“ตฤณนายกลับไปนอนพักได้แล้ว วิ่งวุ่นมาตั้งแต่เมื่อคืน”
“ขอบใจนายมากนะไอซ์ เดี๋ยวฉันจะไปที่โรงพยาบาลก่อน อยากไปดูอิ๊งค์”
“เมียเด็กอยู่ในความดูแลของแสนแล้วไม่ใช่เหรอ ยังจะห่วงอะไร แต่ก็เข้าใจอยู่อ่ะนะ ว่าอยากไปดูกับตา เมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็ค ตรวจตรา”
ตฤณหัวเราะหึในลำคอ “อิ๊งค์ไม่ใช่เมียเด็กโว้ย บอกแล้วไงว่าเด็กในปกครองเท่านั้น”
“งั้นกูจีบนะ”
“ไม่ได้ ห้ามยุ่งเด็ดขาด”
“หวงทำไมล่ะครับ ถ้าแค่เด็กในปกครอง หรือว่าจะปกครองและครอบครองด้วย”
ตฤณทำหน้าเหม็นเบื่อ “เขาไม่มีที่พึ่ง มาขอพึ่งพา มึงจะให้กูไปซ้ำเติมเขาอีกเหรอ ให้เขาเรียนจบทำงาน แล้วเลือกคนที่เขาอยากใช้ชีวิตคู่ด้วยตัวเองดีไหม”
“พ่อพระเหลือเกิน ระวังเถอะ เขาเรียนจบแล้วก็ไม่เลือกมึง”
“ความรักบังคับกันไม่ได้ ถึงตอนนั้นถ้าเขาเจอคนที่ดีกว่ากูก็ยินดี” ตฤณบอก เขาอยากให้ม่านพิรุณมีสิทธิ์เลือกคู่ครองเองจริงๆ ไม่ใช่จำนนต่อสถานการณ์แบบนี้ เขาเอ
