[PLAY BOY] EP06
2277 คำ
“เดี๋ยวนี้เหมือนเฮียทำอะไรก็ดูผิดไปหมดเลยนะคะ ในสายตาของหนูซัน”
“เฮียผิดตั้งแต่เกิดมาชื่อ เทาเย่ ฉาง แล้วแหละ” คนน้องเมินหน้าหนีไปอีกทาง แล้วตอบน้ำเสียงเรียบไร้ความรู้สึกใดๆ
“หนูซัน!” คำตอบของหนูซันทำเอาคนพี่เจ็บลึกถึงกระดูก มันช่างทิ่มแทงใจดำเขาซะจริงๆ อยากจะดุคนตัวเล็กให้มีความรู้สึกยำเกรงกับช่วงอายุที่มากกว่าของเขา ทว่าก็ดุไม่ลงเมื่อใบหน้าที่เมินหนีเขากำลังจะร้องไห้ออกมา
“คุณลุงท่านไม่ว่างคุยด้วยอีกแล้วใช่ไหมคะ หนูซันถึงทำหน้าแบบนั้น”
“เฮียรู้ได้ไง”
“ก็พ่อของหนูซันกำลังขยายธุรกิจ ท่านต้องประชุม ต้องหาพันธมิตรที่นู้นเพิ่มอีกเยอะ ท่านจะยุ่งมากเป็นธรรมดาก็ไม่แปลก เฮียเองก็เคยยุ่งแบบนั้นมาก่อนนะคะ”
“เหรอ!” หนูซันปรายหางตามองคนพี่ “ยุ่งอยู่กับงานที่บริษัทหรือยุ่งกับงานบนเตียงกันแน่”
“หนูซันอยากลองยุ่งจนรับโทรศัพท์ไม่ได้กับเฮียดูไหมล่ะคะ”
“แค่มีเฮียเป็นคู่หมั้นชีวิตเราก็ยุ่งและย่ำแย่มากพอแล้วแหละ”
คำตอบของหนูซันทำเอาคนตัวสูงมีสีหน้าเสียอาการไม่น้อยเลย เมื่อไรคนตัวเล็กจะเลิกเมิน เลิกหาคำพูดมาแทงใจดำเขาซ้ำๆแบบนี้สักทีนะ หรือต้องให้เขาถอนหมั้นยกเลิกงานแต่งจริงๆ น้องถึงจะยอมหันหน้ามามอง แล้วกลับมาใช้คำพูดกับเขาดีๆสักที…
“วันนี้หนูซันต้องไปอยู่กับป๊าเฮียก่อนนะคะ เฮียมีส่งออเดอร์ล็อตใหญ่”
คนตัวเล็กพยักหน้ารับรู้ไม่ได้พูดตอบโต้อะไรเป็นคำพูดกับคนพี่ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้องไปอยู่รออีกฝ่ายที่คฤหาสน์ตระกูลฉาง ทุกครั้งที่เฮียเทามีงานใหญ่ทีไร เขาต้องไปอยู่รอที่นั้นตลอด เพื่อความปลอดภัยของตัวเองและความสบายใจของคุณลุงถังอี้ป๊าของเฮียเทา
ทันทีที่มาถึงคฤหาสน์ฉางคนอายุน้อยก็ถูกต้อนรับอย่างอบอุ่นด้วยชายสูงวัย ถังอี้รีบเดินมารับว่าที่ลูกสะใภ้ตั้งแต่รถยุโรปคันหรูจอดเทียบหน้าประตูคฤหาสน์ หนูซันพูดคุยยิ้มแย้มแจ่มใสกับคนอายุโตกว่าไปตลอดทางเดิน ส่วนลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูลอย่างเทาเย่ดันถูกหลงลืมทิ้งไว้ด้านหลัง ตั้งแต่ไหนแต่ไร ถังอี้ ฉาง คนนี้ก็คลั่งรักลูกสะใภ้มากกว่าลูกในไส้ของตัวเองอยู่แล้ว ทำไมแกถึงไม่ชินนะไอ้เทาเย่!
ป๊าก็ไม่มอง ว่าที่เมียก็เมิน นาทีนี้คนอย่างเทาเย่จะทำอะไรได้ นอกจากเดินถือกระเป๋าสะพายราคาแพงของหนูซันตามหลังไปเงียบๆ อะไรที่ชีวิตรันทดมากกว่าคำว่าหมาหัวเน่า ก็คงเป็นคำว่า ‘เทาเย่ ฉาง’ คำนี้แหละ!
“วันก่อนเจ้าเทามันเข้ามาหาป๊า วันที่หนูซันให้มันนอนหน้าห้องนั่นแหละลูก” ถังอี้พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม พลางส่ายหน้าเอ็นดูปนขำกับภาพในหัวตัวเอง ก่อนจะอธิบายเพิ่มเติมให้คนเด็กกว่าได้เข้าใจ “คนของป๊าเห็น เขาเลยมารายงานให้ป๊าฟัง”
“เอ่ออ…ซันขอโทษด้วยนะครับป๊า” คนอายุน้อยยิ้มสลดแล้วกล่าวขอโทษ
“มีปัญหากันเหรอ”
“ก็นิดนึงครับ ก็อย่างที่ป๊ารู้จักนิสัยเฮียเทานั่นแหละครับ”
“ป๊าชอบนะ”
“ครับ!?”
“ที่หนูให้มันนอนนอกห้องน่ะ ป๊าชอบมาก” คนโตกว่าทั้งอายุและประสบการณ์การใช้ชีวิตพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง “ถ้าไอ้เจ้าเทามันดื้ออีกหรือมันทำตัวไม่ดี หนูซันต้องหัดสั่งสอนมันซะบ้าง อย่าปล่อยให้คนนิสัยเสียอย่างมันได้ใจ เดี๋ยวมันจะเคยตัว”
“ครับ…” หนูซันตอบรับด้วยรอยยิ้มสดใส พลางคิดในใจไปด้วย ว่าเขาคงอยู่สั่งสอนคนเจ้าชู้แบบเฮียเทาต่อไปได้ไม่นานหรอก ถ้าหากคุณพ่อว่างคุยกับเขาเมื่อไร เขาจะขอให้คุณพ่อยกเลิกงานแต่งกับถอนหมั้นทันที!
ใครอยากได้คนหล่อแต่เจ้าชู้เต็มเขี้ยวเล็บอย่างเฮียเทาก็เชิญเอาไปเถอะ แต่หนูซันคนนี้ขอเทและขอบายกันที!
“ป๊ามีของจะให้หนูซันด้วยนะ”
“อะไรเหรอครับป๊า”
ถังอี้ยิ้มเอ็นดูคนเด็กกว่าตรงหน้า แล้วหันไปเรียกคนสนิทให้นำของที่เขาเตรียมไว้ให้หนูซันมาให้ บัตรเครดิตแบล็กการ์ดไม่จำกัดวงเงินวางลงตรงหน้า ทันทีที่เห็นบัตรหนูซันก็อ้าปากขอปฏิเสธของขวัญชิ้นนี้ จะให้เขาเอามาทำอะไรอีกล่ะ แค่ใบที่คุณพ่อกับคุณแม่ทำไว้ให้ก็ไม่รู้จะเอาไปรูดซื้ออะไรอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างเขายังไม่ใช่คนของตระกูลฉางเต็มตัวสักหน่อย แถมยังจะขอยกเลิกงานแต่งกับถอนหมั้นอยู่รอมร่อ จะให้มาใช้เงินของเฮียเทามันก็ไม่ใช่เรื่อง
“ไม่เป็นไรครับป๊า ของซันก็มีครับ คุณพ่อกับคุณแม่ทำไว้ให้แล้วครับ”
“ไม่เอาๆ จะใช้เงินตัวเองทำไมลูก” ถังอี้กล่าวพร้อมกับยืนยันที่จะส่งบัตรแบล็กการ์ดใบสวยให้หนูซันรับไปเก็บไว้ให้ได้ จนคนตัวเล็กรู้สึกเกรงใจกับความหวังดี ต้องรับบัตรมาเก็บไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“หนูซันมีไอ้เทาคอยหาเงินให้ใช้อยู่แล้ว หนูซันต้องช่วยมันใช้เงินสิลูก ใช้เยอะๆเลยยิ่งดี ส่วนบัตรของหนูน่ะเก็บไว้เถอะนะลูก”
“เฮียเทาเขาจะไม่ว่าอะไรเหรอครับป๊า”
“หึ! ลองมันว่าดูสิ ถ้าเกิดว่าไอ้เทามันมาบ่นมาว่า หนูบอกป๊าเลยนะลูก ถ้าเรื่องแค่นี้มันดูแลลูกสะใภ้ป๊าไม่ได้ ป๊าจะได้หาลูกชายใหม่มาเลี้ยง แล้วเตะมันออกจากตระกูลฉางไปเลย”
คำพูดของคนแก่กว่าทำหนูซันหัวเราะคิกคัก ใช่ว่าทุกวันนี้เฮียเทาจะไม่ดูแลเขาซะเมื่อไรกัน เงินทุกบาท ค่าใช้จ่ายทุกสตางค์ เฮียเทาก็ให้คุณพีทมาคอยดูแลจัดการให้เขาอยู่แล้ว แต่ไอ้บัตรแบล็กการ์ดเนี่ยมันเกินไปจริงๆสำหรับคนที่กำลังจะยกเลิกงานแต่งกันแบบเขากับเฮียเทา
ถังอี้ ฉาง ยืนกรานให้ว่าที่ลูกสะใภ้ต้องใช้เงินในบัตรไม่จำกัดวงเงินให้ได้ หลังจากที่เทาเย่ออกไปทำงาน ถังอี้ก็จัดการพาคนอายุน้อยออกมาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าทันที ร้านไหนที่ว่าแพง คอลเลคชั่นไหนมาใหม่ล่าสุด ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ น้ำหอม ของใช้ส่วนตัวต่างๆ ยี่ห้อไหนที่แพงที่ดีที่สุด ก็ถูกถังอี้สั่งให้จัดส่งไปยังคฤหาสน์กิตติกูลภายในวันนี้ให้หมด ส่วนชิ้นไหนที่ต้องรอนานก็ให้ไปส่งที่เพ็นเฮ้าส์เจ้าของบัตร
รวมจำนวนเงินที่ถังอี้พาว่าที่ลูกสะใภ้มาใช้ในวันนี้ ก็หมดไปถึง8หลัก!! โดยที่ไม่มีของ เทาเย่ ฉาง ผู้เป็นเจ้าของบัตรเลยสักชิ้นเดียว!
.
“มีอะไรวะ ขนส่งสินค้าราบรื่นขนาดนี้ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว” เฉินถามเทาเย่ที่นั่งเอามือกุมขมับด้วยท่าทางเครียดจัด ทั้งๆที่อาวุธล็อตนี้ก็เพิ่งจะส่งออกไปอย่างราบรื่นไม่มีอะไรติดขัดแม้แต่น้อย
“มีสิ แล้วโคตรน่ากังวลเลยด้วย” คนตัวสูงตอบแล้วยื่นไอแพดในมือให้เพื่อนสนิทได้ดู
บนหน้าจอไอแพดตอนนี้กำลังแสดงยอดเงินที่กำลังถูกใช้ออกไปจากบัตรของเขา รายละเอียดก็มีแต่เสื้อผ้าและของใช้ที่เป็นของหนูซันทั้งนั้น มิน่าล่ะ เมื่อวันก่อนถึงมาขอบัตรของเขาไป ที่แท้ก็จะเอาไปให้หนูซันใช้นี่เอง ร้ายนักนะคุณถังอี้!
“กูต้องรีบกลับก่อนล่ะ ก่อนที่ป๊ากูจะพาหนูซันเอาบัตรกูไปรูดจนกูล้มละลาย ไม่น่าปล่อยให้อยู่ด้วยกัน2คนเลยจริงๆ”
“ดูท่าป๊ามึงนี่จะรักน้องซันมากเลยนะ อาจจะรักมากกว่าลูกในไส้อย่างมึงด้วย”
“เออดิ” เทาเย่ตอบเสียงแข็งพลางถอนหายใจหนัก เมื่อยอดเงินมันไม่ยอมหยุดนิ่งสักที นี่ใจคอจะรูดจนเขาหมดตัวจริงๆใช่ไหมเนี่ย “ป๊ากูไม่รักหนูซันมากสิแปลก มึงไม่รู้อะไรไอ้เฉิน ป๊ากูน่ะไปนั่งตื๊อขอหมั้นหนูซันตั้งแต่หนูซันยังอยู่ในท้อง อายุครรภ์ไม่ถึง5เดือนเลยด้วยซ้ำ”
ภาพที่ป๊าเขามานะขับรถจากคฤหาสน์ตัวเอง มายังคฤหาสน์กิตติกูลทุกวันยังอยู่ในหัวสมองเขามาจนถึงวันนี้ ป๊าเขาน่ะเป็นพวกโคตรมีความพยายาม มานะนั่งตื๊อขอให้ลูกของท่านพิษณุหมั้นหมายกับลูกชายตัวเอง ทั้งที่ตอนนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กในท้องเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แถมยังกลับมานั่งเอานิ้วจิ้มหัวเขาทุกวัน พร้อมกับคำพูดเดิมๆว่า ลูกสะใภ้ของตระกูลฉางต้องเป็นลูกของท่านพิษณุกับคุณหญิงแพรวพรรณรายณ์เท่านั้น! ซึ่งตอนนั้นเขาเพิ่งจะอายุแค่6ขวบแค่นั้นเอง
.
“หนูซันคะ หนูซัน!” เทาเย่ตะโกนเรียกคู่หมั้นตัวน้อยตั้งแต่หน้าประตูคฤหาสน์ แต่แทนที่เสียงใสของคนตัวเล็กจะตอบกลับมา ดันเป็นเสียงดุดันน่าเกรงขามของป๊าเขาแทน
“หนูซันกลับคฤหาสน์กิตติกูลไปแล้ว ฉันเพิ่งให้คนไปส่ง”
“แล้วทำไมป๊าไม่รอผมกลับมาก่อนล่ะ ผมบอกแล้วไงว่าผมจะมารับหนูซันกลับเอง ทำไมป๊าทำอะไรข้ามหน้าข้ามตาผมแบบนี่เนี่ย” พอรู้ว่าคนที่ตั้งใจมารับดันกลับคฤหาสน์ตัวเองไปแล้ว เทาเย่ก็ยืนบ่นป๊าตัวเองยกใหญ่ และทำท่าจะเดินออกไปขึ้นรถ ถ้าไม่ติดว่าป๊าเขาก็บ่นเขากลับมาเหมือนกัน
“ให้มันน้อยๆไอ้เทาเย่ ฉันเป็นป๊าไม่ใช่ลูกน้องแก ที่แกจะมาเหวี่ยงใส่แล้วเดินหันหลังสะบัดก้นให้ฉันแบบนี้ ไอ้ลูกเวร”
“ก็ดูป๊าทำตัวดิ ป๊าก็รู้อยู่แล้วว่าสถานการณ์ของผมกับหนูมันกำลังวิกฤตขนาดไหนอะ แทนที่ป๊าจะหาช่วงเวลาพูดหรือให้ผมปรับความเข้าใจกับหนูซัน ป๊ากลับให้น้องกลับไปก่อน แถมยังพาน้องเอาบัตรผมไปรูดอีกไม่รู้ตั้งกี่ล้าน ป๊าพาหนูซันไปซื้อห้างสรรพสินค้ามาเป็นของตัวเองหรือไงกัน นี่ไงเงินลูกหามานะ- เฮ้ยป๊า!” เทาเย่พูดยังไม่ทันจะจบ ถ้วยน้ำชาลายหงส์สวยงามก็ลอยลิ่วออกจากมือท่านเจ้าสัวถังอี้ เฉียดผ่านใบหน้าหล่อจัดของคนตัวสูงไปเพียงนิดเดียว
“ป๊า! ถ้าโดนหัวขึ้นมามันแตกได้เลยนะ นี่ผมเป็นลูกป๊านะเว้ย”
“ฉันสิที่จะต้องด่าต้องบ่นแก แกปล่อยให้หนูซันใช้เงินตัวเองได้ไง ตอนนี้หนูซันอยู่กับแกแล้ว แกก็ต้องดูแลค่าใช้จ่ายของหนูซันทุกอย่าง ไม่ใช่ปล่อยให้ว่าที่ลูกสะใภ้ฉันใช้บัตรของตัวเองซื้อของ แถมยังให้ใส่เสื้อผ้าคอลเลคชั่นเก่าอีก ฉันรับไม่ได้! ลูกสะใภ้ฉันจะต้องอยู่เหนือทุกคน และต้องใช้แต่ของที่ดีที่สุดเท่านั้นด้วย!”
“เว่อร์เกินไปแล้วป๊า เก่าอะไร นั่นน่ะใหม่ที่สุดของไตรมาสที่แล้วแล้วนะ แบรนด์เสื้อผ้า เครื่องประดับ ครีมบำรุง รองเท้า ของใช้ต่างๆที่แพงและหรูที่สุดในประเทศนี้ ผมก็ให้เขาส่งของคอลเลคชั่นใหม่มาให้หนูซันเลือกที่เพ็นเฮ้าส์ตลอด” เทาเย่เถียงไม่ยอมถอย
เขาน่ะเหรอปล่อยให้หนูซันใช้เงินตัวเอง เหอะ! ค่าเทอมก็จ่าย ค่าขนมก็ให้ทุกเดือน เสื้อผ้าของใช้ต่างๆก็ให้เซลล์คอยส่งมาให้เลือกตลอด บางแบรนด์หนูซันได้ใส่ก่อนนางแบบจะเดินเปิดตัวคอลเลคชั่นด้วยซ้ำ! ถ้าจะให้หนูซันใส่ใหม่กว่านี้ คงต้องซื้อตัวดีไซเนอร์มาออกแบบให้ใส่เองแล้วไหม ไม่ก็เขาต้องไปซื้อหุ้นกับแบรนด์ต่างๆแล้วแหละ
“แต่วันนี้ฉันพาหนูซันไปซื้อรองเท้า แล้วคู่ที่หนูซันใส่อยู่มันเป็นคอลเลคชั่นเก่าไปแล้ว”
“โอ๊ยป๊า! เกินไปว่ะ ทำไมตอนผมอายุเท่าหนูซันป๊าไม่เห็นอยากให้ผมใส่ของใหม่แบบนั้นบ้างล่ะ ปล่อยให้ลูกไปรับจ้างคุมคาสิโนหาเงินมาเปย์ตัวเอง มันใช้ได้ไหมแบบนั้นอะ!” พูดถึงแล้วก็เจ็บจี๊ด จะมีใครรู้บ้างว่าในอดีตตอน เทาเย่ ฉาง อายุเท่าหนูซัน เขาต้องไปรับจ้างหนูอิ้งคนสวยเผ็ดดุคุมคาสิโนหาเงินซื้อรถให้ตัวเองอะ! ป๊าเขาโคตรจะลำเอียงเลย
“ถ้าป๊ารักหนูซันมากขนาดนี้ งั้นก็จดทะเบียนรับหนูซันมาเป็นลูกเลยไหมล่ะ เอาไหม!”
“เอา! แล้วฉันก็จะไล่แกออกจากตระกูลฉางด้วย”
“ไม่ออกเว้ย!” เทาเย่เถียงกลับ เขาไม่น่าไปท้าป๊าเลย คุณถังอี้เขายิ่งเป็นพวกลัทธิรักลูกสะใภ้อยู่ด้วย “ผมไม่คุยกับป๊าแล้ว! ยิ่งคุยยิ่งอารมณ์เสีย”
- ผู้เขียน
