สุ้มเสียงที่ขอร้ององครักษ์หนุ่มซึ่งนั่งด้านหน้าคู่กับองครักษ์อัสมานผู้ทำหน้าที่เป็นสารถี เต็มไปด้วยความกังวลใจ จนเจ้าชายอีสดรีสส์ต้องหลุดโอษฐ์ตรัสถามด้วยความเป็นห่วง
“เจ้าไม่สบายงั้นหรือลิต้า”
ปาลิตาหันมามองคนถาม ด้วยไม่แน่ใจว่าตัวเองหูฝาดไปและคิดไปเองหรือเปล่า ที่รับรู้ได้ถึงความห่วงใย ซึ่งมาพร้อมกับคำถามของคนที่ไร้ความปราณีอย่างเจ้าชายอีสดรีสส์
“เอ่อ...” หญิงสาวอ้ำอึ้งหาคำตอบไม่เจอ ไม่รู้จะโกหกอีกฝ่ายอย่างไรดี “ลิต้าเป็นโรคกระเพาะค่ะ พอดีลิต้าลืมเอายามาด้วย”
หลุดเสียงโกหกไปแล้ว ปาลิตาได้แต่ภาวนาให้เจ้าชายอีสดรีสส์ได้หลงเชื่อในสิ่งที่เธอบอกไป
คำภาวนาของปาลิตาไม่เป็นผล เพราะเจ้าชายอีสดรีสส์หาได้เชื่อคำโกหกของเธอไม่ คนที่เป็นโรคประจำตัวไม่ว่าจะเดินทางไปไหนมักจะพกยาติดตัวเสมอ ซึ่งพระองค์มั่นใจว่าหญิงสาวที่รอบคอบอย่างปาลิตาไม่มีทางลืมเอายาติดตัวมาด้วยอย่างแน่นอน แต่กระนั้นพระองค์ก็สั่ง
