"ปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของฉัน" สิ้นเสียงพราวดาวเอ่ย มือเรียวสวยก็ไม่รอช้าที่เคลื่อนต่ำลงไปกอบกุมยังบริเวณจุดกลางลำตัวของร่างสูงตรงหน้า มือบางคลึงวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น ก่อนจะปลดกางเกง คุกเข่าลงหมายจะใช้ปากสร้างความสุขให้แก่เพื่อนตัวสูงที่เป็นเหมือนเจ้าชีวิตของตัวเองในตอนนี้ ทว่า...
พรึบ!
"ไม่ต้อง" เสียงทุ้มนิ่งเอ่ยด้วยใบหน้าราบเรียบ พร้อมกับกระชากร่างเล็กตรงเข้าไปยังภายในห้องนอนโทนสีเข้มของตัวเอง มือแกร่งจัดการผลักร่างบางที่เปลือยกายเปล่าอยู่ลงบนเตียงนอนของเขาด้วยความรวดเร็วพร้อมทั้งถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ของตัวเองออกตาม ใช้เวลาไม่นาน คนตัวสูงก็อยู่ในสภาพเปลือยกายเปล่าไม่ต่าง
พราวดาวนอนนิ่งจ้องมองท่าทีของอีกฝ่ายแววตาไม่เข้าใจ แพทริคในวันนี้ดูไม่สบอารมณ์บอกไม่ถูก นอกจากจะไม่ให้เธอเป็นคนทำแล้ว เขายังใช้สายตาคมจ้องมองมายังใบหน้าของเธอไม่หยุดด้วยสีหน้าดูเข้มดุกว่าทุกครั้ง
เขา...ไม่พอใจอะไร
