บทที่ 20
1588 คำ
หลังจากพาชาวบ้านเดินลงเขามาหลี่ถิงบอกชาวบ้านว่าเธอขอแวะบ้านก่อนแล้วจะตามไป
"ให้ทุกคนไปที่ลานบ้านผู้ใหญ่บ้านเลยนะเจ้าคะจะทำการแบ่งอาหารกันเลยจะได้รีบกลับบ้านไปทำกับข้าวให้ครอบครัวกินมื้อเย็นกัน"
" ขอบใจเจ้ามากหลี่ถิง"
หลี่ถิงกลับมาถึงบ้านก็เรียกหาลูกๆของเธอ
"ท่านแม่กลับมาแล้ว" หลี่ฮวารีบวิ่งไปหามารดาทันที หลี่ถิงย่อตัวลงอุ้มลูกสาวขึ้นมา
"ทำอะไรกันอยู่หรือลูก แม่กลับมาเร็วว่าจะเรียกลูกเข้าไปในหมู่บ้านด้วยกันนะจ้ะ"
"ท่านแม่ดื่มน้ำก่อนขอรับ"
หลี่ฝูบอกมารดา
"ขอบใจจ้ะ"
"วันนี้ลูกคัดหนังสือด้วยขอรับท่านแม่" หลี่ฝูบอกท่านแม่เพราะอยากได้คำชม
"เด็กดีเจ้าเก่งมาก" หลี่ถิงเอ่ยชมพร้อมลูบหัวลูกชาย
หลี่หยางเดินมาที่บ้านเขามองเห็นภรรยาตั้งแต่อยู่หน้าบ้านแล้ว
"ทำไมกลับเร็วและน้องหญิง"
หลี่ถิงยิ้มก่อนตอบสามี
"วันนี้โชคดีได้ของป่าเยอะมากเลยท่านพี่" หลี่ถิงตอบสามี
"น้องเลยแวะมารับลูกเข้าในหมู่บ้านจะไปแบ่งของที่เก็บมาจากป่าให้ชาวบ้านเท่าๆกันนะเจ้าค่ะ"
" อืม " หลี่หยางพยักหน้าเข้าใจพร้อตอบรับในลำคอเบาๆ
"ท่านพี่เจ้าคะ" หลี่ถิงเรียกสามีแล้วก็เล่าว่า
"วันนี้ได้หมูป่ามาเยอะจึงต้องรีบชำแหละก่อนจะมืดจะค่ำเจ้าค่ะ ถ้าคนงานกลับแล้วท่านพี่ไปรับน้องด้วยนะเจ้าคะน้องจะพาลูกไปก่อน" หลี่ถิงบอกสามี
"ได้แล้วพี่จะรีบตามไป" หลี่หยางบอกภรรยา
"น้องไปก่อนนะ" หลี่หยางเดินออกส่งเมียกับลูกที่หน้าบ้าน
หลี่ถิงพาลูกกับลู่ชิงเข้าไปในหมู่บ้านเห็นชาวบ้านมานั่งรอกันที่ลานบ้านหัวหน้าหมู่บ้าน
"นังหนูหลี่ถิงมาพอดี"
"เอาละทุกคนต่อไปนี้จะเป็นการแบ่งอาหารนะเจ้าคะ เราแยกออกเป็นกองๆไม่ได้รวมกันเราจะแบ่งตามรายชื่อเจ้าค่ะ เนื้อหมูให้พวกผู้ชายเป็นคนแบ่งเจ้าค่ะจะได้เสร็จเร็วๆ ส่วนผักท่านป้าท่านน้าทั้งหลายยืนตรงกองผักแต่ละกองและต้องแบ่งให้ครบทุกกอง กองละเท่าๆกันเจ้าค่ะเข้าประจำกลุ่มละ10คนจะได้ช่วยกันเสร็จเร็วๆในแต่ละกองผักสิบอย่างก็ให้ยืนกองละ10คน 100คนที่มีรายชื่อเรียงเป็นกองๆจนครบหนึ่งร้อยให้ได้เท่าๆกัน"
จากนั้นหลี่ถิงบอกให้คนมีรายชื่อเข้ายืนตามกองผักป่าที่แบ่งกันแล้วให้ครบตามรายชื่อ
ใช้เวลาหนึ่งชั่วยามก็เสร็จเรียบร้อยทุกอย่างเพราะคนเยอะช่วยกันให้เป็นอย่างๆจึงทำให้เสร็จเร็ว
ชาวบ้านดีใจเป็นอย่างมากได้เห็ดป่าผักป่าและเนื้อหมูไปคนละสิบชั่ง เห็ดได้คนละตระกล้าผักป่าอีกคนละตระกร้าผลไม้อีกตระกร้า
ส่วนหมูบ้านสามหนาวก็ให้รีบกับบ้านเลยก่อนจะมืดค่ำ หลี่ถิงบอกให้เอาเกวียนในหมู่บ้านไปใส่ของไปส่งทั้งเกวียนที่มาจากหมู่บ้านด้วยช่วยกันขนกลับของเต็มเกวียนทุกเกวียน เกวียนของของเธอเองก็ให้เกวียนไปขนช่วยโดยลูกชายหัวหน้าหมู่บ้านเป็นคนขับเกวียนไปส่งทั้งคนและของ
ทุกคนเดินยิ้มแย้มด้วยความสุขที่มีของกินไปให้คนในครอบครัวถึงพากันเดินกลับบ้านก็ไม่รู้สึกเหนื่อยมีแต่เสียงหัวเราะเพราะของที่ได้เต็มเกวียนจนไม่มีที่นั่งจึงต้องเดินตามหลังเกวียนกลับบ้าน
หลี่ถิงแจ้งให้ทุกคนว่าให้มารวมตัวกันเวลาเดิมและจะพาทำหลุมดักหมูป่าเพิ่มและจะแบ่งให้กับทุกคนไปเลี้ยงไว้ขายหรือกินก็ได้ ส่วนหมูที่ยังไม่ตายที่ใส่คอกชั่วคาวไว้ที่หลังบ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน
เธอบอกให้หัวหน้าหมู่บ้านบอกลูกบ้านให้เด็กที่มีอายุ12-13ปีให้มาช่วยกันหาหญ้ามาเลี้ยงหมูรออีกห้าวันจะทำการแบ่งให้ทุกคน
"ได้ข้ารับปากหลี่ถิงขอบใจเจ้ามากนะ"
หลี่ถิงจึงบอกอีกว่าคนที่มีอายุที่เป็นผู้ชายที่ทำงานได้ให้ช่วยกันทำคอกหมูเพิ่มอีกเพราะตอนเช้าขึ้นเขาไปอาจจะได้หมูลงมาก่อนเพราะมีหลุมเก่าอยู่แล้ว จากนั้นถึงจะไปขุดหลุมเพิ่มอีกฝั่งหนึ่ง ไม้ยังมีเยอะอยู่พรุ่งจะตัดมาเพิ่มให้ทำคอกหมูไว้เลย
"ได้ข้ารับปากจะพาชาวบ้านทำเองนังหนู"
"ข้ากลับบ้านก่อนนะเจ้าค่ะสามีข้ามารับแล้ว" หลี่ถิงลาหัวหน้าหมู่บ้าน
หลี่หยางมาถึงตอนที่แบ่งของป่าของชาวบ้านเสร็จพอดีเขามองภรรยาอย่างโง่งมนี้เมียเขาเป็นลูกรักของสวรรค์หรืออย่างไรเพียงแค่เธอบอกจะช่วยชาวบ้านเขาไม่คิดว่าในป่าจะมีของเยอะขนาดนี้บางอย่างเขาไม่รู้จักว่ากินได้แต่เมียเขารู้ว่าอันไหนกินได้
จากนั้นเขาช่วยครอบครัวลู่เอาของป่าไปเก็บที่บ้านของพ่อตาของเขา
"ท่านน้าหลี่ถิงไม่แบ่งเอาอะไรกับชาวบ้านเลยนะท่านแม่"
"นั้นนะสิแม่บอกให้เอาที่ของเราก็ไม่เอาจนแม่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเธอแล้ว เธอบอกว่าเก็บเอาแล้วแม่ดูในตระกร้ามีแต่ต้นไม้ที่เธอชอบขุดบอกจะเอาไปปลูกที่บ้าน"
"ท่านแม่พวกเราโชคดีเหลือเกินที่เจอท่านน้าหลี่ถิง"
"จ้ะลูกต้องกตัญญูเธอมากๆและดูแลหลี่ฝูกับหลี่ฮวาดีๆเวลาที่ท่านน้าไม่อยู่บ้าน "
"เจ้าค่ะท่านแม่" ลู่ชิงบอกมารดา
"ท่านน้าให้เสื้อผ้าชุดใหม่คนละสามชุดเจ้าค่ะและผ้าห่มสามผืนเธอเตรียมไว้ตอนเช้าที่ลูกไปถึง"
นางลู่ตงลี่น้ำตาไหลได้ยินลูกสาวบอกว่าหลี่ถิงให้ของมาอีกเธอสัญญาว่าจะตั้งใจทำงานเพื่อตอบแทนบุญคุณของทั้งสองสามีภรรยาให้ดีที่สุด
หลี่หยางพาเมียกับลูกมาถึงบ้านก็ให้เด็กไปอาบน้ำก่อนมากินข้าวเย็น
หลี่ถิงเธอไม่แบ่งเอาของป่าจากชาวบ้านเพราะเธอก็ได้เยอะแล้ว เจอเห็ดเยอะแยะตรงที่ไปเจอป่ามันเทศเธอเก็บใส่ไว้ในมิติด้วยแล้วเธอได้ทั้งข้าวโพดและแตงโมลูกใหญ่หลายสิบลูกมันเหมือนผักสวนครัวเลยมีทุกอย่างเธอจึงเก็บเอามาไว้เยอะหน่อย
เธอเอาลูกพลับปอกเปลือกใส่จานไว้กินหลังกินข้าวอิ่มเฉาหมยป่าลูกใหญ่และภูเถาจานใหญ่ วันนี้กินข้าวหมูแดงหมูกรอบดีกว่าง่ายดีไม่ต้องทำอาหารวันหลังค่อยทำวันนี้เหนื่อยละใช้เสียงเยอะไปหน่อย
หลี่หยางเดินมากอดภรรยาทางด้านหลัง
"เหนื่อยมากไหมน้องหญิง" เขาถามเมียและหอมแก้มฟอดใหญหลี่ถิงหันมากอดสามีตอบ
"เหนื่อยนิดหน่อยเจ้าค่ะท่านพี่" เธอก็หอมแก้มสามีทั้งสองข้างตอบ หลี่หยางหัวเราะหึๆแล้วหลี่ก็ก้มลงกระชิบข้างหูว่า
"เดี๋ยวคืนนี้พี่จะนวดให้" ก้มลงหอมอีกสองข้างก่อนจะช่วยเมียยกกับข้าวออกจากครัว
ยามซวี่หลังจากส่งลูกเข้านอนหลี่ถิงก็นอนให้สามีนวดให้จริงๆ ใครจะกล้าขัดใจสามีที่หน้ารักได้ละน้าาา
จากนั้นหลี่ถิงก็เล่าเรื่องบนเขาให้สามีของเธอฟัง
"ท่านพี่หมู่ป่าเยอะมากเลยเจ้าค่ะ ดีนะหลุมดักสัตว์น้องไม่ทำไม้แหลมใส่หลุมไว้ไม่งั้นหมูต้องตายหมดแน่ๆ" หลี่ถิงเล่าไปตาโตมองดูตลกสามีจึงหัวเราะหลี่ถิงจึงตีแขนสามีเบาๆ
"หัวเราะทำไมเจ้าคะ อีก4วันค่อยแบ่งทีเดียวเลยดีนะเจ้าคะไก่กับกระต่ายไม่ตาย" หลี่ถิงบอกสามี
"หมูตายไปสิบตัวแต่ก็ยังดีที่ไม่ตายหมดน้องว่าจะแบ่งให้พวกเขาเลี้ยงไว้กินเองไก่กับกระต่ายก็เหมือนกันกระต่ายนี้ออกลูกเร็วมากจะกินหรือขายก็ได้แล้วแต่ชาวบ้าน ไก่นี้ออกไข่มาไม่กินก็จะได้ลูกไก่เพิ่มอีกหลายตัว น้องคงช่วยพวกเขาได้แค่นี้แหละเจ้าค่ะ "
" เอาไว้ให้พวกเราสร้างบ้านปลูกผักเสร็จก่อนน้องจะพาท่านพี่ขึ้นเขาไปสองคนเข้าไปลึกๆอีกสักหน่อยเผื่อจะเจอของดีนะเจ้าคะท่านพี่"
"ได้เอาตามน้องว่า" หลี่หยางพยักหน้ารับ
"นอนเถอะเจ้าค่ะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า"
พอบอกนอนมือสามีก็ถึงซาลาเปาสองลูกแล้วจากนั้นก็ได้ยินเสียงหวานครางของของเมียเกือบค่อนคืนหลี่หยางอิ่มเอมหัวใจกอดภรรยาหลับอย่างสุขใจ
หลี่ถิงคิดลับหลังสามีหื่นมากไม่เคยเว้นเธอเลยสักคืนตั้งแต่เดินได้แต่เราก็ชอบนะที่สามีรักทุกวันดีต่อใจเมีย
โปรดติดตามตอนต่อไป
- ผู้เขียน
