ตติยาภานั่งบนโซฟาหรูในห้องพักแพทย์ห้องพิเศษที่เป็นห้องของสหภพโดยเฉพาะ ห้องนี้ดีพอๆ กับห้องเขาที่บ้านเรียกได้ว่าเขาสร้างคอนโดไว้นอนตอนเข้าเวรที่โรงพยาบาลก็ว่าได้... จะมีก็แต่กองตำราแพทย์ กับโมเดลอนาโตมีของหัวใจที่แกะออกได้ในห้องเท่านั้นที่ทำให้บรรยากาศแตกต่างกับที่ห้องนอนเขาเพราะว่าเขานั้นตั้งใจจะให้ที่บ้านเป็นห้องที่พักผ่อนไม่ข้องเกี่ยวกับเรื่องงานจึงดูไม่ออกเลยว่าห้องหรูๆ ของเขาที่บ้านนั้นเป็นห้องของหมอศัลยศาสตร์หัวใจ
ที่เธอรู้จักห้องเขาดีนั้นก็เป็นเพราะว่าบางครั้งเขาก็เอาแต่ใจไม่ยอมมานอนที่ห้องเธอแต่ให้เธอไปนอนที่ห้องเขาด้วยกัน แล้วเธอก็ต้องไปหาเขาแบบจำใจหลายครั้งอยู่เหมือนกัน
“ทำไมยังไม่มาสักทีนะ” ตติยาภาบ่น พร้อมกับนั่งเอามือประสานกันรอเขาอย่างใจจดใจจ่อรอว่าเมื่อไหร่เขาจะมาจะได้รีบๆ คุยกันแล้วรีบกลับไปทำงานต่อ...
อึดใจเดียวที่เธอบ่นหาเขาประตูห้องของหมอหนุ่มก็เปิดออก เธอเตรียมจะลุกไ
