Chapter 7
1355 คำ
"หนูลูกปลา.... อ่าวคุณภานุทำไมมานั่งทานเค้กอยู่ในครัวคะ ป้าเอาไปให้ที่ห้องก็ได้"
ป้าพิมเดินเข้ามาเจอคุณหนูของบ้านก็ตกใจเมื่อเห็นเขานั่งทานของว่างอยู่ในครัว ปกติคุณหนูไม่เคยทานอะไรในนี้มีแต่จะสั่งให้เอาไปให้ตรงนั้นตรงนี้เท่านั้น
"อ่อ พอดีผมหิวนะ ทานตรงนี้แหละหมดแล้วด้วย"
เขาวางช้อนลงก่อนจะยกน้ำส้มขึ้นดื่ม ลูกปลาล้างจานเสร็จกันไปมองป้าพิมก่อนจะยิ้มกว้างออกมา
"ป้าพิมคะ ลูกปลาทำสลัดให้คุณท่านด้วยค่ะอยู่ในตู้เย็น เห็นว่าจะดูละครตอนดึกก็เลยทำของว่างไว้ให้"
"ได้ค่ะเดี๋ยวรอบดึกป้าจะเอาไปให้คุณหญิงเองแล้วนี่ทานข้าวหรือยังคะ"
"ยังเลยค่ะ เดี๋ยวตั้งโต๊ะอาหารเสร็จลูกปลาค่อยมาหาอะไรทาน แล้วป้าพิมทานข้าวที่ไหนคะลูกปลาขอทานด้วยสิ"
หญิงสาวเอ่ยถามเสียงอ้อน ภานุที่ลอบสังเกตหญิงสาวพูดไปยิ้มไปก็อดมองไม่ได้ นิสัยน่ารักเลยแหละละสายตาไม่ได้เลยคนแบบนี้มีเสน่ห์มาก
"ไม่ทานด้วยกันกับคุณหญิงเหรอคะ"
"โอ๊ย! ลูกปลาไม่กล้าหรอกค่ะ เอ่อ คุณภานุเอาเค้กเพิ่มมั้ยคะลูกปลามีอีกเยอะเลยนะ"
เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าชายหนุ่มอยู่ด้วยเช่นกัน เขาส่ายหน้าก่อนจะลุกขึ้นหยิบน้ำเย็นติดมือไปด้วย
"พอแล้ว แต่ว่าคืนนี้ขอของทานเล่นหน่อยสิ จะทำงานดึกกลัวว่าจะหิว"
"แล้วอยากทานอะไรคะ"
ลูกปลาถามอย่างสงสัย จะให้มาเดาใจเขาก็เกรงว่าจะเอาไปให้แล้วไม่ถูกใจ เขาก็ไม่บอกอะไรเพียงแค่อยากจะรู้ว่าถ้าไม่สั่งเธอจะเอาอะไรมาให้ทาน
"อะไรก็ได้"
เขาพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปเลย ลูกปลาหันไปมองหน้าป้าพิมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
"อะไรก็ได้คืออะไรคะ"
ป้าพิมยิ้มแห้งก่อนจะกุมมือเธอไว้แล้วเอ่ยออกมา
"คงให้คิดเองล่ะมั่งคะ เราไปจัดโต๊ะกันเถอะค่ะ"
ลูกปลามองตามป้าพิมไปก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย แล้วเธอจะรู้มั้ยว่าอะไรก็ได้ของเขาคืออะไร เธอหยุดคิดก่อนจะเดินไปช่วยคนอื่นๆจัดจาน เดี๋ยวค่อยมาคิดอีกทีว่าจะทำอะไรแล้วกัน
หลังจากตั้งโต๊ะเสร็จลูกปลาก็ออกไปรดน้ำต้นไม้ในสวน เธออยากจะหาอะไรทำมากกว่าอยู่เฉยๆในบ้าน ทำอาหารมันไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นจึงทำให้คนที่ทำงานมาตลอดอย่างเธอรู้สึกเบื่อ
ทางด้านของคุณหญิงเธอมาถึงห้องอาหารก็มองหาเด็กสาว ทำไมไม่เห็นหนูลูกปลาเลยตั้งแต่บ่าย หายไปไหน...
"หนูลูกปลาอยู่ที่ไหน"
"อยู่ที่สวนค่ะคุณหญิง เห็นว่ารดน้ำต้นไม้อยู่"
"เมื่อเช้าฉันก็รดไปแล้วนะ เห้อ! เด็กคนนี้ชอบขัดคำสั่งจริงบอกให้อยู่เฉยๆก็จะหางานทำให้ได้เลย"
คุณหญิงบ่นออกมาก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ สามีของเธอได้ยินก็หัวเราะออกมาอย่างแปลกใจในท่าทีของเธอ
"เด็กมันขยันก็ดีแล้วนี่คุณ"
"ฉันให้มาทำอาหารเท่านั้นค่ะ ไม่ได้ให้มาทำงานบ้านซะหน่อย"
"เอาน่าอย่าบังคับเด็กมันเยอะเลย"
ภานุที่ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินลงมาชั้นล่างเพื่อทานข้าวกับครอบครัว ช่วงนี้เขางานเยอะมากไม่มีเวลาจะไปสังสรรค์กับเพื่อนหรือที่ไหนทั้งนั้น กลับมาบ้านก็เคลียร์งานต่อเป็นอย่างนี้มาอาทิตย์หนึ่งแล้ว
"พ่อตัวดี.. นึกว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนซะอีก"
"งานผมเยอะครับไม่ค่อยว่าง ทานข้าวเถอะครับผมมีงานต้องทำต่อ"
เขานั่งตรงที่โต๊ะก่อนจะมองเมนูตรงหน้าอย่างแปลกตา แม่บ้านไม่ค่อยทำเมนูพวกนี้เท่าไหร่แสดงว่าคนทำคงจะเป็นเชฟคนใหม่ของแม่นั้นแหละ
"ใครทำอาหารเย็น"
"คุณลูกปลาค่ะ"
แม่บ้านอีกคนตอบคุณหญิงของบ้านก่อนจะตักข้าวให้แล้วเทน้ำเย็นใส่แก้วให้ ทั้งสามคนนั่งทานข้าวไปอย่างเอร็ดอร่อย ตั้งแต่มีลูกปลาบ้านหลังนี้เจริญอาหารขึ้นเยอะเลย ยิ่งลูกชายตัวดีของเธอนั้นทานได้เยอะมาก แบบนี้ท่าทางจะไม่อยากออกบ้านไปไหนแล้วล่ะ สงสัยจะติดใจฝีมือการเป็นแม่บ้านแม่เรือนของเชฟสาวซะแล้ว
"วันนี้ทานเยอะนะเรา"
ผู้เป็นพ่อเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ปกติลูกชายจะทานพออิ่มแล้วหนีขึ้นห้องไปเลย สงสัยอาหารจะถูกปากถึงได้ต่อหลายจาน
"ผมหิวจริงครับ งานมันเยอะแทบไม่มีเวลาออกไปหาอะไรดีๆทาน เลขาสั่งออนไลน์มาให้ทุกมื้อเพราะติดโปรเจคห้างใหม่ที่จังหวัดเชียงใหม่"
"ใกล้จะเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ"
"ครับ ประมาณสองเดือนจะเปิดใช้บริการแล้ว ผมต้องเช็คหลายอย่างเลย ทั้งความปลอดภัย และผู้เช่าที่มีสัญญาผูกมัดกับห้างของเราอีก กว่ามันจะลงตัวก็คงอีกหลายวัน พ่อสนใจไปช่วยผมมั้ยล่ะ"
ภานุเอ่ยออกมาก่อนจะหันไปมองหน้าพ่อ เขารีบส่ายหน้าทันทีเพราะวางมือจากธุรกิจไปได้เกือบปีแล้ว ทุกอย่างเขาส่งต่อให้ลูกชายทั้งหมด
"ไม่เอาอ่ะพ่อยกให้แกแล้ว จะทำอะไรก็ทำเลยพ่อขออยู่กับแม่ดีกว่า"
"ฉันก็เบื่อคุณอยู่นะคะ วันๆเอาแต่ปลูกต้นไม้กับอ่านหนังสือ ไม่เห็นจะอยากอยู่กับฉันเลย"
คุณหญิงบ่นออกมาไม่จริงจังนัก อ้างว่ามาอยู่กับเธอแต่วันๆอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเองโน่น
"คุณก็..."
ทั้งสองคนจิกกัดกันพอสนุกก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง คุณหญิงตอนนี้นั่งอยู่หน้าทีวีในห้องรับแขก เธอจะดูละครตอนเย็นและตอนดึกโดยวันนี้มีลูกปลามานั่งเล่นเป็นเพื่อนด้วย
"ถ้าหนูเบื่อก็ไปพักนะลูก"
หญิงสาวที่ตอนนี้กำลังปอกผลไม้อยู่ก็ส่ายหน้ายิ้มหวาน นานๆเธอจะได้ทำอะไรแบบนี้ไม่น่าเบื่อเลยสักนิด
"ไม่เบื่อหรอกค่ะ อีกอย่างมีงานทำด้วย คุณท่านทานผลไม้ก่อนมั้ยคะ"
"ทานสิ แต่หนูจะปอกทำไมเยอะแยะลูก ฉันทานคนเดียวไม่หมดหรอกนะ"
คุณหญิงมองถาดผลไม้ตรงหน้าก็แปลกใจ มันมีผลไม้เยอะมากหลายชนิด แต่เธอคนเดียวไม่ทานมากขนาดนี้หรอก
"อ่อ ลูกปลาปอกเผื่อคุณภานุค่ะ เขาบอกว่าจะทำงานตอนดึกให้ช่วยหาอะไรให้ทานหน่อย พอดีลูกปลาทำน้ำสลัดไว้ก็เลยจะทำสลัดผักผลไม้ให้เขาทานค่ะ แล้วก็มีน้ำผลไม้ปั่นด้วยเพื่อสุขภาพค่ะ"
คุณหญิงอมยิ้มอย่างพอใจที่หนูลูกปลาเอาใจใส่ลูกชายของเธออยู่ และโดยปกติภานุจะไม่ทานของรอบดึกมากสุดก็แค่นมหนึ่งแก้วเท่านั้น แสดงว่าคงแอบสนใจและชอบในสิ่งที่ลูกปลาทำอยู่ ถึงได้สั่งให้เอาของว่างไปให้ทานแบบนี้
"งั้นหนูรีบเอาไปให้เลยสิ แล้วไม่ต้องรีบออกมานะอยู่ด้วยกันนานๆเลย ถ้าพี่เขาให้ช่วยอะไรก็ทำเลยนะ"
ลูกปลามองคุณหญิงของบ้านก่อนจะขยับเข้าไปกระซิบใกล้ๆ
"อันนี้เป็นแผนรึเปล่าคะ"
"แผนก็ได้ จะได้ใกล้ชิดกันไงลูก รีบไปๆ"
ลูกปลาพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะถือจานที่ปอกผลไม้เสร็จถือติดมือแล้วเดินไปที่ห้องครัว เธอจะมาปั่นน้ำผลไม้ แล้วก็จะมาทำสลัดผลไม้ให้ชายหนุ่มด้วย
"เอาเค้กส้มไปเผื่อสักชิ้นดีกว่า"
- ผู้เขียน
