เผลอใจรักนายซาตาน

ผมจะรับเด็กคนนี้มาเลี้ยงเอง

“โอววว อ่าส!! พี่เสือ ตรงนั้นเลย แรงๆ อูยยย เสียวว”

น้ำผึ้งครางกระเส่า ขณะที่พาเด็กหนุ่มมาเล่นสวาทถึงในบ้านตอนป้าบัวไม่อยู่

“เด้งขึ้นมาอีกสิ….ร่องของน้ำผึ้งหวานมากเลยจ่ะเสียวมากมั้ยจ้ะ ”

เสือพูดขณะกำลังโลมเลีย ล่องสวาททีเต็มไปด้วยน้ำรักของหญิงสาว

น้ำผึ้งเด้งสะโพก บิดตัวไปมาด้วยความเสียว

"เร็วๆ พี่เสือ ไกล้แล้ว จะเสร็จแล้ว หุยยย เสียวว อ่าส์!!!

น้ำผึ้งครางออกมาสุดเสียงก่อนถึงสวรรค์ไปอีกรอบ

“ใหนเอาไส้กรอกของพี่เสือมาให้ชั้น กินบ้างสิจ้ะ”

หญิงสาวพูดเสร็จก็ล้วงเอาแท่งไส้กรอก มาดูดเลีย รูดขึ้นลงอย่างเอร็ดอร่อย

“อ่าส์!! เสียวมาก โอววว น้ำผึ้งจ๋า อย่ารีบให้เสร็จเอาออกมาก่อน”

เสือดันน้ำผึ้งนอนราบไปกับฟูก แหวกร่องแคมสีชมพูอ่อนของหญิงสาว แล้วเอานิ้วยาวล้วงเข้าไปในร่องสวาท

ที่มีน้ำกระเจิ่งนองร่อง เตรียมพร้อมที่จะให้แท่งรักแข็งโปกของเขาเข้าไปทักทาย

“อื้อออ พี่เสืออย่าแกล้งกันสิมันเสียวนะ รีบเอามันยัดเข้ามาสิ ชั้นไม่ไหวแล้วนะ”

“ได้สิจ้ะ น้ำผึ้งจ๋าาาา อ้าขากว้างๆ มันจะได้เข้าไปง่ายๆ”

น้ำผึ้งอ้าขาเตรียมพร้อมรับเจ้าแท่งมังกรของเสือ

เสือจับสะโพกน้ำผึ้งขยับเข้ามาหา ก่อนจะยัดแท่งมังกรเข้าไป กระแทกเสียงดัง พลัก! พลัก! พลัก!

มือก็ขยำเต้าสองข้าง อย่างเมามันส์

“กระแทกเข้ามาเร็วๆ แรงๆ เลยจ่ะพี่ เดี๋ยวแม่กลับมา”น้ำผึ้งเร่ง

“อ่าส์!! จะเสร็จ เสร็จแล้ววววว”

เสือล้มฟุบลงทับตัวน้ำผึ้งปล่อยน้ำรักสีขุ่นเข้าไปในร่องสวาท

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากับน้ำผึ้งนัดกันมาเล่นสวาท บางครั้งเขา

ก็ไปหาน้ำผึ้งถึงหอพัก ที่เช่าอยู่ข้างมหาลัยในตัวเมือง

ถามว่าเขารักใคร่หญิงสาวมั้ยน่ะหรอก็ไม่!! เขาแค่ติดใจที่น้ำผึ้งง่ายและถึงใจเขาแค่นั้นเอง

และน้ำผึ้งก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่เขามีอะไรด้วย ตามประสาเด็กหนุ่มรักสนุก

ส่วนน้ำผึ้งก็ไม่ต่างอะไรกับเขา เพื่อนในแก๊งเข้าแทบจะได้เธอหมดแล้วทุกคน แถมเอาไปพูดกันสนุกปาก

3 เดือนผ่านไป

น้ำผึ้งตกใจหน้าซีดเผือด เมื่อผลจากที่ตรวจครรภ์

‘ขึ้นมา 2 ขีดแบบนี้ นี่แสดงว่า เราท้องหรอ’

หญิงสาวไม่เชื่อ เลยหยิบกล่องอื่นมาตรวจอีก ผลปรากฏว่า 2 ขีด! ทุกอัน

ท้องกับใครล่ะที่นี้ เพราะเธอนอนกับผู้ชายไปทั่ว

‘พี่เสือ พี่เสือก็แล้วกัน’

เธอไม่รอช้ารีบ โทรหาเสือ

“อะโหลมีไรจ้ะ น้ำผึ้ง หิวเหรอจะได้ไปหาาา”

“พี่เสือจ๋าา น้ำผึ้งท้องจ้ะ ท้องลูกพี่เสือ”

น้ำผึ้งพูดเสียอ่อนหวานหวังให้เสือรับเป็นพ่อกับลูกในท้องของเธอ

“จะบ้าหรอ! ชั้นไม่โง่รับเชื่อหรอกนะ ว่าเป็นลูกของชั้น เธอนอนกับผู้ชายไปทั่ว”

เสือพูดเสร็จก็ตัดสายใส่น้ำผึ้ง ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไร

“กรี๊ดดดดด ไอ้สาวเลว ”

น้ำผึ้งกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บใจ

เธอโทรไปหาใครก็ไม่มีใครรับเป็นพ่อของลูกในท้องของเธอสักคน

บ้านคิมหันต์

น้ำผึ้งมาหาป้าบัวที่บ้านคิมหันต์ ด้วยท่าทีเศร้าซึม ไม่พูดไม่จา

ป้าบัวถามอะไรก็ไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้

“เอ็งเป็นอะไรก็พูดมาสิวะ อย่าเงียบแบบนี้ ข้าใจไม่ดี ยังไงๆข้าก็เลี้ยงเอ็งมา ข้าก็รักและเป็นห่วงเอ็งนะ”

น้ำผึ้งยินได้ดังนั้นก็โผเข้าไปซุกในอ้อมกอดป้าบัว ฟูมฟายร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

"แม่จ๋า ชั้นผิดไปแล้ว ชั้นขอโทษที่ทำให้แม่เสียใจ ผิดหวัง

ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ทำให้แม่เสียใจอีกแล้ว…ชั้นไปนะจ้ะ"

น้ำผึ้งพูดเสร็จก้มลงกราบป้าบัว แต่เผลอทำกระเป๋าร่วงลงมา

แท่งตรวจครรภ์กระเด็นออกมาจากกระเป่า

ป้าบัวรีบแย่งออกมาดู

“นี่เอ็งท้องหรอ ท้องกับใคร บอกข้ามาเดี๋ยวนี้ !!!”

ป้าบัวทุบตีน้ำผึ้ง เป็นพัลวัล น้ำตาแห่งความเสียใจก็ร่วงลงมา

“ตีชั้นเลยแม่ ตีให้ตายเลย อือๆๆ ใหนๆชั้นก็ไม่อยากอยู่อีกแล้ว ชั้นอยากตาย อือๆๆ”

คิมหันต์เดินอยู่แถวนั้นพอดี ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเรื่องน้ำผึ้งท้อง เลยรีบวิ่งมาดู

“พอๆ พอเถอะ ป้าบัว ตีไปก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น”

คิมหันต์มาแยกป้าบัวออกจากน้ำผึ้ง

"ผมเชื่อว่า บทเรียนครั้งนี้น้ำผึ้งคงจะสำนึกและไม่กล้าทำผิดอีก เอาเถอะ

ผมจะรับเด็กคนนี้มาเลี้ยงเอง ให้น้ำผึ้งไปเรียนต่อให้จบเถอะ เมื่อพลาดแล้วก็อย่าให้มันพลาดอีกนะน้ำผึ้ง

ชั้นขอล่ะ เห็นแก่แม่เธอบ้าง"

คิมหันต์หันไปพูดกับน้ำผึ้ง ที่ตอนนี้กอดป้าบัวพากันร้องไห้ทั้งคู่

ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหน้าอ่อนอก อ่อนใจกับความเกเรของเด็กสาว

“น้ำผึ้งขอบคุณนายมากเลยนะจ้ะ น้ำผึ้งจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้”

น้ำผึ้งก้มลงกราบคิมหันต์ด้วยความสำนึก ที่จริงแล้วคิมหันต์เห็นแก่ป้าบัวที่ช่วยงานและอยู่กับตน

มาเนิ่นนานด้วยความซื่อสัตย์ แต่ชายหนุ่มก็ช่วยเหลือทุกคนที่เดือดร้อนมาเสมอ ไม่ว่าจะเป็นคนของตน

หรือชาวบ้าน เขาเป็นคนดีสำหรับคนที่นี่

น้ำผึ้งรู้สึกสำนึกและรู้สึกผิดที่ครั้งนึงเคยทำสิ่งไม่ดีไว้กับนาย

ที่เป็นต้นเหตุทำให้นายหญิงจากไป

'สักวันเถอะ เราจะไปตามนายหญิงกลับมาให้นาย

นายจะได้ไม่ต้องเมามายทุกวันอยู่แบบนี้'

หญิงสาวคิดด้วยความสำนึกจริงๆ

แต่ต่อให้ทุกข์ใจแค่ใหน คิมหันต์ก็ไม่เคยเสียการเสียงาน เขายังคงทำงานอย่างหนัก

เพื่อลืมความคิดถึงที่มีต่อหญิงสาว และคิดว่าชาตินี้คงจะไม่มีใครมาแทนเธอได้

บ้านวสุธารา

“พี่หมอ มาอีกแล้วนะคะวันนี้ ซื้ออะไรมาให้ดาอีกคะนี่ ขยันซื้อมาจริงๆ”

หญิงสาวยิ้มทักทายหมอนนท์ ที่เทียวมาหาเธอทุกวัน

ตอนนี้ท้องเธอโตขึ้นมากแล้ว อีกไม่กี่เดือนก็ไกล้คลอดแล้ว

"นิดหน่อยเองจ่ะ น้องดา อยากให้ตาหนูในท้องได้บำรุงเยอะๆ นี่คนท้อง 7-8 เดือน อะไร

แม่ยังตัวผอมอยู่เลย เหมือนคนท้อง3-4 เดือนมากกว่า"

หมอนนท์พูดล้อดาริกาเล่น ถึงเธอจะผอมแต่ลูกในครรภ์สมบูรณ์ดี

“แวะมาบ่อยเลยนะ เจ้านนท์ เป็นห่วงแม่หรือลูกล่ะ”

วรุจแซวมาแต่ไกล เขารู้ว่าหมอนนท์รักดาริกามาก ต่อให้เจ้าหล่อนจะเป็นอย่างไร

หมอยังคงรักไม่เปลี่ยนแปลง เขาก็อยากจะให้ดาริการับรักหมอเหมือนกัน

แต่ดูเหมือนน้องสาวตนจะไม่ใจอ่อนสักที เพราะเขารู้ดีในใจดาริกายังคงมีคิมหันต์

นึกแล้วก็ไม่รู้จะสงสารใครดี ดาริกา หมอนนท์ หรือคิมหันต์

เขาก็ได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ อยากให้น้องสาวตัดสินใจเองในทุกๆเรื่อง

“พี่รุจน์ก็พูดเข้า พี่หมอเป็นเพื่อนพี่รุจนะคะ พูดแบบนี้ทีหลังพี่หมอไม่มาหาดาพี่รุจรับผิดชอบด้วยนร้า”

“พี่ไม่สนใจคำพูดเจ้ารุจหรอกจ่ะ น้องดา ยังไงๆ พี่ก็มาหาน้องดาเหมือนเดิมน่ะแหละ”

หมอนนท์พูดยิ้มๆ สายตาที่มองหญิงสาวยังคงอบอุ่นเหมือนเดิม

"หมอคะ ดาอยากให้หมอ ลองมองคนอื่นบ้าง รู้มั้ยมีคนคนนึงแอบปลื้ม หมออยู่นร้า

สวยน่ารักดีกรีสาววิศวะกร ลูกสาวเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ไม่คิดจะสนใจบ้างหรอคะ?"

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ยัยวันนิสาเพื่อนรักเราน่ะหรอ ช่วงนี้รู้สึกจะป่วยบ่อย มาโรงพบาบาลบ่อยมาก

พี่ก็ยังสงสัยอยู่ว่าเป็นอะไรมาเกือบทุกวี่ทุกวัน"

“ จริงหรอคะ พี่นนท์ ยัยสาเอาจริงนะนี่ คิก คิก คิก”

ดาริกาหัวเราะชอบใจ ในความพยายามของวันนิสา เธอนี่แหล่ะ จะช่วยให้เพื่อนสมหวังเอง

แต่ตอนนี้รอชั้นคลอดก่อนนะยัยสา ดาริกาคิดไปนั่งอมยิ้มไป

‘คิดแต่จะช่วยคนอื่น ป่านนี้คนฝั่งโน้นเป็นยังไงบ้างนร้า’

หญิงสาวเผลอคิดถึงคิมหันต์อีกแล้ว ไม่มีวันใหนที่เธอจะลืมเขา คิดแล้วก็ลูบท้องตัวเองเบาๆ

คิมหันต์น้อยของแม่……….

จากนักเขียน: ใหนใครติดตามมาทั้งแต่ตอนแรกบ้างคะ ฝากกดติดตามให้กำลังใจกันด้วยนร้าา…ขอบคุณจากใจที่เข้ามาอ่านจากนะคะ