รถม้าของลู่เคอตัวหยุดที่หน้าวังหลวง คนบังคับม้าที่เป็นองค์รักษ์ของแม่ทัพหนุ่มก้าวลงมาแจ้งแก่ทหารที่เฝ้าหน้าประตูวังว่าแม่ทัพใหญ่ลู่เคอตัวและฮูหยินมาถึงวังหลวงเพื่อขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ทหารหน้าวังหายไปไม่นานก็มีขันทีมานำทาง ลู่เคอตัวลงจากรถม้าพร้อมกับเต้าเฟยแล้วเดินไปพร้อมกัน
วังหลวงไม่มีวังหลังแล้วเพราะมีแค่ตำหนักเปี่ยมสุข เย็นใจของฮองเฮาหนิงซูเยว่องค์เดียว ลู่เคอตัวได้รับพระมหากรุณาธิคุณอย่างสูงให้เข้าไปพบทั้งสองพระองค์ได้ที่ตำหนักส่วนพระองค์
ขันทีผายมือให้ลู่เคอตัวและฮูหยินนั่งรอที่ด้านนอกห้องโถง
“ท่านแม่ทัพและฮูหยินโปรดรอสักครู่”
“รบกวนท่านกงกงแล้ว ข้ากับฮูหยินจะรอพบฝ่าบาทกับฮองเฮาที่นี่เองไม่รบกวนท่านแล้ว”
กงกงจากไปแล้ว สองสามีภรรยาหันมาแลกเปลี่ยนสายตากัน เพราะยังไม่เคยมาที่ตำหนักใหม่แห่งนี้เลย จึงกวาดมองรอบๆตำหนักอย่างสนใจ แต่แล้วสิ่งที่ไม่ควรได้ยินก็ได้ยินเข้าเต็มสองหู
“ซูเยว่วัน
