Chapter 8
1595 คำ
หลังจากทำของว่างเสร็จลูกปลาก็เดินถือถาดตรงขึ้นไปยังห้องทำงานของคุณภานุที่อยู่ติดกับห้องนอนของเขา เธอได้เรียนรู้ในช่วงเช้าว่าบ้านหลังนี้มีห้องอะไรบ้าง ตอนนี้เดินไปถูกบ้างแล้ว
ก๊อกๆๆ
ลูกปลาเคาะหน้าประตูก่อนจะค่อยๆเปิดเข้าไปข้างใน ภานุเงยหน้าขึ้นมามองเธอก่อนจะขยับแฟ้มไว้ด้านข้างแล้วให้เธอวางถาดของว่างลงตรงหน้า
"อะไรนะ..."
"สลัดผักผลไม้ แล้วก็น้ำผลไม้ปั่นค่ะ เค้กส้มด้วย"
ลูกปลาวางถาดลงตรงหน้าชายหนุ่มก่อนจะแนะนำเมนูที่เธอทำมาพร้อมกับยิ้มกว้าง
"ทานให้อร่อยนะคะ"
"อืม.. ก่อนไปช่วยหยิบเอกสารรายละเอียดบัญชีของเดือนนี้ให้หน่อย"
ลูกปลาหันมองซ้ายขวาเพราะไม่รู้ว่าเอกสารนั้นมันวางอยู่ตรงไหน และห้องทำงานของเราคือรกมากแทบมองไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร
"ตรงโต๊ะนั้นเหรอคะ... คุณภานุไม่มีแฟ้มแบบเรียงวันเดือนปีเหรอคะ"
"ฉันอยู่คนเดียวไม่มีเวลาว่างขนาดมานั่งเรียงเอกสารหรอกนะ หาเอาในกองนั้นแหละเดี๋ยวก็เจอ"
ลูกปลาถึงกับเกาหัวก่อนจะเดินไปที่โต๊ะแล้วเปิดแฟ้มหาบัญชีของเดือนนี้ ซึ่งมันปะปนกันไปหมด คือจะบอกว่าเขาเก่งมากเลยนะที่สามารถหาได้นะ หญิงสาวหาอยู่เกือบห้านาทีถึงจะเจอในสิ่งที่เขาต้องการ เธอลุกขึ้นเดินไปหาชายหนุ่มที่โต๊ะและตอนนี้เขาก็กำลังนั่งทานสลัดของเธออยู่
"นี่ค่ะ ใช่มั้ยคะ"
เขารับมาก่อนจะเปิดดู ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงว่าใช่
"อืม ใช่เลยอันนี้แหละ ขอบใจมากนะ"
เขายกน้ำผลไม้ขึ้นดื่มก่อนจะตักทานสลัดต่อ ลูกปลาหันไปมองโต๊ะเอกสารของเขาที่มันรกมากก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย คนขยันอย่างเธอทนดูไม่ได้จริงๆ หญิงสาวจึงตัดสินใจเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วค่อยๆจัดแฟ้มเรียงเอกสารให้เขาสะดวกในการค้นหา มันไม่ได้เยอะมากขนาดนั้นทำสักชั่วโมงสองชั่วโมงคงเสร็จ
"ทำอะไรนะ..."
ภานุเอ่ยถามอย่างสงสัย นึกว่าเธอออกไปแล้วซะอีก ลูกปลาเงยหน้ามองเขาก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
"เดี๋ยวลูกปลาจะเรียงเอกสารให้ใหม่ค่ะ คุณภานุจะได้หาง่ายขึ้น ถ้าต้องการอะไรแล้วมานั่งค้นทีหนึ่งมันเสียเวลานะคะ เดี๋ยวเรียงแฟ้มให้ทีละเดือนแล้วจะวางไว้ให้ที่ตู้เอกสารตรงนั้นนะคะ"
พูดจบลูกปลาก็นั่งคัดเอกสารให้เขาอย่างตั้งใจ ภานุมองหญิงสาวอย่างอึ้งไม่คิดว่าเธอจะช่วยเขา เอาจริงๆจะใช้แม่บ้านก็กลัวพวกเขาไม่เข้าใจเลยปล่อยไว้แบบนั้น เอกสารพวกนี้มองผิวเผินอ่านยากแต่ก็ลืมไปว่าเธอจบเชฟมาอย่างน้อยก็เรียนมหาวิทยาลัยคงมีประสบการณ์ทางด้านนี้มาบ้าง
เมื่อทานหมดเขาก็ขยับจานไปวางด้านข้างก่อนจะเดินไปดูเธอจัดเอกสารให้เขา เรียบร้อยสวยงามแถมยังเขียนตรงสันแฟ้มให้ด้วยว่าเป็นปีไหนเดือนไหน ทำให้เขาสามารถหามันได้ง่ายขึ้นอย่างที่เธอพูด
"ไม่คิดว่าเธอจะมีความถนัดทางด้านนี้ด้วย"
ลูกปลาเงยหน้ามองเขาก่อนจะรีบส่ายหน้าทันที เธอไม่ชอบงานออฟฟิศที่สุดแต่การที่เห็นอะไรที่มันรกตาแบบนั้นเธอไม่ชอบ
"ไม่ได้ถนัดเลยค่ะ ลูกปลาไม่ชอบทำงานออฟฟิศแต่ว่าเห็นเอกสารตรงหน้าแล้วมันอดไม่ได้น่ะค่ะ คือลูกปลาชอบความเรียบร้อยไม่ชอบอะไรยุ่งยาก"
"ถือว่าเป็นข้อดีนะ"
เขายิ้มออกเล็กน้อยกอดอกยืนมองเธอเอาแฟ้มไปเรียงที่ตู้เอกสารให้จนเสร็จเรียบร้อย ลูกปลายิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะหันไปหาชายหนุ่มพร้อมกับอธิบายคร่าวๆ
"จากซ้ายมือเป็นของปีพ.ศ.2562เรียงไปถึงฝั่งขวาเป็นปีปัจจุบันค่ะ เดือนลูกปลาเขียนไว้ให้ตรงนี้นะคะ ถ้าคุณมองหาก็มองจากตรงนี้จะหาง่ายกว่าหยิบแฟ้มมาเปิดทีละแฟ้ม"
เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ แบบนี้ก็ช่วยเขาได้เยอะเลยนะไม่ต้องมาเปิดหาให้วุ่นวาย อ่านจากที่เธอเขียนไว้แปบเดียวก็เจอแล้ว
"ขอบใจนะ ช่วยได้เยอะเลย"
"งั้นลูกปลาไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้ต้องไปตลาดกับป้าพิมแต่เช้าเลย"
"ให้ป้าพิมซื้อมาสิเสียเวลาออกไปเองทำไมกัน"
"บางอย่างเลือกเองดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้คุณท่านอยากกินซี่โครงหมูบาร์บีคิวอบชีสกับซุปผักโขม ลูกปลาจะไปเลือกวัตถุดิบเองค่ะ แต่ว่าไม่มีของคุณภานุนะคะ"
ลูกปลาอมยิ้มก่อนจะหันหลังเดินออกไปหยิบจานเปล่ามาถือไว้ ชายหนุ่มถึงกับหน้าเสียที่เธอพูดของอร่อยออกมาแต่ว่าไม่มีในส่วนของเขาเนี้ยนะ
"เดี๋ยวๆ ทำไมถึงไม่มีของฉันล่ะ"
ลูกปลามองเขาก่อนจะยิ้มกว้างออกมา
"ก็คุณท่านสั่งไว้ว่าไม่ต้องทำเผื่อคุณภานุค่ะ ไปแล้วนะคะ"
ลูกปลายิ้มร่าก่อนจะเดินออกไปทันที ภานุถึงกับพูดไม่ออกนี่ตกลงแม่จะแกล้งเขาแบบนี้ไปเรื่อยๆใช่มั้ย เช้ามาเขาจะต้องนั่งทานข้าวต้มทุกวันในขณะที่คนอื่นทานของดีๆเนี้ยนะ
"โคตรสองมาตรฐานเลยให้ตายสิ เห้อ!"
เช้าวันต่อมา....
เช้านี้ลูกปลาไปเดินตลาดเอง เธอได้ซี่โครงแบบพรีเมี่ยมมาหลายชิ้น วันนี้เธอทำเมนูพิเศษและคุณหญิงของบ้านสั่งไว้ว่าไม่ต้องทำให้ลูกชายของเธอ เพราะอยากจะแกล้งเขา เอาจริงๆเธอก็สงสารเขานะแต่ก็ไม่รู้ว่าทั้งสองคนทะเลาะอะไรกันถึงได้ถูกแม่ของตัวเองกลั่นแกล้งขนาดนี้
"น่าทานจังเลยเมนูอะไรเนี้ย"
"ซี่โครงหมูบาร์บีคิวอบชีสกับซุปผักโขมค่ะ"
ป้าพิมมองเมนูตรงหน้าพร้อมกับกลืนน้ำลาย น่าทานมากจริงๆเธอก็ไม่เคยรู้ว่ามันมีเมนูแบบนี้ด้วย
"ไม่คิดว่าจะมีเมนูอะไรแบบนี้ด้วยนะเนี้ย"
"เมนูสไตล์ยุโรปค่ะ ลูกปลาก็ไม่ค่อยได้ทานเท่าไหร่หรอกค่ะมันแพงมาก แต่ว่าเราเรียนเชฟมาจึงจำเป็นต้องฝึกและก็ต้องลองทานค่ะ แต่ถ้าเราทำเองราคาก็ไม่สูงมากหรอกค่ะ แต่ถ้าไปซื้อทานเองแพงมากเลยค่ะ"
"ป้าก็ว่าแพงอ่ะดูจากหน้าตาแล้วน่ากินมากเลย"
"ตั้งโต๊ะเลยมั้ยคะลูกปลาเสร็จแล้ว"
"ไปค่ะป้าช่วย"
ทั้งสองคนช่วยกันจัดโต๊ะให้คุณท่านในห้องอาหาร คุณหญิงลงมาคนแรกเพราะทนกลิ่นหอมของเมนูอร่อยไม่ไหว
"หอมจริงๆ ขอกินก่อนล่ะหิวมาก"
คุณหญิงนั่งทานเมนูตรงหน้าอย่างอร่อย ภานุในชุดสูทเดินลงมาในห้องอาหารพร้อมกับหน้าบึ้งบูดบอกบุญไม่รับ
"รับอาหารเลยมั้ยคะ"
"ไม่อ่ะ บ้านนี้สองมาตรฐานผมไปหากินเองข้างนอกดีกว่า"
ภานุเอ่ยประชดผู้เป็นแม่ คุณหญิงเงยหน้ามองลูกชายก่อนจะตักอาหารตรงหน้าทานให้ดูด้วย
"อร่อยจังเลยซี่โครงเนี่ย ฟินมาก"
"ผมไปก่อนนะครับ เชิญคุณแม่ทานให้อร่อย"
เขาลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้นทันที คุณหญิงมองตามลูกชายก่อนจะหัวเราะร่าอย่างสนุก ลูกปลามองท่านก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
"เขาไม่หิวแย่เลยเหรอคะคุณท่าน"
"ปล่อยไปเถอะ เงินมีเยอะแยะให้ไปซื้อกินข้างนอกเอาสักพักก็ได้"
ลูกปลาไม่อยากจะเถียงต่อก็ปล่อยให้ท่านทานต่ออย่างสบายใจ ทางด้านของภานุเขาเดินมาขึ้นรถประจำของตัวเองเพื่อเดินทางไปทำงานอย่างเซ็งๆ ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงแม่เขาถึงจะยอมหายโกรธเขาเหมือนก่อน ไม่รู้ว่าฝังใจอะไรขนาดนั้นกับแค่เรื่องมีหลานถึงกับแกล้งลูกในไส้สารพัด
"เห้อ!"
เขาถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่น เขาเหลือบสายตามองคนขับรถจะบอกให้เขาแวะร้านอาหารก็ชะงักไปเมื่อเห็นกล่องอะไรบางอย่างวางอยู่ตรงหน้า
"มนตรีนี้กล่องอะไร"
มนตรีเหลือบสายตามองผ่านกระจกก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าใครเอามาใส่ไว้
"อ่อ เมื่อเช้าผมเห็นหนูลูกปลาเอามาวางไว้ครับ ก่อนที่คุณภานุจะขึ้นรถมาไม่นาน"
เขาหยิบกล่องนั้นขึ้นมาก่อนจะหยิบโน๊ตที่ติดอยู่หน้ากล่องมาอ่าน
'เมนูเช้าค่ะ แต่ห้ามบอกคุณท่านนะคะไม่อย่างนั้นลูกปลาจะโดนดุ ถ้าคุณท่านรู้จะไม่ทำให้แล้วนะ'
เขาเปิดฝาออกก่อนจะเลิกคิ้วเล็กน้อย มันคือซี่โครงหมูบาร์บีคิวอบชีสพร้อมกับซุปผักโขมเหมือนอย่างที่เธอทำให้คุณแม่ที่บ้าน เขามองกระดาษในมืออีกครั้งก่อนจะเผลอยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
'เด็กคนนี้....'
- ผู้เขียน
