“มานี่มา” เขาตบหน้าตักของตัเวอง ดรุณียิ้มรับก่อนจะเดินไปทรุดนั่งลงบนตักแกร่งของเขา ให้เขาโอบกอดรอบเอวหนาเอาไว้ พจน์หอมแก้มสาวฟอดใหญ่ มันเป็นความผูกพันที่เธอเองก็รู้สึกยินดีกับการสัมผัสแนบชิดของเขาในทุกๆ ครั้ง
“จะทำงานอะไรก็ทำไป ถ้าอยากทำจริงๆ แต่อย่าหน้าที่เมียอย่าให้ขาดตกบกพร่อง” เขากระซิบที่ริมหูของเธอ
“ค่ะ หนูดีรู้แล้ว” เธอรับคำแล้วหน้าแดง ก่อนจะหันไปตักอาหารมาป้อนให้ที่ปากของเขา พจน์อ้าปากรับอย่างยินดีเขายินดีที่จะให้เธอป้อนให้ทุกครั้งที่เรียกเธอมานั่งตัก
ดรุณีเองก็มีควาสุขกับการได้ป้อนอาหารให้เขา รวมถึงการเอาอกเอาใจที่เธอยินดีและมีความสุขทุกครั้งที่เห็นสีหน้าพึงพอใจของเขา
พจน์ทำตามที่รับปากกับเธอเอาไว้ เขาพาเธอเข้าเมืองมาเลือกซื้อคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊กอย่างที่เธออยากได้ โดยเขาเป็นคนช่วยเลือกให้ด้วยตัวเอง
ดรุณีนึกขอบคุณที่เขาช่วยดูสเปคของเครื่องให้ และเลือกรุ่นที่ทันสมัยที่สุดให้เธอ
