ข้ามภพมารักเธอ

05 แม่ปานรดาช่วยข้าด้วย

05

แม่ปานรดาช่วยข้าด้วย

วาดจันทร์เข้าไปในห้องน้ำอย่างกล้าๆกลัวๆเมื่อเธอเข้าไปเจอกับสิ่งที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน

“ว้าย ตาเถรแม่ปานรดาช่วยข้าด้วยข้าหายใจไม่ออกแล้วหนา”วาดจันทร์ร้องออกมาเสียงดังเมื่อเธอเผลอไปหมุนเปิดฝักบัว

ปานรดาที่กำลังเก็บชามไปล้างเมื่อได้ยินเสียงวาดจันทร์ร้องเธอตกใจรีบวิ่งไปที่หน้าห้องน้ำทันที

“พลอยสวยๆ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” ปานรดาร้องถามปานรดา

“แม่ปานรดาช่วยข้าด้วยข้ากลัวสิ่งนี้คืออันใด”วาดจันทร์พูดออกมาอย่างตกใจจนลืมไปว่าเธอใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียวเท่านั้นเมื่อเธอดิ้นแรงไปจึงทำให้ผ้าขนหนูหลุดอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“ฉันเข้าไปได้มั้ยพลอยสวย”ปานรดาร้องถามเมื่อไม่มีเสียงตอบมีเพียงแค่เสียงร้องขอความช่วยเหลือเท่านั้น

“ช่วยข้าด้วยแม่ปานรดาข้ากลัวเหลือเกิน” เสียงเล็กๆร้องออกมาอย่างน่าสงสาร

ปานรดาเห็นท่าไม่ดีเธอจึงลองบิดกลอนประตูดูว่าวาดจันทร์ได้ล็อกมั้ยโชคดีที่วาดจันทร์ไม่ได้ล็อกอาจเป็นเพราะเธอล็อกไม่เป็นแน่นอน เมื่อวาดจันทร์เปิดประตูเข้าไปแล้วเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า ร่างกายขาวโพลนปรากฎต่อหน้าปานรดา ทั้งสองต่างคนต่างตกใจกันต่อให้ทั้งสองเป็นผู้หญิงด้วยกันก็ตาม

“แม่ปานรดาช่วยข้าด้วยข้ากลัวๆ”วาดจันทร์มัวแต่กลัวจนไม่รู้ว่าผ้าเช็ดตัวหล่นลงจากร่างกายของตนเอง

ส่วนปานรดาที่เห็นวาดจันทร์เปลือยกายต่อหน้าเธอปิดตาแล้วหันหลังหนีทันทีแต่ยิ่งปานรดาขยับหนีเธอกลับยิ่งขยับไปเกาะแขนปานรดาแน่นนั่นยิ่งทำให้หน้าอกของวาดจันทร์บดเบียดแขนของปานรดา ปานรดารู้สึกงงกับตัวเองที่เห็นผู้หญิงแก้ผ้าทำไมต้องหัวใจเต้นแรงด้วยก็ไม่รู้

“พลอยสวยเธอช่วยขยับออกไปจากฉันได้มั้ย เธอแก้ผ้าให้ฉันดูทำไมฮือๆๆ” ปานรดาหน้าแดงก่ำหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ

“ไม่ ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ไกลตัวข้าอีกข้ากลัว เจ้าต้องอยู่เป็นเพื่อนข้าแม่ปานรดา” วาดจันทร์พูดพร้อมกับกอดแขนปานรดาแน่น

“โอเคๆ ถ้าเธออยากให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอต้องไปใส่ผ้าขนหนูก่อนโอเคมั้ย” ปานรดาพูดพร้อมกับชี้ไปที่ผ้าเช็ดตัวที่หล่นกองอยู่ที่พื้นแล้วก็ชี้ไปที่ร่างเปลือยขาวโพลน

เมื่อวาดจันทร์เห็นปานรดาชี้ไปที่ผ้าเช็ดตัวแล้วชี้มาที่ตัวเองเธอยิ่งตกใจกรี๊ดดังลั่น

“ว้าย ตาเถร” วาดจันทร์กรี๊ดตกใจพร้อมกับรีบไปหยิบผ้าเช็ดตัว

“แม่ปานรดาเจ้าหลับตาไว้เสียเจ้าอย่าหันกลับมาเชียวหนา” วาดจันทร์เขินอายหน้าแดงก่ำไม่แพ้ปานรดา

“เสร็จหรือยังพลอยจันทร์” ปานรดาหรี่ตาดูวาดจันทร์ว่าใส่ผ้าเช็ดตัวเสร็จหรือยัง

“ข้าใส่ผ้าเรียบร้อยแล้วแม่ปานรดา”วาดจันทร์พูดพร้อมกับจับผ้าไว้แน่น

“แล้วเจ้า เอ้ย เธอเป็นอะไรทำไมธอถึงร้องโวยวายขนาดนี้ โวยวายจนผ้าผ่อนหลุดลุ่ย” ปานรดารู้สึกสงสัย

“ข้าไปจับเจ้าสิ่งนั้นอยู่ๆก็มีน้ำพุ่งใส่หน้าข้า ข้าเลยตกใจ”วาดจันทร์บอกกับปานรดา

ปานรดาได้แต่หัวเราะให้กับความงงๆของเธอที่กลัวฝักบัวอาบน้ำซะงั้น

“นี่เธอจะบ้าหรอพลอยสวยเธอจะมากลัวอะไรกับฝักบัวอาบน้ำ” ปานรดาทั้งงงทั้งขำ

“เอาอย่างนี้นะฉันจะสอนเธอล่ะกัน” ปานรดาจึงพาวาดจันทร์เดินไปที่ฝักบัว

“นี่นะฝักบัวเขาเปิดปิดแบบนี้นะเวลาเธออยากให้น้ำไหลเธอก็เปิดตรงนี้แต่ถ้าอยากปิดก็เปิดตรงนี้นะ” แม้ว่าปานรดาจะงงกับพฤติกรรมแปลกๆ ของเธอแต่ปานรดาก็สอนเธออย่างใจเย็น ส่วนวาดจันทร์ก็รับฟังอย่างใจเย็น

“เธอพอที่จะเข้าใจมั้ยพลอยสวยไม่น่าเชื่อว่าเธอจไม่รู้จักฝักบัว” ปานรดาส่ายหัวให้พลอยสวย

“ข้าไม่เคยเห็นของวิปลาศพวกนี้เลยสักครั้ง” วาดจันทร์ทำหน้างอเมื่อโดนปานรดาส่ายหัว

“เอาเถอะรีบๆ อาบน้ำได้แล้วดึกแล้วจะได้พักผ่อนพรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปส่งที่บ้าน” ปานรดาบอกกับวาดจันทร์นั่นยิ่งทำให้วาดจันทร์คิดมากไปกันใหญ่

“แต่เจ้าต้องรอข้าอยู่ตรงนี้ได้มั้ย” วาดจันทร์บอกกับเธอ

“ก็ได้เดี๋ยวฉันรอที่อ่างล้างหน้าโอเคมั้ย” ปานรดายิ้มๆให้เธออย่างสงสัยว่าพลอยสวยดูแปลกๆ

วาดจันทร์กล้าๆ กลัวๆ ที่จะอาบน้ำโดยใช้ฝักบัวจึงมีบางทีที่เธอเปิดฝักบัวแล้วน้ำเผลอพุ่งใส่หน้าเธอแล้วเธอเผลอร้องอย่างตกใจจนปานรดารู้สึกเป็นห่วงเธอ

“ข้าเสร็จแล้วเจ้ามีผ้าให้ข้าเปลี่ยนหรือไม่แม่ปานรดา”

“มีสิเดี๋ยวฉันเอามาให้นะ” ปานรดาเดินหยิบชุดนอนมาให้วาดจันทร์

เมื่อวาดจันทร์เห็นชุดนอนเธอก็งงว่าจะใส่อย่างไร

“แล้วข้าจะนุ่งเยี่ยงไรแม่ปานรดา” วาดจันทร์รู้สึกสงสัยกับเสื้อผ้ายุคใหม่

“ฮ่าๆๆๆๆๆ เธออย่าบอกนะพลอยสวยว่าเธอใส่เสื้อกับกางเกงไม่เป็น” ปานรดาหัวเราะให้เธอเสียงดัง

“ที่เรือนข้าไม่มีผ้าแบบที่เจ้าเอามาให้ข้าข้าถึงไม่รู้ว่ามันใส่ยังไง” วาดจันทร์ไม่ชอบเลยที่ปานรดาหัวเราะเธอ วาดจันทร์ทำหน้างอใส่ปานรดา

“โอเคๆใส่แบบนี้นะ” ปานรดาทำท่าทางใส่กางเกงกับเสื้อนอนให้วาดจันทร์ดู

วาดจันทร์ที่หน้างอแต่ก็ตั้งใจดูที่ปานรดาสอนเพราะในเวลานี้ปานรดาคือที่พึ่งเดียวของเธอซะแล้ว

ส่วนปานรดาทั้งงงทั้งสงสัยว่าพลอยสวยตอนนี้ดูแปลกๆไม่เหมือนพลอยสวยที่เธอเคยรู้จัก