บทที่ 19
นางเป็นฮูหยินของข้า
ชั่วยามนี้ เสียงไพเราะของกู่เจิงกำลังบรรเลงขึ้นมาเอื่อยเชื่อย กับกลิ่นหอมของสุราหมักคละคลุ้งในอากาศ บรรยากาศภายในตำหนักรับรองกำลังอยู่ในช่วงครื้นเครง ผู้นำจากต่างเผ่าและยอดฝีมือที่ต้องการเข้าร่วมเริ่มถยอยจับจองที่นั่งบนศาลา ถึงตรงหน้าพวกเขามีสุราชั้นเลิศหรือสาวงามร่ายรำอยู่ก็ตาม กระนั้นกลับไม่มีผู้ใดยกจอกสุราขึ้นดื่มหรือจดจ่อเสียงกังวานของกู่เจิง
ความสนใจทั้งหมดของพวกเขาต่างพุ่งตรงไปยังชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามา ชายผู้ที่คล้ายสร้างความกดดันต่อผู้ที่พบเห็นไปทุกทีที่ก้าวผ่าน ใบหน้าสง่างามนั้นสงบนิ่งไม่อาจคาดเดา บรรยากาศรอบกายอันน่ายำเกรงแตกต่างจากผู้อื่นอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาต่างตื่นตัวต่อพลังที่น่าเกรงขามและรับรู้ได้ในทันทีว่าคนผู้นี้คือประมุขมารอวี้เหิงแห่งเผ่ามาร
จวบจนเสียงเพลงภายในงานเงียบสนิท คนของเผ่ามารคุกเข่าประสานหมัดทำความเคารพ “คารวะท่านประม
