เต้าเฟยตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยตามตัว แม่นมเซียงที่เข้ามารอปรนนิบัติอยู่แล้วในห้องก็ไปช่วยประคองเจ้านายให้ลุกขึ้น แค่เห็นท่าทางไร้เรี่ยวแรงเช่นนี้นางที่มีประสบการณ์มาก่อนก็พอจะเดาออก
“บ่าวตุ๋นน้ำแกงไว้ให้คุณหนูด้วยเจ้าค่ะ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปกินอาหาร บ่าวจะนำน้ำแกงมาให้เจ้าค่ะ”
“แม่นม ข้าไม่หิว ข้าอยากนอนต่อ”
“คุณหนูนอนถึงยามอู่แล้วนะเจ้าคะ”
เท่านั้นเองเต้าเฟยก็ตกใจตื่น “ยามอู่แล้วหรือแม่นม แล้วท่านแม่ทัพล่ะ ป่านนี้เขาต้องออกไปทำงานแล้ว แต่ต้องกลับมากินอาหารกลางวันที่จวน ข้ายังไม่ได้ไปดูห้องครัวเลย ในครัวเรียบร้อยดีหรือไม่"
“บ่าวสั่งรายการอาหารกลางวันให้หัวหน้าห้องครัวทำแล้วเจ้าค่ะ”
“ขอบใจแม่นมมาก ช่วยข้าแต่งตัวเถอะ ข้าอยากไปดูว่าอาหารจัดเตรียมไว้เรียบร้อยดีหรือยัง”
แม่นมเซียงจัดแจงยกอ่างน้ำมาวาง ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดทำความสะอาดใบหน้า ลำตัว และมือแล้วจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ย
