ไปที่โถชักโครก ฉีดน้ำชำระคราบคาวโลกีย์ของชายหนุ่มออกไปให้หมดพอเธอเปิดประตูออกมาก็ไม่เห็นเขาอยู่ตรงนั้นแล้ว
“น้องปองรักคะ เดี๋ยวรถของที่นี่จะไปส่งให้ดูหอพัก แล้วจะไปส่งที่คิวรถตู้นะคะ อย่างที่บอสบอก เริ่มงานวันจันทร์ที่จะถึงนี้ แต่ไปดูหอพักแล้วรับกุญแจที่แม่บ้านคนคุมหอพักได้เลยนะจ๊ะ”
“ขอบคุณค่ะ” ปองรักยกมือไหว้ขอบคุณเลขานุการสาว แต่ก็ไม่กล้าสบสายตากับเธอเลยสักนิดเดียว
หญิงสาวเดินกลับออกไปด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว มันเหมือนตายทั้งเป็นเลย
‘พ่อจ๋า แม่จ๋า จิลรักพ่อกับแม่นะ จิลจะทำทุกอย่างเพื่อพ่อกับแม่ค่ะ’ เธอบอกรักพ่อแม่ ท่านทั้งสองเหมือนกับเป็นยาชูกำลัง และเป็นสิ่งเดียวที่เธอจะปลอบใจตัวเองได้ดีที่สุดในขณะนี้
สายตาคู่นั้นของฟาเบียนมองตามหลังปองรักไปด้วยความอาวรณ์ เขาน่าจะได้กระแทกเธอต่ออีกทั้งคืน แต่ไม่เป็นไร อดเปรี้ยวเอาไว้กินหวาน เขายิ้มยกอย่างยินดีมากมาย
“เป็นไงบ้างลูกที่ทำงาน” แม่ถา
