“อื้อ...”
พนมไพรยิ้มเมื่อได้ยินเสียงงึมงำในลำคอ และลิ้นน้อยๆ นั้นก็ตอบโต้ ร่างสาวราวจะโอนอ่อนผ่อนตามใจเขาปรารถนา เพราะหล่อนโอบแขนรอบลำคอเขา
พนมไพรถอนริมฝีปากออก ดวงตาคมเข้มคุกรุ่นไปด้วยอารมณ์หวามจ้องหน้าเด็กสาวที่ตอนนี้เขารับรู้แล้วว่าหล่อนเป็นสาวเต็มตัวแค่ไหน
นลินนิภาทำให้เขาตื่นตัว และกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเนื้อสาวก็ทำให้ทุกอย่างเคร่งเครียดตึงแน่น จนมันอยากจะออกมาเชยชมโลกภายนอก
เปลือกตาสวยที่หลับพริ้มทว่าริมฝีปากกลับเผยอน้อยๆ ติดจะมีรอยยิ้ม สร้างความอัศจรรย์ใจสำหรับเขา
ในฐานะผู้ชายที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชน รวมทั้งใช้งานเจ้าโลกแบบสมค่าสมราคาที่มันเกิดมายิ่งใหญ่ ไม่เคยสักครั้งที่จะเห็นรอยยิ้มน้อยๆ แบบเอียงอายและท่วมท้นไปด้วยความสุขของคู่นอน
นลินนิภาเป็นคนแรกที่ทำให้ทั่วทั้งร่างของเขาซาบซ่าน
ริมฝีปากอุ่นจัดจูบเบาๆ ที่หน้าผาก เหนือคิ้วซ้ายขวา ระหว่างคิ้ว สันจมูก เปลือกตาทั้งสองข้าง แก้มซ้า
