บทที่ 21
แม้เพียงอีแปะเดียวก็ไม่เหลือ...
อีกด้านหนึ่ง
ร่างบางในชุดสีแดงสดใบหน้างดงามถูกบรรจงแต่งอย่างดี นั่งรออยู่ที่เหลาอาหารชื่อดังอย่างใจจดใจจ่อ
อาหารมากมายล้วนถูกสั่งขึ้นโต๊ะไร้คนแตะต้อง
มือบางยกชาเหมยกุ้ยที่ขึ้นชื่อขึ้นจิบอย่างใจเย็น
นางมารอที่เหลาอาหารนี้ตั้งแต่ปลายยามซวี
ด้วยความมั่นใจ ว่าอย่างไรค่ำคืนนี้รุ่ยอ๋องต้องมาหานางแน่นอน
แม้ว่าเวลาผันผ่านจนถึงปลายยาวห้ายแล้วกลับไร้วี่แววเงาของรุ่ยอ๋องแม้แต่น้อย
อาหารมากมายล้วนถูกยกกลับไปอุ่นถึงสองครั้ง
"คุณหนู..."
"ยามใดแล้ว"
"เข้ายามจื่อแล้วเจ้าค่ะคุณหนู รุ่ยอ๋องยังไม่มาเลยเจ้าค่ะ"
"รออีกหน่อย"
"เจ้าค่ะ..."
ใบหน้างามเม้มริมฝีปากเข้ากันแน่น ทั้งที่รับปากกับนางแล้วว่าจะรับสตรีนางนั้นเป็นพระชายาเพียงในนามเท่านั้น
เพียงแค่ออกมาหานางในวันพิธีแต่งงานมันยากแค่ไหนกันเชียว
ร่างงามพยายามปลอบประโลมตนเองรออยู่นาน
"ปลายยามจื่อแล้วเจ้า
