปิดใจคบกับเธอหน่อยสิครับ” หมอนทีแนะนำ เธอสวยจะตายหลังจากอัปหน้ามาหลายแสน สวยสมเงินที่เสียไป
“ผมยังไม่พร้อมเลย อย่างเร่งผมสิครับหมอที” คนเก่าไม่ได้จากไปไหนต่างหาก ฉะนั้นเขาไม่ใส่ใจจะมีคนใหม่
ทั้งสองหนุ่มนั่งดื่มกาแฟกันคนละแบบ หมอภาสกรดื่มกาแฟเย็น ส่วนหมอนทีดื่มกาแฟร้อน สองหนุ่มชวนกันดื่มกาแฟเท่านั้นเอง ถ้าเป็นเวลาหลังเลิกงาน สองหนุ่มหมอมีกหาเวลาไปร้านประจำ ดื่มเครื่องดื่มแรงๆ เพื่อให้ตัวเองผ่อนคลายจากความเหนื่อยล้าในการทำงาน
- ผู้เขียน
