เล่ห์รัก ลวงสวาท(25+) (ลูกสาวหมอมิว)

ตอนที่ 2 รักแรกพบของเรียว

กว่าที่งานเลี้ยงครั้งนี้จะจบลง เวลาก็ล่วงเลยจนเกือบเที่ยงคืนแล้ว

“ต้นข้าว เห็นตฤณรึเปล่าลูก ไม่รู้พี่ชายเราหายไปไหน ตอนกล่าวปิดงานก็ไม่มา นี่มัมตามหาทั่วงานแล้วนะ สงสัยออกไปเถลไถลที่ไหนแล้วแน่ๆ เฮ้อ เป็นถึงผู้บริหารใหญ่แล้วยังทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่อีกน้าลูกคนนี้”

เสียงของคุณอรัญญา มารดาของต้นข้าวและตฤณบ่นออกมาเมื่อเธอตามหาบุตรชายไม่เจอจนกระทั่งงานเลี้ยงจบลงแล้ว

“ไม่ต้องบ่นแล้วละคะมัม พี่ตฤณคงไม่อยู่ในงานแล้ว ข้าวว่าเรากลับบ้านกันดีกว่าคะ ดึกแล้ว ข้าวง่วงแล้วด้วย”

ต้นข้าวบอกมารดาออกมาเพราะนี่มันดึกแล้วและพรุ่งนี้เธอก็ต้องไปทำงานแต่เช้าด้วย

“อ่าวตาเรียว เห็นตฤณบ้างรึเปล่าลูก ไม่รู้หายไปไหน มัมตามหาจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ”

คุณอรัญญาหันไปเจอกับ เรียวอิจิ เพื่อนสนิทของลูกชายจึงเอ่ยถามขึ้น โดยไม่ได้สังเกตหน้าตาของบุตรสาวเลยสักนิดที่ทำท่าเหมือนเบื่อคนตรงหน้าเสียเต็มประดา

“ไม่ครับมัม หายไปตั้งนานแล้วไม่เห็นกลับมา ผมก็ตามหาอยู่นะครับ แต่ไม่เจอ”

เรียวอิจิบอกออกมาเพราะเขาก็กำลังตามหาตฤณอยู่เหมือนกัน เขาบอกให้เพื่อนไปเอากุญแจห้องพักมาให้เขาหนึ่งห้องเพราะคืนนี้เขาจะพักที่นี่ แต่นั่งรอตั้งนานตฤณก็ยังไม่กลับมาสักทีจนต้องเดินตามหาแต่ก็ไม่เจอ

ชายหนุ่มพูดอยู่กับคุณอรัญญาแต่สายตากลับจดจ้องไปที่ร่างบางที่สูงยังกับนางแบบที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ข้างๆมารดาอย่างไม่ว่างตา

จะมองทำไม!

ต้นข้าวทำปากขมุบขมิบถามออกไปอย่างอารมไม่ดีที่ชายหนุ่มเดินเข้ามาขัดการสนทนาของเธอกับมารดา ส่วนเรียวอิจิก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กวนๆออกไปจนหญิงสาวแทบเต้นเร่าๆออกมาอยากที่จะเดินเข้าไปกระชากผมของชายหนุ่มสักทีสองที

ต้นข้าวกับเรียวอิจิถือเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ หญิงสาวเรียนแพทย์แต่ชายหนุ่มกับพี่ชายของเธอนั้นเรียนบริหาร ตฤณชอบมาหาน้องสาวทุกครั้งที่มีเวลาว่างหรือพักเที่ยงเพื่อกันหนุ่มๆไม่ให้มาจีบน้องสาวเขา และการมาของเขาทุกครั้งจะพ่วงเอาเพื่อนหนุ่มหน้าตี๋มาด้วยทุกครั้ง

ทั้งสองคอยเป็นไม้กันหมากันหนุ่มๆออกจากหญิงสาวอยู่ทุกครั้งจนไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบ ถ้าวันไหนตฤณไม่ว่างก็จะกลายเป็นเรียวอิจิที่มาแทนอยู่อย่างนั้น ทั้งๆที่เธอทั้งไล่ทั้งว่าเขาสารพัดแต่ชายหนุ่มกลับบอกว่ามาเพราะตฤณฝากให้มา และจะไม่ไปไหนจนกว่าจะหมดเวลาพัก มันเป็นแบบนั้นมาจนกระทั่งสองหนุ่มเรียนจบและพี่ชายของเธอกับเรียวอิจิไปเรียนต่อโทที่อังกฤษสองปี

เมื่อทั้งสองไม่อยู่แล้วหญิงสาวเหมือนมีอะไรขาดหายไป จนเธอเอาแต่เรียนไม่สนใจที่จะมีแฟนทั้งที่ไม่มีคนคอยตามห้ามแล้วก็ตามที แรกๆหญิงสาวคิดเพียงว่าแค่ช่วงระยะเวลาแรกๆเท่านั้นที่เธอจะคิดแบบนี้ แต่พอนานไป เธอกลับเริ่มคิดถึงมากขึ้น เธอจึงต้องเรียนหนักขึ้นจนปีสุดท้ายของนักเรียนแพทย์เธอจึงรู้ใจตัวเองว่าเธอแอบรักเพื่อนของพี่ชายเข้าให้แล้ว เพราะทุกๆครั้งที่เขาเข้ามาหาเธอรู้สึกมีความสุขแต่ก็ยังชวนทะเลาะ พอเขาหายไปเธอก็เอาแต่คิดถึง

จนกระทั่งตอนนี้เธอก็ยังคงชอบเขาอยู่แต่เพราะความเจ้าชู้ของเรียวอิจิทำให้เธอไม่อาจยอมรับเขาเข้ามาในชีวิตได้อย่างแน่นอนเพราะเธอไม่อยากเสียใจภายหลัง

ส่วนทางด้านเรียวอิจินั้นเขามีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าได้ชวนหญิงสาวทะเลาะ ชายหนุ่มนั้นแอบรักน้องสาวของเพื่อนตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรกด้วยซ้ำ จะว่ารักแรกพบเลยก็ยังได้ แต่ด้วยความหวงน้องสาวของตฤณและยังประกาศออกมาอีกว่าถ้าอยากคบกันเป็นเพื่อนก็ห้ามมาจีบน้องสาวของเขาอย่างเด็ดขาด ทำเอาเรียวอิจิได้แต่เก็บงำความรู้สึกเอาไว้ในใจ

ชายหนุ่มดีใจและมีความสุขทุกครั้งที่ได้มานั่งคอยกันท่าหนุ่มๆทุกคนออกไปจากหญิงสาวถึงแม้จะมากับตฤณก็ตามที ในบางครั้งตฤณไม่ว่างที่จะมาชายหนุ่มจะอาสามานั่งเฝ้าหญิงสาวด้วยตัวเองตลอดแม้จะมีงานที่ต้องทำส่งเขาก็จะหอบมานั่งเฝ้าเธอแล้วนั่งทำงานของตนเองไปด้วย จนกระทั่งเขากับตฤณต้องไปเรียนต่อโทที่อังกฤษเพื่อมาบริหารงานต่อจากบิดา ทีแรกชายหนุ่มจะไม่ไปเพราะกลัวมีหนุ่มๆมาจีบหญิงสาวที่เขาหมายปอง แต่เพราะโดนที่บ้านบังคับชายหนุ่มจึงจำใจไป

พอเรียนจบกลับมาเขาก็เข้าทำงานที่บริษัทของบิดาทันทีทำให้ไม่ค่อยมีเวลาว่างมาเจอหน้าหญิงสาวที่เขาเฝ้าฝันถึงแทบทุกวัน ถึงแม้อยากจะมาหาแทบตายก็ตามที ช่วงนี้บริษัทเขาเริ่มเข้าที่แล้วและบิดาของเขายังคงดำรงตำแหน่งประธานบริษัทอยู่ทำให้ชายหนุ่มพอจะมีเวลาว่างเจียดมาเจอหน้าหวานๆนี้บ้างเป็นบางครั้ง แม้ว่าทุกครั้งที่เจอนั้นจะลงเอยด้วยการทะเลาะกันก็ตามที

กลับมา ณ ปัจจุบัน

“งั้นถ้าไม่เจอแล้วมัมขอตัวกลับเลยละกันนะ ยัยข้าวบ่นว่าง่วงแล้ว ไว้เจอกันวันหลังนะเรียว แวะไปที่บ้าน มัมบ่อยๆนะมัมจะทำของอร่อยๆให้ทาน”

คุณอรัญญาบอกออกมาเพราะเมื่อกี้บุตรสาวบ่นว่าอยากกลับบ้านแล้วและคงตามหาตัวตฤณไม่เจอแล้วแน่ๆเธอจึงบอกลาชายหนุ่มอีกคน พร้อมกับจูงมือร่างบางให้เดินตามไป

“ครับมัม กลับบ้านดีๆนะครับ ฝันดีครับต้นข้าว”

เรียวอิจิกล่าวลาออกมาไม่วายหันไปบอกฝันดีกันร่างบาง แต่เธอกลับหันมาแลบลิ้นให้เขาแล้วสะบัดหน้าเดินตามมารดาไป

ชายหนุ่มหันมองตามร่างบางจนสุดสายตาแล้ถอนหายใจออกมาเบาๆ ที่ไม่รู้จะทำยังไงถึงจะได้ครอบครองเธอสักที ทุกวันนี้เขาควงผู้หญิงแทบไม่ซ้ำหน้าเพื่อที่จะพยายามลืมต้นข้าว แต่ก็ได้เพียงชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น เมื่อทุกลมหายใจเข้าออกยังคงเป็นหญิงสาวคนเดิม จนบางครั้งความต้องการที่กำลังผงาดขึ้นมานั้นกลับมอดดับลงเพียงเพราะหญิงสาวตรงหน้าไม่ใช่คนที่หมายปอง และทุกวันนี้ที่เห็นชายหนุ่มควงแล้วทิ้งอยู่อย่างนั้นใช่ว่าจะมีเพศสัมพันธ์ด้วย แค่ควงๆแก้เหงาไปวันๆเท่านั้นเอง

เรียวอิจิคิดออกมาคนเดียวอยู่สักพักก่อนจะเดินออกมาจากโรงแรม แล้วขับรถกลับบ้านทันทีเพราะในเมื่อหญิงสาวก็กลับไปแล้ว เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อแล้วเหมือนกัน