“เดี๋ยวฉันช่วยยกมะยงชิดไปส่ง”
ม่านพิรุณมองไปที่กล่องมะยงชิด ในกล่องนั้นแสนรักน่าจะแบ่งมาให้เกือบๆ สองโลได้ และในมือของเธอยังมีหนังสือที่หอบกลับมาด้วย จึงไม่สะดวกที่จะถือไปเองทั้งหมด
ใบหน้าสวยหวานจึงพยักหน้าตกลง ตฤณเปิดประตูลงไป แล้วเปิดประตูหลังเพื่อหยิบกล่องมะยงชิดที่มารดาบรรจุมาอย่างดี ขณะที่เขาได้ยินเสียงครืดดังขึ้น ร่างสูงจึงผงกศีรษะขึ้นมอง
สีหน้าของม่านพิรุณตื่นตระหนกด้วยความตกใจ เมื่อเห็นสิ่งที่ตนเองทำลงไป สาวน้อยหน้าเสีย รีบยกมือไหว้ขอโทษเขาทันที “พี่หมอตฤณคะ อิ๊งค์ขอโทษค่ะ เมื่อกี้อิ๊งค์เปิดประตูกว้างไปหน่อยมันไปครูดกับฟุตปาธ”
ม่านพิรุณกลืนน้ำลายลงคอลำบาก รถเบนซ์ราคาแพงของเขา ยังใหม่ บ่งบอกถึงการดูแลรักษาอย่างดีแต่ถูกเธอทำให้ประตูครูดกับปูนจนเกิดเสียงดัง ยิ่งเห็นใบหน้าหล่อเหลานิ่งงัน ไร้คำพูดก็ยิ่งรู้สึกหวาดหวั่นในใจ กลัวเขาจะมองว่าซุ่มซ่าม ไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว
“ไม่เป็นไรหร
