หัวคิ้วได้รูปของณดาขมวดเข้าหากัน เธอไม่เชื่อเด็ดขาด ตฤณไม่มีนิสัยเจ้าชู้ กินเด็ก อีกทั้งต่อหน้าเธอก็ไม่เคยเห็นเขาสนิทสนมกับม่านพิรุณเลย เธอไม่มีวันเข้าใจได้ ในนาทีต่อมาจึงคิดว่าเขาพูดเพื่อช่วยเหลือม่านพิรุณหรือเปล่า แต่แบบนี้มันมากไปหน่อยไหม อีกทั้งท่าทางโกรธขึ้ง จนเส้นเลือดที่ขมับขึ้นปูดโปนแบบนี้เธอก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
ณดาสับสน ว้าวุ่นใจ ทว่าก็รีบเดินตามตฤณไปที่รถ
เมื่อไปถึงก็เห็นว่าตฤณวางร่างบอบบางของม่านพิรุณลงบนเบาะหน้าอย่างเบามือ ท่าทางทะนุถนอมอ่อนโยนนั้นทำให้ณดายิ่งกัดปากแน่น
“ตฤณจะพาอิ๊งค์ไปไหนคะ ให้ณดาไปด้วยนะคะ”
“ผมจะพาไปโรงพยาบาล”
ณดาไม่รออะไรอีก รีบขึ้นนั่งเบาะหลังไปพร้อมกับเขา “ตฤณคะ เมื่อครู่ตฤณบอกว่าอิ๊งค์เป็นเมียของตฤณจริงหรือคะ”
“ณดานี่ไม่ใช่เวลาที่จะถามผมเรื่องนี้นะ ณดาโทร.บอกไอซ์ด้วยว่าผมพาอิ๊งค์ไปที่โรงพยาบาลอีลิทแล้ว เขาไม่ต้องเป็นห่วง”
ณดาหน้าชาไปทันที รีบผงกศีรษะ
