“อาพจน์คะ” ดรุณีเรียกพจน์ด้วยน้ำเสียงเกรงอกเกรงใจในวันหนึ่ง เธออยากได้คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊กเครื่องใหม่เพื่อจัดการต้นฉบับนิยายให้จบให้จงได้ เงินสักก้อนที่จะทำให้เธอทำอะไรได้อีกหลายอย่างในยามจำเป็น
“มีอะไร” พจน์เอ่ยถาม ขณะรับน้ำเย็นๆ จากเด็กสาวมาดื่มด้วยความกระหาย ความคิดที่ว่าเธอหลอกเขาและนึกเคืองโกรธนั้นก็ยังมีอยู่ เขายังค้างคาใจอยากให้เธอสารภาพผิดออกมา แต่ในเมื่อเธอไม่พูดเขาก็ไม่ใช่คนเซ้าซี้หรือชอบขุดคุ้ยเรื่องในอดีตมาชวนเธอทะเลาะเบาแว้งให้ต้องขุ่นข้องหมองใจกันอีก
พจน์ยอมรับว่าการมีดรุณีอยู่ในบ้านทำให้เขารู้สึกถูกเติมเต็ม เธอทำหน้าที่ภรรยาได้ดีไม่ได้ขาดตกบกพร่อง ทั้งงานบ้านงานเรือนและเรื่องบนเตียงที่เขารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้หลับนอนกับสาวน้อยแสนสวยคนนี้
มันอาจจะไม่ใช่แค่เซ็กซ์เพียงอย่างเดียวแต่มันเป็นความผูกพันลึกๆ ที่เขาเองก็มีต่อเธอมาช้านาน ด้วยว่าเขาเองก็เอ็นดูและมีใจพิศวาสเธออย
