“ทำอย่างกับเป็นซินเดอเรลล่า เที่ยงคืนต้องรีบกลับ เดี๋ยวรถม้าจะกลายเป็นฟักทอง” ทั้งมะนาวและแพรวาต่างหัวเราะออกมาพร้อมกันสร้างความหมั่นไส้ให้กับม่านพิรุณ ดวงหน้าหวานมองค้อนเพื่อนในทันที
“ฉันเป็นซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ไม่มีรถม้ามีแต่รถเมล์ ทั้งจน ทั้งมีหนี้ ไม่มีเจ้าชายที่ไหนมาขอแต่งงานด้วยหรอก”
“ทำไมจะไม่มี หนุ่มๆ ในมหาวิทยาลัยมาขายขนมจีบให้ บางคนทั้งหล่อทั้งรวย แต่อิ๊งค์ก็ไม่สนเอง”
“ก็ไม่ได้ชอบ ไม่ตรงสเปก”
“แล้วสเปกเป็นแบบไหนไม่ทราบ” พอจบคำถามของเพื่อน ม่านพิรุณก็ตกใจตัวเองที่นึกไปถึงภาพใบหน้าของแด๊ดดี้ตฤณผุดขึ้นมาอย่างทันท่วงที ใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสัน ปากหยักลึก มีรอยยิ้มขรึมๆ เป็นเอกลักษณ์ ทั้งหมดรวมเป็นเขาที่ดูสุภาพ สุขุม
จู่ๆ ม่านพิรุณก็ใจเต้นแรงขึ้นมา พอรู้ตัวว่ามีอาการวูบวาบ เพราะตฤณเป็นต้นเหตุเลยแสร้งทำหน้าหงิกใส่เพื่อนไม่อยากให้ใครสงสัยหรือจับพิรุธได้
“อย่างอนสิ แค่แซวเ
