สะดุดรักเด็กเอ็น (NC20+)

งานใหม่ คอนโดใหม่... ดีจัง จากนี้เราได้เริ่มต้นชีวิตทำงานสักที ธันวา ยืนยิ้มภูมิใจในห้องใหม่ของตัวเอง เขากำลังจะเริ่มใช้ชีวิตใหม่ที่นี่ เขาเริ่มจัดแจงของเข้าตู้และเก็บของวางอย่างเป็นระเบียบที่โต๊ะอย่างอารมณ์ดี หลังจากเรียนจบมหา'ลัยต่างจังหวัด เขาก็เข้ามาตะเวนหาสมัครงานตามบริษัทใหญ่ๆ ในเมืองหลวง จนได้งานที่ต้องการสมใจ จึงจับจองคอนโดใกล้ที่ทำงานและย้ายเข้ามาอยู่วันแรก ชีวิตในเมืองใหญ่ค่อนข้างจะวุ่นวายสำหรับเขาไปบ้าง แต่ถ้ายังอยู่ที่บ้าน แม่ก็คงพยายามที่จะให้เขารับช่วงต่อกิจการร้านค้าซึ่งเขาไม่ถนัด และด้วยความที่ยังหนุ่มเขาจึงอยากสนุกกับการออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองมากกว่า เมื่อเก็บของต่างๆ เข้าที่ ท้องก็เริ่มหิว เขาจึงคิดจะลงไปหาของกินด้านล่าง พอเปิดประตูออกไปก็เจอผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหน้าห้องพอดี ทั้งคู่สะดุดนิ่งเพราะต่างก็ทำท่าจะเดินสวนกันแต่ดันเลือกขยับไปทางเดียวกันจนไปต่อไม่ได้ ธันวาเลยได้หยุดมองเธอก็พบว่าเป็นสาวสวยสูงโปร่งที่หุ่นดีมาก แถมยังแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้น เสื้อกล้ามคอกว้างจนเห็นเนินอกและกางเกงผ้ายืดขาสั้นที่เผยต้นขาขาวของเธอทำให้เขาอดเหลือบมองไม่ได้ "อะ... เอ่อ... สวัสดีครับ ผมเพิ่งย้ายมาเข้าอยู่ห้องนี้วันแรก ฝากตัวด้วยนะครับ" เขาหลุดปากทักทายตามประสาหนุ่มใสซื่อ "ชิ... ไอ่หื่น..." เธอแบะปากพูดเบาๆ แล้วเดินเลี่ยงสวนเขาไป "หะ หา... หื่นอะไรกันคุณ... เดี๋ยวสิ" เธอเดินผ่านเขาไปโดยไม่หันมาคุยตอบแล้วเปิดประตูห้องข้างๆ ที่อยู่ติดกับห้องเขา พอเข้าห้องได้ก็ปิดประตูใส่เสียงดังจนเขายืนงงทำตัวไม่ถูก "อะไรวะ... คนเมืองนี้" ธันวายืนเกาหัวนิ่งอยู่ที่เดิม ใจอยากจะเข้าไปเคาะประตูเรียกมาเคลียร์ให้รู้เรื่อง แต่สักพักก็ส่ายหน้าแล้วออกเดินไปที่ลิฟท์เพื่อลงไปหาอะไรกินด้านล่างคอนโด *************** ตกเย็นธันวาลงมาด้านล่างอีกครั้งเพราะอยากจะดื่มน้ำอัดลม เขาเดินไปที่ตู้หยอดเหรียญก็พบว่าแม่สาวข้างห้องคนสวยกำลังยืนเลือกอยู่ เขาทำไม่สนใจไปยืนรอด้านหลังแล้วค้นหาเหรียญในกระเป๋าแต่ไม่มี เลยลองกัดฟันถามสาวที่อยู่ข้างหน้าดู "เอ่อ... ขอโทษนะครับ พอจะมีเหรียญเหลือให้ผมแลกบ้างไหมครับ พอดีผมลืมไว้ข้างบนห้อง" เธอหันมามองเขาด้วยสายตาเย็นชาแล้วไม่ตอบ หันกลับไปหยอดเหรียญแล้วกดน้ำที่ตู้ต่อโดยไม่สนใจ ปล่อยให้เขายืนเซ็งอยู่ด้านหลัง "อ้าว... ทำไมไม่ออกล่ะ" เธอกดย้ำๆ ไปที่ปุ่มแต่ตู้ก็ยังนิ่ง "ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้า! โดนกินเหรียญฟรีเข้าแล้ว" ธันวาได้ทีเยาะเย้ยกลับบ้าง "หัวเราะบ้าอะไร ไอ้หื่น!... น่ารำคาญจริง" "หนอยยย นี่คุณ... ผมไปหื่นใส่คุณตอนไหนเนี่ย พูดกันดีๆ ก็ได้มั้งครับ" "ก็สายตาอะ มองซะขนาดนั้นเป็นใครก็กลัวไหมล่ะ ไม่ให้เรียกไอ้หื่นจะให้เรียกว่าอะไร" "กะ ก็คุณแต่งตัว..." เขาหยุดคิดสักพัก "แต่งตัวทำไม พูดมาดีๆ นะ" "......คุณสวย จนผมอดมองไม่ได้" ธันวาก้มหน้าหลบสายตาเพราะดันหลุดปากชมไปดื้อๆ เช่นเดียวกันกับเธอที่ยืนนิ่งไม่ยอมเถียงต่อ สักพักเธอก็สะบัดหน้าหันกลับเดินขึ้นลิฟท์ไป... . . . ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูดังขึ้น สาวสวยที่กำลังแต่งตัวก็รีบเดินออกมาส่องดูรูหน้าประตูแต่ไม่เห็นมีใครอยู่ เธอเลยค่อยๆ แง้มประตูเปิดออกไปช้าๆ มองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นใคร แต่พบว่ามีถุงใส่กระป๋องน้ำชาแขวนไว้อยู่ที่ลูกบิดประตู ด้านในถุงมีกระดาษโน๊ตเล็กๆ เขียนข้อความเอาไว้ เธอจึงหยิบขึ้นมาอ่าน "ผมเขย่าตู้นิดหน่อยกระป๋องของคุณก็ตกลงมาแล้ว... ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณเพื่อนบ้าน... คุณติดหนี้ผมหนึ่งกระป๋องนะครับ จาก... ไอ้หื่น" สาวสวยอ่านจบก็หลุดหัวเราะออกมา เธอเข้าห้องปิดประตูแล้วเปิดกระป๋องยกดื่ม หยิบกระดาษโน๊ตในมือขึ้นมาอ่านอีกรอบแล้วพูดออกมาเบาๆ "หนี้บ้าอะไรกัน... เหรียญของฉันหยอดเองแท้ๆ" ก่อนจะยิ้มแล้วขยำกระดาษทิ้งลงตะกร้าไปอย่างอารมณ์ดี