ปาลิตาถึงกับน้ำตาตกที่เจ้าชายอีสดรีสส์เห็นเธอเป็นแค่เพียงของเล่นชิ้นหนึ่ง ขนาดว่าจะส่งเธอไปที่สนามบินแล้ว เจ้าชายหนุ่มยังไม่วายทำให้เธอช้ำใจอีก แต่พอปทุมอิ่มถูกสัมผัสอย่างหนักมือก็ถึงกับสะดุ้งเฮือกเบิกตาโตด้วยความตกใจ
“เจ้าชาย อย่ามาทำรุ่มร่ามแถวนี้นะ ปล่อยได้แล้ว ลิต้าจะไปสนามบิน”
หญิงสาวตวาดห้ามเสียงแหบพร่า ขบเม้มริมฝีปากไว้แน่น ไม่ให้เสียงครางด้วยความวาบหวิวหลุดลอดออกมา ขณะร่างบอบบางถูกรุกรานด้วยพระหัตถ์ร้อนผ่าว ไม่ว่าจะลากผ่านไปตรงไหนก็ฝากความเสียวซ่านให้กับเธอในทุกที่
เจ้าชายอีสดรีสส์เแย้มพระสรวลตรงมุมโอษฐ์ ก่อนจะตรัสตอบพระสุรเสียงแหบแห้ง “รุ่มร่ามอะไรกัน ในห้องนี้มีเรากับเจ้าเท่านั้น ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาเห็นระหว่างที่เราสองคนกำลังพรอดรักกัน”
ปาลิตาอายหน้าแดงก่ำ พอมองสบตากับดวงเนตรที่เผยให้เห็นดวงไฟแห่งความปรารถนาก็รีบเบือนหน้าหนี ด้วยเกรงว่าเจ้าชายอีสดรีสส์จะเห็นความต้องการ
