ภีมหันไปมองเพื่อนในกลุ่ม แล้วหันไปสบตากับม่านพิรุณที่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก เขาไม่อยากทำให้ม่านพิรุณอึดอัดใจ จึงปฏิเสธ
“ภีมมีธุระ”
“ธุระอะไรภีม นัดกันล่วงหน้าไว้แล้วนี่นา” มะนาวคนเดิม เพิ่มเติมคือเซ้าซี้ถามขึ้นอีก
“แต่ภีมก็ไม่ได้บอกว่าจะไป ก็ไม่ผิดนะ” ภีมเถียง
“ภีมติดธุระจริงๆ เหรอ” ม่านพิรุณเป็นฝ่ายถามบ้าง หลังจากอดทนฟังมาสักพัก ภีมสู้อุตส่าห์ช่วยแก้ต่างให้เธอมาตั้งนาน แต่สรุปสุดท้ายเขาจะไม่ไปได้ยังไง “ถ้าเสร็จธุระแล้วตามมาทันไหม”
เมื่อเป็นม่านพิรุณชวนมีหรือที่ภีมจะปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่กล้าตอบรับในทันที ยังคงรักษาท่าที “ถ้าเสร็จธุระเร็วจะตามไปแล้วกัน”
ม่านพิรุณไม่ได้ถามอะไรอีก นอกจากพยักหน้ารับรู้ จากนั้นทุกคนในกลุ่มต่างก็บอกให้ภีมรีบเคลียร์ธุระแล้วตามมาเร็วๆ
หลังจากต้องตรากตรำอ่านหนังสือมาเกือบสองอาทิตย์ วันนี้จึงเป็นวันที่ทุกคนมาสนุกกันอย่างเต็มที่ ม่านพิรุณดื่มน้ำผลไม้คนเดียว ส่วนเ
