[PLAY BOY] EP07
1903 คำ
@คฤหาสน์กิตติกูล
เทาเย่รีบเดินลิ่วขึ้นชั้นสองทันทีเมื่อถึงคฤหาสน์กิตติกูล ห้องนอนส่วนตัวของหนูซันคือจุดหมายที่เขาต้องรีบไปหา แต่ทว่าทั้งห้องกลับว่างเปล่า…ไม่มีหนูซันอยู่ในนี้ ประตูห้องก็ไม่ได้ล็อก ก่อนที่สติร้อนรนของเทาเย่จะแตกซ่านกระเซ็นเพราะกลัวว่าที่ภรรยาหายตัวไป เสียงน้ำตกกระทบพื้นจากประตูห้องน้ำมันก็ฉุดสติเขากลับมาซะก่อน
หนูซันไม่ได้หายไปไหน คนตัวเล็กแค่กำลังอาบน้ำชำระร่างกายที่อ่อนล้าอยู่แค่นั้นเอง
คนตัวโตถือวิสาสะใช้สถานะคู่หมั้นและว่าที่สามีในอนาคต ทิ้งตัวลงนั่งรออีกฝ่ายบนเตียงนุ่มนิ่มขนาดคิงไซส์เตียงนี้ซะเลย ใช้เวลารอเพียงไม่นานคนที่เขาต้องการพบตัวก็เดินมาปรากฏกายอยู่ตรงหน้า ให้สมกับความคิดถึงและเฝ้ารอคอย
“เฮีย…” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเรียกคนพี่ แต่ก็ไร้เสียงตอบรับกลับมา อยู่ดีๆทั้งห้องนอนกว้างก็ตกอยู่ในภาวะความเงียบงัน เมื่อตรงหน้าของเทาเย่มีหนูซันมายืนมองอยู่ไม่ไกล…
อึก!
เสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ดังรอดออกมาจากลำคอแกร่ง คนตัวเล็กนุ่มนิ่มยืนกอดอกแสดงสีหน้าสงสัย ทั้งร่างกายบอบบางมีเพียงแค่ชุดคลุมอาบน้ำสีเทาปกปิดไว้เท่านั้น แถมความยาวยังไม่คลุมเข่าอีกด้วย! คนตัวโตอดจะหลุบตามองหัวเข่าสีชมพูระเรื่อตรงหน้าไม่ได้จริงๆ เขาจะพูดยังไงดีล่ะ…หัวเข่าหนูซันมันสวยมาก มันสีชมพูระเรื่อ ดูบอบบาง ผิวก็ดูนุ่มนิ่มไปหมดทุกตารางนิ้ว ขนาดของมันก็ช่างรับกับท่อนขาเรียวเหยียดตรงได้พอเหมาะพอเจาะ มันดูดีซะจนเขาคิดว่า…
ถ้าเกิดหัวเข่าหนูซันต้องเสียดสีกับผ้าปูที่นอนนานๆ มันจะแดงระเรื่อจนน่าสงสารไหมนะ(?)…
“ใครอนุญาตให้เฮียเข้ามา นี่มันห้องนอนส่วนตัวเรานะ” น้ำเสียงกระแทกกระทั้นทำให้เทาเย่กลับมามีสติอีกครั้ง หลังจากที่เผลอคิดอะไรไม่ดีไปกับขาเรียวและหัวเข่าสวยตรงหน้า
“เฮียเข้ามาในฐานะว่าที่สามีหนูซันไงคะ”
“เรายังยืนยันคำเดิมนะ ว่าเราจะไม่แต่งงานกับเฮีย แล้วเฮียก็ออกจากห้องเราไปด้วย เราให้แม่บ้านจัดห้องไว้ให้เฮียอีกห้องแล้ว หรือถ้าอยากจะนอนหน้าห้องอีกคืนก็ตามใจเฮียนะเราไม่ว่า”
“ถ้าตามใจเฮีย เฮียก็จะนอนในห้องหนูซันค่ะ” คนตัวสูงพูดจบก็ทิ้งตัวนอนหงายลงบนที่นอนทันที จนคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดล่อเสือล่อจระเข้ ต้องเข้ามาฉุดกระชากให้อีกฝ่ายลุกออกไปจากเตียงให้ได้
หนูซันไม่อยากให้ห้องนอนของตัวเองมีไออุ่นของเฮียเทาติดอยู่ที่นี่ ไม่อยากให้กลิ่นกายหอมยั่วยุของเฮียมาทำให้ความตั้งใจของเขาสั่นครอน จนต้องเปลี่ยนความคิดกลับไปนั่งทนความเจ้าชู้อีกต่อไปแล้ว
“ไม่เอา! ลุกเดี๋ยวนี้นะเฮีย เราไม่นอนกับคนที่ร่างกายแปดเปื้อนจากผู้หญิงหลายสิบคนอย่างเฮียหรอกนะ ลุกเลยนะ! เราบอกให้ลุกไง!”
“ได้ค่ะ เฮียจะลุก แต่ถ้าเฮียรุกหนูซันต้องรับนะคะ”
พรึ่บ!!
หลังจากจบคำพูดของเทาเย่ หนูซันยังนับหนึ่งไม่ถึงสามเลยด้วยซ้ำ ร่างเพรียวบางก็ลากกระตุกเสียหลักจนล้มลงมาบนอกกว้าง พร้อมกับคนตัวโตที่รีบพลิกกายขึ้นคร่อมทับ กักคนตัวนุ่มนิ่มให้อยู่ใต้อาณัติของตนเอง สีหน้าตื่นตกใจของคนตัวเล็กทำเทาเย่คลี่ยิ้มเอ็นดู
“ลุก! ไม่ใช่รุก! เฮียบ้าปะเนี่ย” คนที่เพิ่งเริ่มกอบกู้สติได้ดุคนด้านบน ทว่าพูดได้เพียงไม่กี่คำหนูซันก็ต้องปิดริมฝีปากลง เมื่อก้านนิ้วยาวแตะลงบนผิวปากบางแผ่วเบา เป็นการบอกให้คนตัวเล็กหยุดพูด มันช่างเป็นการบอกที่แสนจะประนีประนอมและอ้อยอิ่งเสียจริง
เฮือก!
หนูซันผวาเฮือกอีกครั้งเมื่อคนพี่ยกมือขึ้นแตะบริเวณไรผมแถวหน้าผาก แล้วค่อยๆเกลี่ยเส้นผมชุ้มน้ำให้ออกไปจากโครงหน้าสวย เพื่อที่จะได้เชยชมยลโฉมความงามเพียบพร้อมอย่างเต็มตา
“เฮียเพิ่งรู้ว่าหนูซันของเฮียโตแล้ว” เทาเย่พูดเสียงพร่า เขาไม่เคยจะรู้เลยว่าหนูซันของเขาสวยมากขนาดนี้ ตาโตกลมสุขใสดั่งดวงอาทิตย์สาดแสง จมูกโด่งสวยรับโครงหน้า ริมฝีปากบางน่ารังแกให้บวมช้ำ
หนูซันตรงหน้าเขาตอนนี้ไม่ใช่หนูซันอายุ15ปีอีกแล้ว เทาเย่เพิ่งจะได้มีโอกาสมองหน้าคนน้องใกล้ๆก็วันนี้นี่เอง หนูซันของเขาโตมากแล้ว โตมาพร้อมความคนสวยขาซะด้วย มันช่างอันตรายต่อตัวหนูซันซะจริงๆ!
“หนูซันของเฮียสวยมากเลยนะคะ”
คนถูกเอ่ยชมด้วยเสียงแหบพร่าตั้งรับไม่ถูก หนูซันในเวลานี้แสนจะเก้อเขินกับคำชมคนพี่ แก้มขาวเริ่มแดงปลั่งเหมือนมะเขือเทศกำลังสุกงอม ภายใต้หน้าท้องแบนราบขึ้นเลขสิบเอ็ดแสนเซ็กซี่ปั่นป่วนว้าวุ่นไปหมด ทุกความรู้สึกมันค่อยๆทวีดาเมจรุนแรงขึ้น เมื่อดวงตาสีนิลเข้มเริ่มสอดสำรวจไปตามเรือนร่างระหงส์ หนูซันช่างตัวเล็กเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน คนน้องเนื้อตัวนุ่มนิ่มน่ากลืนกิน แขนขาเล็กเรียวราวกับเด็กมัธยมต้น มันช่างพอดีไม้พอดีมือคนอย่างเขาไปซะหมด
เทาเย่ตั้งใจมองหนูซันยิ่งกว่าครั้งไหนๆ มองตั้งแต่ปลายเส้นผมสีสว่างลงมาจนถึงชายเสื้อคลุมอาบน้ำ เพราะแรงรั้งและแรงที่เขาจับหนูซันพลิกตัวเมื่อครู่ ทำให้ชายเสื้อคลุมที่สั้นอยู่แล้วถูกถลกเลิกขึ้นสูงขึ้นมาอีก ผิวเนื้อต้นขาขาวเนียนมันช่างยั่วยวนคนอย่างเทาเย่ซะเหลือเกิน
ทำไมหนูซันต้องโตขึ้นมาแล้วมีหุ่นสุดจะยั่วใจเขาขนาดนี้กันนะ!
“ผิวหนูซันขาวจังเลยค่ะ” คนเจ้าชู้เอ่ยชมไม่หยุด พร้อมกับแตะฝ่ามือหนาลงบนต้นขาขาว ใกล้กับส่วนซ่อนเร้นสุดจะหวงแหนของเจ้าของร่างกาย “ผิวก็เนียน แถมยังนุ่มมากอีกด้วยค่ะ”
คนโตกว่าเอ่ยชมคนน้องไม่หยุดจริงๆ คนถูกชมก็แทบจะสติระเบิด ยิ่งมีฝ่ามือร้อนจัดปัดป่ายไปทั่วใกล้จุดไวต่อความรู้สึกหนูซันยิ่งสติจะแตก แผ่นอกบางกระเพื่อมหอบหายใจจังหวะหนักขึ้น เหมือนทุกความผิดที่คนตัวโตสร้างไว้ถูกลบหายไป เมื่อคนพี่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา ดวงตาแสนมีเสน่ห์แฝงไปด้วยความร้อนแรง ดวงตาที่เขาได้สบเพียงครั้งเดียวเมื่อ6ปีก่อน ก็ตกหลุมรักได้อย่างง่ายดาย
“อื๊ออ!!...”
ผิวปากหยักบรรจงจูบหนักบนเนินเนื้อกระดูกไหปลาร้า กลิ่นกายที่หอมยั่วยุทำให้เทาเย่ต้องดึงรั้งคอเสื้อชุดคลุมให้หล่นลงมาอีกนิด โชว์ผิวน่าดูดดึงเพิ่มขึ้นอีกหน่อย แล้วจูบซับละเลียดดอมดมความหอมหวานตรงหน้าอย่างตั้งใจ เสียงสูดดมหนักหน่วงใกล้ช่วงแผ่นอกมันช่างดุดันและหยาบโลนสำหรับคนไร้ประสบการณ์เรื่องบนเตียง
มือหนาก็ซุกซนเอาแต่ใจไม่เลิก ตอนนี้คนพี่ไม่ได้วางมือไว้แค่ที่ต้นขาของเขาอีกต่อไปแล้ว แต่กลับขยับลูบไล้ขึ้นสูงมากขึ้นๆ ใบหน้าหล่อจัดและลมหายใจร้อนผ่าวก็ฝังเล่นงานอยู่กลางหว่างอกบาง เทาเย่ทำคนน้องนอนระส่ำระสาย สะท้านร้อนสะท้านหนาวราวกับจะเป็นไข้ ความรู้สึกมากมายผุดพรายขึ้นมาในหัวสมองที่ใกล้จะขาวโพด แรงบีบหนักๆที่บริเวณซอกขาด้านในและความรู้สึกเจ็บแปลบตรงหน้าอก มันฉุดกระชากให้คนหลวมตัวกลับมามีสติได้อีกครั้ง!
“ฮะ…เฮีย!...” เสียงใสพูดอย่างสั่นหอบ แก้มขาวแดงปลั่ง ปากบางสั่นระริกจากอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่น มันทั้งสั่นและทั้งแดง น่าจูบที่สุด!
“หืมม…ขา ว่าไงคะหนูซัน” เทาเย่ตอบ และหวังจะขยับยื่นใบหน้าเข้าไปจูบหนักหน่วงกับริมฝีปากยั่วยวนตรงหน้า ทว่า….
“จะเอาขาไหนอะ”
“โอ๊ย!!”
โครม!
ร่างน้อยนุ่มนิ่มที่ดูท่าจะยินยอมให้คนพี่เชยชมเมื่อครู่ กลับยกเท้าเล็กพอเหมาะตัวถีบเข้ากลางหน้าท้องแกร่ง ซะจนคนถูกถีบเสียหลักหล่นจากเตียงมานั่งก้นจ้ำเบ้าที่พื้นพร้อมกับเสียงร้องดังก้องห้องนอน หนูซันพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ถลึงตามองค้อนคนมือไวใจเร็ว ทั้งยังรีบขยับชุดคลุมอาบน้ำให้มันอยู่ในตำแหน่งที่ควรอยู่
“เราไม่ใช่คนพวกนั้นที่เฮียนึกอยากจับตรงไหนก็จับ นึกอยากมีอะไรด้วยก็สมยอมง่ายๆนะ เฮียรีบลุกแล้วออกไปจากห้องเราได้แล้ว ออกไปเลย!”
“จะมาว่าเฮียฝ่ายเดียวก็ไม่ได้นะคะ ก็หนูซันอ่อยเฮียอะ โอ๊ย!” พูดไม่ทันขาดคำ เทาเย่ก็โดนคนน้องปาหมอนใส่
“เราไปยั่วเฮียตอนไหนกันห้ะ! นี่มันก็ห้องเรา นี่ก็เตียงเรา มีแต่เฮียนั่นแหละที่เข้ามาเอง”
“แล้วหนูซันนอนให้เฮียลูบทำไมล่ะคะ”
“เราแค่อยากรู้เฉยๆหรอก ว่าผู้ชายเจ้าชู้แบบเฮียลีลามันจะสักแค่ไหนกันเชียว” คนตัวเล็กแถหาคำแก้ตัว แล้วมันก็ดันเป็นคำแก้ตัวที่ทำให้คนฟังสีหน้าเสียไม่น้อยซะด้วย
“ละ…ลองแล้ว แล้วมันเป็นยังไงคะ”
“ถ้ามันเด็ด…เฮียจะโดนเราถีบไหมล่ะ! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย ไป!”
หนูซันยืนยันเสียงหนักแน่นว่าต้องการไล่เขาออกไปจากห้อง เทาเย่ก็ขัดไม่ได้ เลยจำใจต้องพาร่างกายที่ถูกถีบเต็มแรงเดินออกมา จะเข้าไปอ่อยไปยั่วหรืองัดท่าดีทีเด็ดมามอมเมาคนน้องก็ไม่ได้ เพราะถ้าหนูซันเคลิ้มจริงคงไม่ถีบเขาหมดสภาพแบบนี้!
หลังจากคนพี่เดินออกไปจากห้องแล้ว หนูซันนั่งกำผ้าปูที่นอนนิ่งๆอยู่อีกพักใหญ่ ดวงตาสีอ่อนก็คอยทอดมองประตูด้วยความกังวล กลัวว่าคนพี่จะงัดเล่ห์เหลี่ยมย้อนกลับมาปลุกปั่นอารมณ์เขาอีก เมื่อแน่ใจแล้วว่ายังไงเฮียเทาก็ไม่ย้อนกลับมาเล่นงานตัวเองแน่ๆ หนูซันก็ล้มตัวนอนหงายลงบนที่นอนทันที
ฝ่ามือนุ่มนิ่มยกขึ้นมากุมหน้าอกข้างซ้าย ที่ก้อนเนื้อแข็งแรงด้านในยังเต้นครึกโครมไม่ผ่อนแรง นี่ถ้าไม่ถีบเฮียเทาออกไปคนพี่ต้องได้ยินเสียงหัวใจของเขาแน่ๆ แก้มทั้งสองข้างก็ร้อนจัดจนวูบวาบไปหมด แถม…ส่วนที่มันควรจะสงบนิ่งก็กลับตอบสนองเหยียดตรงขึ้นมาซะนี่!
เกือบเสียตัวให้คนเจ้าชู้แล้วไหมล่ะหนูซัน! เสียตัวให้คนอื่นพอว่า แต่เสียตัวให้คนเจ้าชู้นี่เสียฟรีๆ!เลยนะ ได้เสียทั้งตัว เสียทั้งใจ เสียทั้งความรู้สึก!
- ผู้เขียน
