“นี่ข้าวจ้ะพ่อเวย์”
การถูกเรียก ‘พ่อเวย์’ ทำให้เวฆาขนลุกไม่น้อย แต่ชายหนุ่มก็เก็บอาการ จะยื่นมือไปรับจานข้าวราดแกงหน่อไม้จากอัญชัน ก็นึกขึ้นได้ว่าเวลาน้องนางรับของจากอัญชันจะยกมือไหว้ทุกครั้ง แล้วนี่เขาเป็นแฟนน้องนาง เขาต้องไหว้ด้วยสิเนอะ
“ขอบคุณครับป้าอัญ”
เวฆาประนมมือยกไหว้ท่วมหัว ก่อนรับจานข้าวมาอย่างเงอะงะ ไม่ค่อยชินเท่าไหร่กับการต้องก้มหัวให้คนอื่น พ่อแม่เขาตายไปนานแล้ว ญาติผู้ใหญ่ก็ไม่ค่อยได้เจอกันหรอก ต่างก็งานยุ่งกันทั้งนั้น คู่ค้าของเขาส่วนใหญ่ก็เป็นชาวต่างชาติ นี่เขาไม่ได้ประนมมือไหว้ใครมานานแค่ไหนแล้ววะ? เวฆาแทบจะลืมว่าไหว้ครั้งสุดท้ายน่ะ เมื่อไหร่
“จ้า ๆ”
อัญชันเองก็ถือจานข้าวมานั่งกินด้วย เธอแอบมองน้องนางที่นั่งคุยกับพวกคนงานก่อสร้างผู้หญิง แล้วก็อดคันปากยิบ ๆ ไม่ได้
ตั้งแต่มานี่น่ะ น้องนางขอเธอไว้ว่า...
‘ป้าอัญอย่าบอกพี่เวย์นะคะว่าหนูรับผ้าไปเย็บ พี่เวย์เค้าไม่อยากให้
