“เป็นหนี้อาพจน์ได้ยังไงกัน”
“ก็ตอนที่คุณพ่อเสีย น้าจินไปหยิบยืมเงินอาพจน์มาน่ะจ้ะ เราเลยเป็นหนี้อาพจน์”
“อ้าว... เหรอ เรานึกว่าน้าจินทำงานส่งเงินให้หนูดีเรียนเสียอีก”
“เมื่อก่อนหนูดีก็คิดแบบนั้นจ้ะ แต่ความดันมาแตกตอนที่อาพจน์ได้ยินน้าจินมาขอเงินหนูดี หนูดีถึงได้รู้ความจริงทั้งหมด”
“แล้วแสดงว่าตอนนี้หนูดีก็อยู่กับอาพจน์เหรอ” มณีเอ่ยถาม
“ใช่จ้ะ”
“อยู่ในฐานะอะไรเหรอ” คนอยากรู้ถามอีก
“เอ่อ... ช่วยอาพจน์ทำงานบ้านน่ะจ้ะ” ดรุณีเอ่ยตอบเพื่อนอย่างอายๆ เธอไม่กล้าบอกมณีหรอกว่าเธอเป็นเมียของพจน์แล้ว หลังจากที่ไม่มีโทรศัพท์ใช้เธอก็ไม่ได้ติดต่อกับมณีนานนับเดือน
“แค่นั้นจริงๆ เหรอ” มณีเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อ ยิ่งเห็นเพื่อนหน้าแดงก็ยิ่งรู้ว่าไม่ใช่
“ใช่จ้ะ”
“อย่าโกหกเราสิ หนูดีกับอาพจน์น่ะถึงไหนต่อไหนกันแล้วเหรอ”
“มณีรู้ได้ยังไงจ๊ะ” ดรุณีหน้าแดงหนักกว่าเดิม ใบหน้าของเธอถึงกับร้อนผ่าว
“เห็นอาการข
