เมื่อคนไข้คนสุดท้ายออกไปจากห้องตรวจแล้ว เสียงฝีเท้าของใครบางคนก็ก้าวเข้ามา
“ยุ่งอยู่หรือเปล่าคะคุณหมอตฤณ เพื่อนๆ ไลน์มาถามกันใหญ่เลยว่าเย็นนี้จะได้เจอหมอตฤณไหม ตฤณไม่ยอมตอบ ณดาเลยต้องมารอเอาคำตอบแทน”
ตฤณพูดกลั้วขำ มองเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกันที่เขาเห็นความสามารถเลยชวนมาทำงานที่โรงพยาบาลอีลิทด้วยกัน “ณดายังทำหน้าที่ประสานงานในกลุ่มเพื่อนเหมือนเดิม หน้าที่นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากณดาคนดี” เขาชมจนหญิงสาวมีท่าทางเขิน “แต่ผมว่าจะทำงานต่อ ยังไม่เสร็จเลย ผมฝากณดาเอาการ์ดแต่งงานมาให้ผมด้วยได้ไหม”
ตฤณเอ่ยแต่ณดารีบขัดขึ้นก่อน “งานแต่งเต้กับหนิงเพื่อนสนิทเราทั้งสองคนเลยนะตฤณ ไปไม่ได้จริงๆ เหรอ เสียเวลาสักแค่ไหนเชียว” ณดาถามอย่างกระเง้ากระงอดตามความเคยชิน เธอกับตฤณเป็นเพื่อนสนิทกันตอนเรียนแพทย์ เธอเรียนจบหมอผิวหนัง หลังจากนั้นก็มาสมัครงานในโรงพยาบาลอีลิทของตฤณก่อนจะรับงานนอกที่คลินิกเสริมความงามข
