วันต่อมา...
"ทำไมวันนี้เงียบ ๆ ไป..." ฉันยืนพึมพำพร้อมกับก้มลงไปมองยังหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองนิ่ง ซึ่งภาพตรงหน้าก็คือช่องข้อความแชตของแพทริค วันนี้เขาไม่ได้เรียกฉันไปหาเหมือนทุกครั้ง
"...หรือว่าไม่ไหว?" ก็สมควรแหละ เขาเล่นเรียกฉันไปหาเกือบทุกวัน คนเรามันก็คงไม่ได้มีอารมณ์กันทุกวันขนาดนั้นหรอกมั้ง
แต่ก็ดีแล้ว ถือว่าให้น้องสาวของฉันได้พักบ้างเถอะ เมื่อวานเขาก็เล่นหนักพอสมควรอยู่ ฉันนี่เกือบมาทำงานไม่ไหวแต่ก็ต้องมา วันนี้ขออย่างเดียวแค่แพทริคไม่ผีบ้า อยู่ ๆ ส่งข้อความมาให้ฉันไปหาก็พอ
"พราว" เสียงพี่ลูกปลาเดินเข้ามาเอ่ยเรียกฉัน ทำให้ฉันหันไปมองหน้าพี่เขา
"ว่าไงคะ"
"เปลี่ยนชุดเลยสิ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง ลูกค้าจะเริ่มมากันแล้ว"
"โอเคพี่" ว่าแล้ว ฉันก็เอื้อมไปหยิบชุดขึ้นมาดู แต่แล้วก็ต้องชะงักไป
"อ๋อ ลูกค้าขอมาน่ะ เราโอเคเปล่า มีจ่ายแยกให้ด้วยนะ มันเป็นธีมของพวกเขาในวันนี้ คนอื่นก็ใส่" พี่ล
