“ท่านพี่อิ่มแล้วหรือเจ้าคะ” เต้าเฟยวางตะเกียบในมือลง หลังกินอิ่มตามหลังเขามาติดๆ นางกินเร็วไม่แพ้บุรุษ
“ข้าต้องรีบไปดูแลการฝึกทหารใหม่ วันนี้ข้าอาจจะกลับค่ำ เจ้าเข้านอนก่อนได้เลย” ลู่เคอตัวบอกแล้วเดินไปทางด้านหน้าจวน เต้าเฟยเดินไปส่ง มองเห็นเขากระโดดขึ้นหลังม้า ส่วนเกาลุ่ยหานและติงอี้เทานั้นรออยู่บนหลังม้าอยู่ก่อนแล้ว นางสงสัยเรื่องเมื่อครู่เลยเอ่ยถาม
“พวกท่านไปดูกบเป็นเช่นไรกันบ้าง”
ทหารสองคนสะดุ้ง มองไปทางแม่ทัพใหญ่ที่มองพวกเขาอยู่ พวกเขามีหรือจะกล้าพูดอะไร รีบควบม้าตามหลังท่านแม่ทัพใหญ่ออกจากจวนไปอย่างไม่คิดชีวิต
“อ้าว อะไรกัน ข้าถามดีๆทำไมไม่ตอบ แปลกจริงๆอย่างที่ท่านพี่ว่า” เต้าเฟยพึมพำพลางส่ายหน้า ก่อนหันหลังเดินกลับเข้าไปในจวน ยังไม่ทันเข้าถึงเรือนด้านใน สาวใช้ก็มาค้อมตัวเรียก
“ฮูหยินเจ้าคะ ที่ด้านหน้าจวนมีคนมาขอพบฮูหยินเจ้าค่ะ บ่าวมองดูแล้วไม่น่าไว้ใจเลยไม่ให้เข้ามาแต่ให้รออยู
