“กะ...ก็ดีแล้วนี่คะ เราสองคนไม่ได้เป็นโรค สุขภาพแข็งแรงดี เราก็ใช้ชีวิตต่อไปได้โดยไม่ต้องกังวล คืนนั้นก็แค่วันไนท์สแตนด์ จบแล้วก็ให้มันจบไปเถอะนะคะ ตอนนี้เราสองคนอยู่ในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง คุณไม่ควรทำแบบนี้นะคะ ปล่อยจาได้แล้วค่ะ” จารวีพยายามดึงข้อมือออกจากมือแข็งแรง ก็เธอตอบคำถามเขาทุกอย่างแล้วนี่ เขาควรปล่อยเธอได้แล้ว
“แน่ใจนะว่า เราอยู่ในสถานะเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น ไม่มีสถานะอื่นแล้วจริง ๆ”
จารวีสูดลมหายใจลึก รวบรวมความกล้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสบตาคม แล้วบอกเขาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า
“ไม่มีแล้วค่ะ ท่านประธานกับจาเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกันเท่านั้น เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันไปมากกว่านี้ค่ะ”
“รู้ตัวไหมว่า นอกจากดื้อแล้ว หนูยังใจร้ายมาก”
จารวีกลืนน้ำลาย เวลาเขาเรียกเธอว่าหนู มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่า เธอเป็นแค่ลูกไก่ตัวน้อยในกำมือของเขา
“ท่านประธานคะ กรุณาปล่อยค่ะ” ก็ช่าง ถึงเข
