chapter 6 บักผีเปรต!
1360 คำ
-สายป่าน-
หลังจากจบกิจกรรมรับน้องวันแรกฉันก็เดินออกจากห้องศูษย์เพื่อเตรียมตัวกลับบ้านโดยมีภารกิจอันใหญ่หลวงคือการตามหาพี่รหัสส่วนพี่แท็คไม่ต้องตามเพราะเขาจะเข้ามาหาเราเอง
"โอ๊ะขอโทษค่ะ"ฉันรีบเอ่ยขอโทษคนที่ฉันเดินชนทันทีก็นะฉันคงจะคิดเรื่องพี่รหัสมากเกินจนเดินไม่ดูทางจนได้สินะแย่จริงๆเลยเรา
"คนประสาไรว่ะตาอะมีบ้างไหมห๊ะ!"ฉันหลับตาปี๋เพราะความกลัวก็แค่เดินชนไหมตัวฉันก็เล็กไม่น่าจะเจ็บขนาดต้องมาด่าฉันซะหน่อย
คนอะไรบ้าบอที่สุด!
"ก็แค่เดินชนไหมล่ะนายเองก็ตัวใหญ่เจ็บตรงไหนไม่ทราบห๊ะ!"ฉันไม่ยอมและพูดเถียงผู้ชายร่างสูงทันทีหน้าตาก็จัดกว่าหล่อเหลาขั้นเทพแต่นิสัยนี่มันน่าไปดัดสันดานที่ถ้ำกระบอกจริงๆ!
แต่เอ๊ะถ้ำกระบอกเขาเอาไว้บำบัดคนติดยาไม่ใช่หรอ ช่างมันเถอะ!
"นี่เธอ....ยัยเตี้ยเอ้ย!ฉันค้อนขวับทันทีเกิดมาสูงตั้ง157ซม.มันเตี้ยตรงไหนว่ะ!เอาล่ะยอมรับเลยว่าฉันเตี้ยกว่าไอ้หมอนี่แต่ว่าฉันก็ไม่เตี้ยไปกว่าเด็ก3ขวบซะหน่อย!
"นี่นาย!...ไอ้ผีเปรต!"ฉันชี้หน้าด่าเขาพร้อมใช้ความตัวจิ๋วของตัวเองวิ่งหนีไปทันทีไม่ได้กลัวหรอกนะแค่แบบกลัวมันด่าว่าเตี้ยอีก
รับไม่ได้....
ฉันกลับมาถึงห้องก็เข้าไปอาบน้ำทันทีพอออกมาท้องก็ร้องโหยหาชาบูหมูกระทะทันทีหรือจะไปกินดีนะ?โทรชวนพี่เป้ไปด้วยดีกว่าอิอิ
"พี่เปปปปปปปปป้"ฉันลากเสียงยาวอย่างอ้อนๆ
(ว่าไงครับ)
"ไปกินหมูกระทะกับหนูมั้ย?"
(ตอนนี้หรอ...ก็ได้เดี๋ยวพี่ไปรับแล้วกัน)
"รับทราบค่า!"ฉันยิ้มกว้างก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหาชุดสบายๆใส่และก็ได้เสื้อแขนกุดสีฟ้ากับกางเกงขาสั้นสีขาวมาใส่ส่วนผมก็มัดรวบขึ้นเป็นดงโงะปล่อยหน้าม้ามาปกปิดคงามล้านของหน้าผากตัวเองเล็กน้อย
ส่วนหน้าไม่แต่งอะเดี๋ยวแต่งไปโดนไฟจากเตาหมูกระทะเผารองพื้นเหลวหมด555อะๆเติมปากสีชมพูนิดนึงก็ได้จะได้ดูไม่เหมือนผีจูออน อิอิ
10นาทีผ่านไป
ออด ออด
"ดีค่าาา"ฉันเปิดประตูทันทีเมื่อได้ยินเสียงออดก่อนจะส่งยิ้มหวานพร้อมคำทักทายให้พี่เป้
"ครับ^^"พี่เป้ยิ้มหวานกลับมาวันนี้เขาดูหล่อจังแต่งตัวด้วยเสื้อยืดสีดำกับกางเกงสามส่วนสีดำเช่นกันส่วนผมก็ปล่อยลง
โอ้ยโอ้ปป้ามาก! หนูป่านช๊อบชอบ
"ไปกันเถอะ"
"ค่ะ"ฉันตอบรับพร้อมกับมือของพี่เป้ที่มากุมมือฉันให้เดินไปด้วยกันพี่เป้มาฉันนั่งมอไซค์ของเขามาที่ร้านหมูกระทะแห่งหนึ่งที่คนเยอะมากก็นะนี่มันเป็นเวลาอาหารเย็นพอดีด้วยสิ
"ขอโทษค่ะคุณลูกค้าพอดีว่าตอนนี้โต๊ะเต็มค่ะ"คำพูดของพนักงานทำฉันกับพี่เป้หน้าจ๋อยทันที
อะไรง่าาาาจากินหมูทะโว้ยยยยยย
"ไปกินอันอื่นกัน"
"แต่หนูอยากกินหมูกระทะนี่น่า"ฉันทำหน้างอมองเข้าไปในร้านที่ตอนนี้หลายคนกำลังคีบเนื้อหมูเข้าปากง่าาหนูอยากกินนนน
"ไง"เสียงใครก็ไม่รู้ดังมาจากทางด้านหลังฉันจึงหันไปดูพร้อมกับพี่เป้และนั่นทำให้มือฉันสั่นขึ้นมาทันทีก็คนที่พูดอะมันคือไอ้ผีเปรตคนนั้นไง!
"จะทักก็ทักดีๆถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องทัก"พี่เป้พูดเสียงดุดูก็รู้ว่าทั้งคู่คงไม่ค่อนญาติดีกันเท่าไหร่ก็นะคนอย่างหมอนี่มีเพื่อนให้คบรึเปล่าเหอะ!
"ผมทักไอ้เตี้ยนี่ต่างหาก"ไอ้บักผีเปรตพูดพร้อมชี้นิ้วมาทางฉันพี่เป้ก็หันมามองฉันอย่างงงๆทันทีแต่ฉันนี่สิมองค้อนไอ้ผีเปรตทันที
เตี้ยอีกแล้ว!
"รู้จักกันได้ไง"พี่เป้ถามฉัน
"หนูเดินไปชนเขาค่ะ"ฉันตอบกลับไปพี่พยักหน้าก่อนจะกระชับมือฉันเตรียมเดินออกไปแต่ก็ติดที่ไอ้บักผีเปรตมันมาขวางทางนี่สิ
"มากินหมูกระทะกันหรอ...กินด้วยกันไหม?"
"ไม่กินย่ะพอดีเป็นคนไม่กินร่วมกับผีเปรตอย่างนายหรอก!"ฉันตอบกลับไปอย่างเจ็บแสบก็เอาเส้มาเลยสายป่านคนนี้สู้ขาดใจเว้ย!
"สายป่านพูดดีๆเขาเป็นรุ่นพี่เรานะ"ฉันโดนพี่เป้ดุเข้าให้
"หึ"เสียงไอ้บักผีเปรตมันหัวเราะฉัน
หึ้ย!
"ไม่ล่ะ นายไปกินเถอะ...ไปกัน"
"ค่ะ"และฉันกับพี่เป้ก็เดินออกมาก่อนจะพากันไปกินบะหมี่แทนแต่ก็ยังดีที่ร้านที่พี่เป้พามากินก็อร่อยจนลืมเนื้อหมูย่างไปได้บ้าง
"พรุ่งนี้ค่อยมากินไหมก็ได้หน่า"เพราะคงเห็นฉันทำหน้าอยากกินหมูกระทะมากมายพี่เป้จึงพูดปลอบใจฉันฉันส่งยิ้มไปให้ก่อนจะยกนิ้ว
ก้อยขึ้น
"สัญญาก่อน"
"เป็นเด็กรึไงกัน"ฉันทำปากจู๋อย่างงอนๆพอพี่เป้เห็นดังนั้นเขาก็เอื้อมมือมาขยี้หัวฉันทันทีก่อนจะใช้นิ้วก้อยของเขาเกี่ยวมาที่นิ้วก้อยของฉัน
"สัญญาครับ"พึ่งรู้ว่าโลกเรามันเปลี่ยนเป็นสีชมพูก็ได้ด้วยแหะ อิอิ
"รถเป็นอะไรคะพี่เป้?"ฉันถามพี่เป้เมื่อจะกลับบ้านรถพี่เป้ก็ดูเหมือนมีปัญหาขึ้นมาซะงั้น
"พี่ก็ไม่รู้"พี่เป้ส่ายหน้าก่อนจะก้มลงดูรถอยู่นานก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
"คงพังแล้วมั้งเนี่ย....งั้นเดี๋ยวกลับแท็กซี่กัน"
"โอเคค่ะ"พี่เป้พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปคุยกับเจ้าของร้านและเดินมาหาฉันพวกเราจึงเดินไปที่ขอบถนนเพื่อเรียกรถกลับบ้าน
ปื้น ปื้นน
เสียงแตรจากรถหรูคันหนึ่งดังขึ้นก่อนเจ้าของรถจะลดกระจกลงมาทำให้เห็นใบหน้าอันแสนหล่อเหลาของเขา
'บักผีเปรตนี่เอง'
"ให้ผมไปส่งไหม?"น้ำใจงามจริงเนอะเหอะ!
"ก็ดี"แล้วพี่เป้ก็ดันไปรับคำซะงั้นฉันทำหน้าไม่พอใจให้ไปพี่เป้ทันที
"มันดึกแล้วนะ"ฉันทำหน้ายู๋อย่างไม่พอใจแต่ก็ต้องจำใจขึ้นรถไปโดยฉันนั่งหลังส่วนพี่เป้นั่งหน้าข้างคนขับ
"เป็นแฟนกันหรอ"จู่ๆไอ้บักผีเปรตก็ถามขึ้น
"ใช่!"ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจังโดยไม่สนว่าพี่เป้จะคิดเหมือนฉันรึเปล่า
"จริงหรอพี่"
"อืม"พี่เป้ตอบรับพร้อมส่งยิ้มให้ฉัน อ่าาายิ้มทีโลกสดใสเลยแหะ
ไม่นานรถของบักผีเปรตก็เข้ามาจอดที่หน้าหอพักของฉันฉันรีบลงจากรถและปัดตูดอย่างนึกรังเกียจพี่เป้ก็ลงตามมาก่อนจะเอ่ยขอบคุณผีเปรตและเขาก็ขับรถออกไป
"ขึ้นห้องเถอะ"
"ค่ะ..ฝันดีนะพี่เป้"
"ครับ"และฉันก็เดินขึ้นห้องไปกลับเข้าไปแปลงฟันแล้วเปลี่ยนเป็นชุดนอนสบายๆก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงนอนอันหนานุ่มทันที
ออด ออด
"ใครล่ะเนี่ย"ฉันบ่นอุบอิบก่อนจะเดินไปใส่เสื้อฮู้ดเพื่อปกปิดหน้าอกของตัวเองพอฉันเปิดประตูออกไปเท่านั้นแหละ
"ไอ้ผีเปรต!!"
"ไงน้องเตี้ย :)"
ให้ตายเถอะมันขึ้นมาได้ไงกันและที่สำคัญเลยนะ มันรู้จักห้องฉันด้วย!
อันตราย!!!!!
-สายป่าน-
- ผู้เขียน
