Chapter 9
1778 คำ
หลายวันผ่านไปลูกปลาเริ่มปรับตัวอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ได้ และสามารถเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดีแถมยังเป็นที่รักของทุกคนอีก เช้านี้เธอทำเมนูง่ายๆข้าวผัดอเมริกันไม่ลืมที่จะใส่กล่องให้ชายหนุ่มด้วย เธอต้องแอบเอาไปใส่ในรถให้ทุกวันไม่อย่างนั้นคุณหญิงก็ไม่ยอมให้เธอทำเผื่อคุณภานุ
"ข้าวผัดอร่อยจังเลยหนูลูกปลา"
"สูตรใหม่ค่ะลูกปลาใส่ผักที่คุณท่านชอบหลายอย่างเลย และทุกอย่างเพื่อสุขภาพทั้งนั้นเลยค่ะ"
คุณหญิงยิ้มกว้างออกมาอย่างพอใจที่ในแต่ละวันได้ทานของอร่อย ถ้าได้หนูลูกปลาเป็นลูกสะใภ้เธอก็จะได้ทานของอร่อยทุกวันเลย
"อ่อ ลูกชายฉันล่ะพิมไม่เห็นหลายวันแล้วนะตอนเช้านะ"
ลูกปลาถึงกับสะดุ้งกลัวจะถูกคุณหญิงจับได้ก็แอบเดินย่องออกไปข้างนอก คุณหญิงมองตามลูกปลาอย่างแปลกใจก่อนจะเงยหน้ามองแม่บ้านคนสนิทที่ตอนนี้อมยิ้มมองเธออยู่
"มีอะไรที่ฉันไม่รู้รึเปล่า"
"ถ้าพูดไปจะหาว่าพิมฟ้องมั้ยคะ"
"ไหนลองพูดมาสิ"
คุณหญิงวางช้อนลงก่อนจะหันไปถามพิม เธอขยับมาใกล้ก่อนจะกระซิบเสียงเบา
"หนูลูกปลาเอาอาหารเช้าใส่กล่องให้คุณภานุทุกวันค่ะ เอาไปวางไว้ให้ที่รถคุณหนูเช้าตรู่เลยค่ะ"
"ว่าแล้วเชียว มิน่าถึงไม่ยอมมาทานข้าวเช้า มีคนใส่กล่องให้ถึงที่นี่เอง"
คุณหญิงยิ้มออกมาอย่างถูกใจ แสดงว่าเด็กสองคนนั้นสนิทสนมกันเองโดยที่เธอไม่ได้ผลักดันอะไรมากเลยสักนิด แต่ถ้าจะให้สานความสัมพันธ์ให้มันมากกว่านี้ก็ต้องใช้แผนอื่นอีก
"แล้วคุณหญิงจะดุหนูลูกปลามั้ยคะ"
"ไม่หรอก ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปแล้วกัน ถ้าสองคนแอบดูแลกันแบบนั้นลูกชายฉันน่าจะชอบพอหนูลูกปลาอยู่นะ"
"ตกลงว่าจะจับคู่ให้จริงๆใช่มั้ยคะ"
พิมถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ เพราะดูหนูลูกปลาเป็นเด็กดีขยันและน่ารักมาก แต่ดูจากที่เธอพูดก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรออกจะสู้ชีวิตด้วยซ้ำ แปลกใจที่คุณหญิงไม่มองตรงนี้
"ถ้าลูกชายฉันยอมใจอ่อนให้หนูลูกปลานะ ฉันรับเป็นลูกสะใภ้แน่นอน เด็กคนนี้ถึงบ้านเธอจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่นิสัยกิริยาถูกอบรมมาดีมาก ฉันชอบเด็กคนนี้"
พิมพยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอก็ชอบหนูลูกปลาอยู่เพราะนิสัยน่ารัก คำพูดคำจาเหมือนถูกสอนมาดีมาก ยิ่งความเป็นแม่บ้านแม่เรือนไม่ต้องพูดถึงเก่งทุกอย่าง แบบนี้ต้องมัดใจคุณภานุได้แน่นอน
"พิมก็ชอบนะคะน่ารักดี"
"เพราะฉะนั้นวันนี้ไปซื้อของมา เดี๋ยวฉันจะจดให้วันนี้ฉันจะจัดปาร์ตี้ที่บ้านนี้ตอนเย็น ไวน์ราคาแพงที่สุดหยิบมาได้เลย"
"เนื่องในโอกาสอะไรคะ"
คุณหญิงยิ้มมุมปากออกมาก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเจ้าเล่ห์
"โอกาสที่ฉันจะได้ลูกสะใภ้ที่ถูกใจยังไงล่ะ"
ทางด้านของลูกปลาตอนนี้เธอกำลังนั่งปอกมะยงชิดลอยแก้วอยู่ ไม่รู้จะทำอะไรเธอก็หยิบจับของในบ้านมารังสรรค์เมนูให้คนในบ้านทานอย่างอร่อย เสียงคุณผู้หญิงของบ้านดังขึ้นจากหน้าประตูเหมือนว่ากำลังจะเดินมาหาเธอ
"หนูลูกปลาทำอะไรลูก"
"ปอกมะยงชิดค่ะจะเอามาทำลอยแก้วค่ะ"
"น่ากินจังเลย แต่ว่าเสร็จแล้วมาทำอันนี้ก่อนนะวันนี้ฉันจะจัดปาร์ตี้เล็กๆตรงสวน เรามาจิบไวน์ทำอาหารทะเลกัน ทานด้วยกันกับพวกแม่บ้านเนี้ยแหละ"
ลูกปลาวางมีดลงก่อนจะเดินไปดูถุงหลายถุงที่วางอยู่โต๊ะตรงหน้า มีทั้งกุ้งแม่น้ำตัวใหญ่ ปูทะเล หอยนางรม ปลาหมึกตัวใหญ่มีหลายหลายชนิด
"คุณท่านจะให้ลูกปลาทำน้ำจิ้มใช่มั้ยคะ"
"หนูอยากทำอะไรก็ทำเลยลูก เราจะเผาของทะเลแต่ฉันก็อยากจะทานเป็นเมนูด้วยนะ"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวลูกปลาจัดการให้"
ลูกปลายิ้มกว้างออกมาก่อนจะหยิบของมาล้างแล้วแช่ไว้ในกล่องโฟมเพื่อคงความสดไว้ก่อน กุ้งเธอจะแบ่งมาทำอบชีสด้วยจะได้มีเมนูหลากหลาย
ส่วนคุณหญิงเมื่อคุยกับลูกปลาเสร็จเธอก็กดโทรศัพท์ไปหาลูกชายเพื่อให้เขารีบกลับมาร่วมงานปาร์ตี้ของเธอ
"ตาภานุเย็นนี้รีบกลับมานะแม่จะจัดงานปาร์ตี้ฉลองกันภายในบ้าน"
(นึกอะไรครับแม่)
ภานุวางปากกาลงก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย ทำไมวันนี้มาแปลกชวนเขาทำอะไรกินด้วย ก่อนหน้านี้แกล้งลูกคนนี้สารพัด นี่ถ้าลูกปลาไม่แอบใส่กล่องให้เขาก็คงต้องกินข้าวต้มมื้อเช้าไม่อย่างนั้นก็ต้องออกมาหาอะไรทานเอง
"ก็อยากกินมาด้วยล่ะ"
(หายโกรธผมแล้วเหรอครับ)
เขาเอ่ยถามผู้เป็นแม่ คุณหญิงสะบัดหน้าเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมา
"หายก็ได้ รีบกลับมาล่ะไม่อย่างนั้นอดทานของอร่อยฝีมือของหนูลูกปลา แค่นี้แหละ"
ผู้เป็นแม่กดวางสายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีสุดๆ ทางด้านของภานุถึงจะงงกับท่าทีของผู้เป็นแม่แต่ก็ดีใจที่ท่านจะเลิกแกล้งเขา เอาเป็นว่ารีบทำงานรีบกลับไปทานของอร่อยดีกว่า พักหลังชักจะติดใจอาหารของลูกปลา เขาไม่ค่อยทานข้าวนอกบ้านเลยถ้าไม่จำเป็น ก็ถ้ามีเชฟระดับฝีมือเทียบโรงแรมดังมาทำให้ถึงบ้านเราจะออกไปทานข้าวข้างนอกทำไมให้เสียเงินล่ะ
เมื่อถึงเวลาเย็นลูกปลาก็ตั้งเตาเผาของทะเล ไม่ลืมที่จะใช้ชีสในการประกอบอาหารในวันนี้ด้วย แม่บ้านตื่นเต้นกันใหญ่ที่จะได้ทานของดีและมีเชฟทำให้ทานด้วย
"พี่ขอตัวหนึ่งนะคะ"
"ได้ค่ะ แต่ขอเอาให้คุณท่านก่อน เอาจานมาเลยค่ะอันนี้สุกแล้ว"
ลูกปลาหยิบกุ้งตัวใหญ่ใส่จานพร้อมกับชีสเยิ้มๆส่งกลิ่นหอมอยู่บนตัวกุ้งก่อนจะเดินไปวางให้คุณท่านทั้งสองคน
"กุ้งค่ะ"
"หนูทำอะไรก็น่ากินอ่ะ ปล่อยให้พวกนั้นทำไปเถอะเรามานั่งกับฉันนี่มา"
ลูกปลาลากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆคุณท่าน เธอเป็นคนทานน้อยโดยปกติอยู่แล้วก็เลยไม่ค่อยหยิบอะไรใส่ปาก
"ทานบ้างสิหนูลูกปลา ลุงไม่เห็นหนูทานอะไรเลย"
"ลูกปลาทานน้อยค่ะ มันทานนิดเดียวก็อิ่มแล้ว"
"ไม่ได้นะต้องบำรุงตัวเองบ้าง ตาภานุมาพอดีเลยมานั่งนี่สิหนูลูกปลาทำเมนูเยอะแยะเลย"
คุณแม่ชี้ให้ลูกชายนั่งลงข้างหญิงสาวพร้อมกับสะกิดให้ลูกปลารินไวน์ให้ลูกชายด้วย
"รินไวน์ให้พี่เขาสิลูก"
ลูกปลาลุกขึ้นหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาก่อนจะรินไวน์ให้ชายหนุ่มแล้วถือมาวางไว้ให้ที่โต๊ะ
"นี่ค่ะ"
"นึกอะไรมาดื่มกันเนี่ย ผมแปลกใจนะ"
ภานุยังสงสัยในตัวของคุณแม่เขาไม่หาย แต่ด้วยความหิวมันบังตาเขาจึงนั่งทานไม่รอฟังคำตอบจากผู้เป็นแม่อีก
ตลอดเวลาคุณหญิงก็พยายามให้ลูกปลาบริการลูกชายของเธอเป็นอย่างดี ทำนั้นทำนี่ให้ทานไม่ลืมที่จะรินไวน์ให้ดื่มจนตอนนี้เขาเริ่มมึนๆหัวแล้ว
"ไหวมั้ยคะคุณภานุ"
"หือ... ไหวๆทำไมขวดนี้แรงจัง"
เขาสะบัดหน้าเล็กน้อยก่อนจะยกไวน์ขึ้นดื่มจนหมด เวลาดึกพอสมควรคุณท่านทั้งหลายต่างแยกย้ายกันก่อนโดยลูกปลากับป้าพิมช่วยกันแบกคุณหนูของบ้านขึ้นห้อง
"ทำไมเมาขนาดนี้คะเนี้ย"
ลูกปลาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะวางเขาลงบนเตียงนอนแล้วไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม คุณหญิงเดินตามเข้ามาก่อนจะปิดประตูแล้วมองลูกชายที่ตอนนี้ไม่มีสติแล้วเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
"หนูลูกปลาถอดชุดลูกชายของฉันให้หมดเลย"
"หา! คะ... ถอดหมดเลยเหรอคะ"
ลูกปลาตาโตอย่างตกใจ เธอไม่เคยถอดชุดของผู้ชายมาก่อนถ้าเกิดต้องเห็นอะไรๆที่มันอุจาดตาเธอต้องรู้สึกแย่แน่ๆ
"ถอดไปเถอะยังไงก็ต้องเห็นสักวัน พิมไปช่วยหนูลูกปลาหน่อย"
ทั้งสองคนช่วยกันถอดชุดให้ภานุจนเขาโป๊เปลือยเปล่าอยู่ในผ้าห่ม คุณหญิงส่งชุดคลุมให้หญิงสาวก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
"คืนนี้หนูนอนที่ห้องตาภานุนะ แล้วเช้าตรู่ฉันกับพิมจะเข้ามาที่นี่"
ลูกปลามองชุดคลุมในมือก่อนจะเงยหน้ามองท่านพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ
"แล้วถ้าคุณภานุรู้ตื่นขึ้นมาเห็นลูกปลา เขาจะไม่โวยวายเหรอคะ"
หญิงสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ใครจะคิดว่าคุณหญิงจะใช้แผนนี้รวบรัดให้เธอได้เสียกันกับลูกชาย ทั้งๆที่เราสองคนไม่ได้ทำอะไรกันเลย
"นี่แหละแผนของฉัน พรุ่งนี้ถ้าภานุตื่นมาหนูต้องร้องไห้ฟูมฟายอย่างเดียวไม่ต้องพูดอะไร ส่วนที่เหลือฉันจะจัดการเอง"
คุณหญิงยิ้มออกมาก่อนจะพาพิมเดินออกไปจากห้องนอนของลูกชาย และตอนนี้เหลือแค่ลูกปลายืนทำท่าเหมือนคนจะร้องไห้อยู่ในห้องนั้น เธอเดินไปอาบน้ำในห้องน้ำก่อนจะเปลี่ยนเป็นชุดคลุมเดินออกมามองชายหนุ่มที่ไร้สติอยู่บนเตียงนอน
"พรุ่งนี้ตื่นมาคุณจะไม่ต่อยหน้าลูกปลาใช่มั้ย ฮืออออ ทำไมเธอต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย"
เธอเดินไปนั่งลงบนเตียงนอนก่อนจะยกมือไหว้ชายหนุ่มพร้อมกับทำหน้ารู้สึกผิด
"ลูกปลาไม่ได้ตั้งใจนะคะ ทุกอย่างคุณท่านเป็นคนสั่ง อย่าโกรธลูกปลาเลยนะคะ"
เธอเอ่ยออกมาเสียงสั่นก่อนจะนอนลงข้างๆชายหนุ่มข่มตานอนเพื่อให้ผ่านคืนนี้ไป
'พรุ่งนี้เธออาจจะถูกคุณภานุเกลียดไปเลยก็ได้'
- ผู้เขียน
