สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง

ได้ลูกหรือได้ผัว++

ผ่านมาสามวันแล้ว ตอนนี้เซียวจ้านเป่ยเริ่มหายดีแล้ว ฝนก็หยุดตกแล้วสองวันพรุ่งนี้จะขึ้นเขาตัดไม้อีกรอบเพื่อซ่อมแซมบ้านสักที เวลากระชั้นชิดแล้วได้ข่าวว่าชายแดนเริ่มตึงเครียด เขาอาจถูกเรียกตัวไปไวขึ้นต้องรีบซ่อมแซมบ้านให้เสร็จไวๆ เพื่อบุตรสาวกับเมียเขาจะได้ปลอดภัย

คนป่วยหายดีแล้วแต่คนที่ไม่ไหวคือจูเหมยลี่ ตั้งแต่วันนี้ที่เซียวจ้านเป่ยเรียกร้องเอาแต่ใจจนได้เข้าหอกับนางเขาก็ไม่หยุดพักสักคืน พอบุตรสาวหลับปุ๊บก็ย่องไปอุ้มนางมารักใคร่ทุกคืน คืนนี้ก็เหมือนกันเซียวลี่ผิงหลับไปแล้ว คนตัวโตก็ไปอุ้มนางมาอีกแล้ว ตอนนี้กำลังจัดการจับนางกินอยู่

"อืม หวานจริงๆคนดี กินทุกคืนทั้งคืนไม่เคยเบื่อเลย อยากกินทุกวันเมียจ๋า"

"ท่านพี่ ท่านมันคนหื่นจริงๆ คืนนึงไม่ต่ำกว่าห้ารอบท่านอดอยากมากหรือ ข้าปวดเอวไปหมดแล้วเนี่ย ดูดดีๆสิอย่าเม้มแล้วดึงข้าเสียวหัวนมนะตาบ้า อ๊าย เซียวจ้านเป่ย อื้อ"

"นมเจ้าหวานนี่ อร่อยด้วยลี่เอ๋อร์ถ้าเรามีลูกพี่ช่วยเจ้าเลี้ยงลูกดีกว่านะ ลูกข้างนึงพี่ข้างนึงดีไหมเมียจ๋า อืมข้างบนก็หวาน ข้างล่างก็แน่นเหลือเกิน เสียวไปหมดจะเสร็จอีกแล้วคนดี อ่าห์"

"พอแล้วนะท่านพี่ พรุ่งนี้ต้องเข้าเมือง อ๊ะ อ๊ายท่านพี่เร่งเถอะแรงๆหน่อยข้าจะถึงอีกแล้ว อื้อเซียวจ้านเป่ยเมียเสียวท่านขย่มเลยข้าอยากเสร็จแล้ว"

"อ่าห์ คนดีถึงพร้อมกันเลย อ๊ะ อ๊ะ อ่าห์เสร็จแล้วเมียจ๋า เสียวสุดๆเลย"

น้ำรักอุ่นๆของเขาพุ่งแรงจนจูเหมยลี่รู้สึกได้ มันชนผนังมดลูกเลยแหละ คนบ้านี่กล้าแตกในใส่นางอีกแล้วหรือ ก่อนจะทุบไหล่เขาประท้วง

"ท่านพี่ ตีท่านให้ตายเลยนี่ๆๆๆ ท่านปล่อยในตัวข้าได้อย่างไร ตกลงกันแล้วนะคนบ้า ถ้าข้าท้องจะทำอย่างไร ท่านไม่อยู่ตั้งสองปีนะ"

"อืม ถ้างั้นข้าล้วงออกให้นะคนดี"

จากนั้นเซียวจ้านเป่ยขยับสะโพกอีกครั้งโหมสะโพกแรงๆรัวจนจูเหมยลี่ครางออกมาอย่างเสียวซ่าน เขาเพิ่งสุขสมยังไม่ทันถอดถอนก็เริ่มใหม่ได้อีกแล้ว นางจะไหวไหมเนี่ยได้สามีหื่นกามเพียงนี้

"ท่านพี่ไม่ไหวแล้วนะเจ้าคะ เมียไม่ไหวแล้วขาหมดแรงแล้ว ใครเขาสอนให้ท่านล้วงแบบนี้เล่า"

"มันค้างอยู่ข้างใน จะให้ข้าเอาอะไรล้วงออกมาเล่าก็ต้องใช้เจ้านี่แหละเข้าไปล้วง อ่าห์เสียวจัง สัญญาว่ารอบนี้จะปล่อยข้างนอก ลี่เอ๋อร์ขึนมาบนตัวพี่ อยากให้เจ้ารักพี่บ้างคนดี"

เซียวจ้านเป่ยพลิกนางขึ้นขี่เขา จากนั้นก็ใช้มือช้อนสะโพกมนขยับขึ้นลง จูเหมยลี่ต้องเงยหน้าอ้าปากนางเสียวจริงๆ เขาเรียกร้องเหลือเกิน จนเขาปลดปล่อยอีกครั้งนางจึงได้หยุดพัก

เซียวจ้านเป่ยกอดร่างบางด้วยความรัก สายตาของเขามีแต่แววรักใคร่ มือหนาลูบไล้ร่างเปลือยปล่าของเมียสาว เริ่มวกมาที่ทรวงอก จูเหมยลี่ควว้าเอาไว้แล้วดุเสียงเข้ม

"พอแล้วท่านพี่ พรุ่งนี้ท่านสัญญาว่าจะพาข้ากับลุกไปเดินตลาดไงเจ้าคะ อย่านอนดึกนัก อีกอย่างท่านบอกจะพาไปดูรถม้าด้วย นอนเจ้าค่ะถ้าไม่ฟังอีก พรุ่งนี้ข้าจะลงกลอนไม่ให้ท่านเข้าห้องข้ากับลูกอีก ให้ท่านอดอยากจนตายไปเลย"

"เด็กดี พี่แค่อยากจับเฉยๆ จับเล่นจนหลับถ้าไม่ให้จับขอดูดได้ไหม อยากหลับคาเต้านะๆๆๆ"

"ให้แค่ดูดนะ รีบกินรีบนอนข้าง่วง จะกลับไปดูลูกเดี๋ยวตื่นมาไม่เจอจะขวัญเสีย"

เซียวจ้ายเป่ยจูบเมียรักก่อนจะครอบครองเต้านมอวบอิ่มแล้วดูดจนหลับไปจริงๆเหมือนเด็กน้อย จูเหมยลี่ลูบหลังให้เขานางตามใจเขาทุกคืนแบบนี้จะพลาดไหม เขาหลั่งในตัวนางสามครั้งแล้วนะจะเผลอบ่อยอะไรขนาดนั้นเหมือนเขาตั้งใจ นางจำได้เขาเผลอพูดออกมา ก่อนที่เขาจะปลดปล่อยครั้งแรก

"ลี่เอ๋อร์ มีทายาทให้พี่นะคนดี พี่อยากมีลูกกับเจ้าหลายๆคน"

วันที่ไข้สูงเขาก็ละเมอเรียกมารดา ดูเหมือนฐานะเขาไม่ธรรมดา จูเหมยลี่อยากอยู่อย่างสงบชีวิตไม่วุ่นวาย ไม่รู้ว่าชีวิตก่อนหน้าของเขาเป็นเช่นไร แต่ที่รู้ๆตอนนี้นางคิดว่านางรักเขาเสียแล้ว ท้องก็ท้องวะไม่ใช่ไม่เคยเลี้ยงเด็กนี่หว่า ชาติก่อนเป็นคุณแม่มีเด็กในอุปการะตั้งเกือบห้าสิบคน คิดได้ก็ถอนหายใจก่อนจะค่อยๆปลุกเขา

"ท่านพี่ข้าจะไปนอนกับลูก ท่านหายดีแล้วจะไปหรือไม่ หรือจะนอนห้องนี้"

"อืม ไปสิใกล้ไปกองทัพแล้ว อยากกอดเจ้ากับผิงผิงให้มากที่สุด พี่อุ้มเจ้าเองนะ"

เซียวจ้านเป่ยลุกขึ้นก่อนจะลวงจากเตียง จากนั้นก็ช้อนเอาจูเหมยลี่ไว้ในอ้อมกอด พาเดินไปยังห้งใหญ่ที่บุตรสาวนอนหลับอยู่ วางนางลงตรงกลางแล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ แขนของเขายาวพอที่จะโอบสองแม่ลูกไว้ในอ้อมแขนแล้วสามคนก็หลับไปด้วยกัน เซียวจ้านเป่ยกำลังคิดถึงสตรีอีกคนนึง นางจะทำตามแผนสำเร็จไหม ฉู่หรานซิน เสด็จพ่อในเมื่ออยากเป็นศัตรูกับข้านักก็ย่อมได้

ยามเหมา

เช้าแล้วจูเหมยลี่ตื่นเข้าครัวไปต้มน้ำสำหรับล้างหน้าให้สองพ่อลูกจากนั้นก็ต้มข้าวต้ม นำเนื้อหมูมาสับปั้นเป็นก้อนๆทำข้าวต้มหมู ตอนเช้ากินอะไรง่ายๆเพราะวันนี้จะไปตลาดในตัวตำบล

"ท่านพี่ ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ สายแล้วเดี๋ยวจะช้า วันนี้ท่านนัดชาวบ้านกับคนของคุณชายคังมาตัดไม้ซ่อมบ้านนะเจ้าคะ อื้อ"

คนตัวโตรั้งนางลงมาจูบจนพอใจถึงยอมปล่อย ปากจูเหมยลี่บวมเจ่อ นางควรไปตลาดไหมเนี่ย ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วยังบวมอยู่เลย

"ตื่นแล้วเมียจ๋า ผิงผิงตื่นหรือยังเอ่ย แม่กับพ่อจะไปตลาดซื้อขนมอร่อยๆแล้วนะ"

"หื้อๆๆๆ ท่านพ่ออย่าแกล้ง ข้าตื่นแล้วเจ้าค่ะ ท่านแม่ผิงผิงตื่นแล้วข้าเก่งไหมเจ้าคะ"

"เก่งสิ ลูกสาวแม่เก่งที่สุดเลย มาๆไปล้างหน้าจะได้กินข้าวต้ม กว่าเกวียนจะถึงตลาดเดี๋ยวจะหิว วันนี้ท่านพ่อจะพาเราไปซื้อรถม้าด้วยนะ ผิงผิงดีใจหรือไม่"

"เย้ ท่านพ่อบ้านเราจะมีรถม้าแล้วหรือเจ้าคะ"

เซียวลี่ผิงกอดคอบิดาแล้วหอมแก้มเขา จากนั้นเซียวจ้านเป่ยก็อุ้มบุตรสาวไปยังห้องที่เตรียมน้ำอุ่นไว้ เมียเขาน่ารักจริงๆนางเตรียมทุกอย่างให้เขาเรียบร้อย คิดว่าต้องห่างกันสองปี ใจของเซียวจ้านเป่ยก็รู้สึกโหวงๆ

หลังจากทุกอย่างเรียบร้อย จูเหมยลี่ก็จับเซียวลี่ผิงแต่งตัวเป็นเด็กผู้ชาย ใครจะรู้ว่าพอแต่งออกมาแล้วจะหล่อเหลากว่าคนเป็นบิดาเสียอีก

"ผิงผิงของแม่รูปงามนัก สตรียังไม่อาจงามเท่าเลยนะคุณชายน้อยเซียว"

"คิกๆๆ ท่านพ่อข้าเป็นบุรุษรูปงามด้วยขอรับ"

สาวคนพ่อ แม่ ลูกก็พากันขึ้นเกวียนเพื่อไปตลาด วันนี้เขาาต้องซื้อม้ากับรถม้าเงินที่ฝากไว้สี่ร้อยตำลึงเป็นชื่อจูเหมยลี่คงต้องใช้ ซื้อม้าก็ดีเขาจะไปเบิกเงินของมารดา ได้ยินคังหยุนบอกว่าเขารู้ว่ามีคนไปเบิกเงินที่ซานเป่า ถ้าเช่นนั้นอาจมีคนของฉู่หรานซินดักรอเขาอยู่ ต้องเปลี่ยนเมืองเสียแล้ว