ยัยนี่เนี่ยนะหลานสาวแม่พลอย
1236 คำ
ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
เสียงแรงสั่นเตือนโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นรบกวนขณะที่กำลังจัดการกับแม่คนสวยใต้ร่าง ใบหน้าหล่อกำลังซุกไซ้ซอกคอระหงก็ต้องหยุดชะงักเมื่อโทรศัพท์ยังคงรบกวนจนต้องสบถหยาบออกมา
เชี้ย!
เขาล้วงเอาโทรศัพท์มาดูว่าใครโทรมา แต่พอเห็นว่าเป็นใคร เขาก็รีบกดรับทันที เพราะนี่คือแม่ เขาเพิกเฉยไม่ได้ ทำไม่สนใจไม่ได้ แต่พอกดรับสาย แม่สาวอวดดีก็ร้องขอความช่วยเหลือทันที
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วยค่ะ”
“เงียบ!” เขาตะคอกหล่อนพร้อมยกมือมาปิดปาก
“เสียงอะไรเหี้ยม” พลอยใสได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือแทรกเข้ามาในสาย
“เสียงทีวีแม่พลอย แม่พลอยโทรหาลูกมีอะไรรึเปล่าครับ” เขากรอกเสียงนุ่มสุภาพซึ่งขัดกับหน้าตาของเขาเหลือหลาย
อือ!
ปุณณ์ดิ้นขัดขืนและพยายามแกะมือใหญ่ที่ปิดปากตัวเองออก เหี้ยมจึงหันมายิ้มเหี้ยมให้ก่อนจะกรอกเสียงถามผู้เป็นแม่อีกครั้งว่าท่านโทรมาหาตนด้วยธุระอันใด
“แม่พลอยมีอะไรกับเหี้ยมครับ”
“แม่จะโทรมาถามว่าลูกเจอกันกับน้องปุณณ์รึยังลูก”
“ปุณณ์ หลานสาวของแม่พลอยน่ะเหรอครับ” เขากรอกเสียงถามพลางหันมาส่งสายตาดุให้คนที่ตนเอามือปิดปากไว้ แล้วก็ต้องกัดฟันแน่นฝืนความเจ็บเมื่อหล่อนกัดมือของเขา
“อา...”
“ลูกทำอะไรอยู่เหี้ยม” เมื่อได้ยินเสียงคล้ายครวญครางของลูกชายดังลอดมาในสาย
“ไม่ได้ทำอะไรครับ พอดีลูกดื่มน้ำเย็นมากไปหน่อย ว่าแต่ปุณณ์ หลานสาวของแม่พลอยมาถึงแล้วเหรอครับ”
“เอ้า...ก็แม่โทรหาหนูปุณณ์เมื่อกี้เส็งรับสาย เส็งบอกว่าน้องมากับลูก ลูกพาน้องกลับไปรอแม่และพ่อที่บ้านเลยนะ ดูแลน้องดีๆ ด้วยล่ะ น้องเพิ่งเคยมาครั้งแรก” นางสั่งความมาในสาย
‘เชี้ย! ยัยนี่เนี่ยนะหลานสาวแม่พลอย แม่งสวยน่าฟัดเป็นบ้า’ เขาบ่นพึมพำในใจ แล้วเขาจะทำยังไงให้ไม่ทำอะไรกับผิวสวยๆ เนื้อสวยๆ ของหล่อนได้ ห้องก็อยู่ข้างๆ มีหวังได้บุกไปข่มขืนปลุกปล้ำแน่นอน ยิ่งกลิ่นหอมๆ ติดจมูกแบบนี้ เพียงแค่ได้ซุกจมูกกับซอกคอระหงไม่นานเขาก็ไม่อยากจะผละจากแล้วสิ แต่ทำแบบนั้นไม่ได้ นี่คือญาติของแม่ และนี่ก็หลานสาวและน้องสาวของเขา
ปุณณ์ได้ยินคนเถื่อนพูดถึงชื่อของตนกับคนในสาย และคิดว่ากำลังพูดถึงเธออยู่แน่จึงหยุดดิ้นและรอฟังว่าเขาจะพูดอะไรต่อ
“เหี้ยม...ลูกอยู่ในสายรึเปล่า” ถามเมื่ออยู่ๆ ลูกก็เงียบไป
“ครับแม่พลอย งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ ลูกมีงานค้างอยู่”
“จ้ะ งั้นแค่นี้แหละ ดูแลน้องดีๆ นะลูก หนูปุณณ์ก็เหมือนน้องสาวของเรานั่นแหละ เพราะน้องจะมาอยู่กับเราสามเดือน”
“ครับ” แล้วก็กดวางสายจากผู้เป็นแม่ หันมามองคนที่กัดมือของตนแล้วชักมือกลับออกมา เคลื่อนตัวที่คร่อมทับสาวเจ้าร่างเล็กไปนั่งอยู่ปลายเตียง ทันทีที่เป็นอิสระ ปุณณ์ก็ยกเท้าถีบเขาทันทีที่เขานั่งหันหลังให้
ตุ้บ! โอ๊ย!
ถูกเท้าเล็กถีบตกเตียงและโชคดีใช้มือเท้ายันไว้ทันเลยทำให้ใบหน้าของเขาไม่กระแทกกับพื้น
เมื่อถีบคนตัวโตตกเตียงก็รีบลุกขึ้นหมายจะเดินไปยังประตู แต่ยังไม่ทันได้ขยับตัวคนที่ตกเตียงไปเพราะเท้าของหล่อนก็ลุกขึ้นมายืนขวางทางไว้
“จะไปไหน?”
“หลบไปนะไอ้เลว”
“เลวยังไงก็ต้องอยู่ที่นี่ ยังไงเราก็ต้องเจอกันอยู่แล้วสามเดือน และห้องนอนของเธอก็อยู่ข้างๆ ห้องของฉัน” เหี้ยมเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับกัดฟันโกรธคนตัวเล็กตรงหน้า หล่อนกล้าดียังไงมาถีบเขาตกเตียง เขาไม่ปล่อยผ่านแน่ เขาต้องเอาคืนเธอให้ได้
“นายพูดบ้าอะไร ใครจะอยู่ข้างห้องนาย”
“ชื่อปุณณ์ไม่ใช่เหรอเรา แล้วจะมาอยู่บ้านคนอื่นเขายังไม่รู้จักเจียมตัวอีก”
“นายรู้ได้ยังไง อย่าบอกนะว่าพลอยที่นายคุณด้วยเมื่อกี้คือป้าพลอย”
“ใช่ แม่ฉันเอง ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะ ดึกๆ จะโดนลักหลับ”
เขาเอ่ยทิ้งท้าย ก่อนจะเปิดประตูห้องเดินจากไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เมื่อต่อไปนี้หล่อนจะมาอยู่ข้างห้อง มาอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน แล้วเรื่องอะไรต้องไปจ่ายเงินซื้อกินข้างนอกและจ่ายค่าโรงแรม ก็ตอนนี้มีเนื้อหวานๆ ของสมันสาวมารอท่าอยู่ข้างๆ ห้องแบบนี้ จะกินตอนไหนก็ได้ เขาเลยยอมปล่อยเธอไปก่อนในวันนี้ ก็แม่ของเขาบอกว่าญาติห่างๆ แต่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน ฉะนั้นก็ไม่ใช่น้องสาวที่มีสายเลือดเดียวกันหมุนเวียน เขาจะกักตุนและสอนสวาทหล่อนให้หนำใจเลยตลอดเวลาสามเดือนที่เธออยู่ที่นี่
“ไม่จริง แกพูดเล่นใช่ไหม” ปุณณ์ไม่อยากเชื่อว่ามันคือความจริงจึงรีบสาวเท้าเดินตามคนตัวโตไป แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อคนเดินนำหน้ามาก่อนหยุดทาลิปสติก
“เพื่อนเล่นเธอเหรอ” เมื่อทาลิปเสร็จก็ตอบคนที่หยุดยืนอยู่ข้างหลังแล้วก้าวเดินลงบันไดไปด้วยท่าทางมั่นคง
“ไม่จริง ฉันต้องการใช้โทรศัพท์ ได้ยินไหม ฉันต้องการใช้โทรศัพท์” เธอรีบวิ่งลงบันไดตามคนตัวโตลงมาพร้อมคว้าแขนเขาดึงรั้งไว้
“ได้ยิน แล้วไง มาบอกเพื่ออะไร อยากใช้โทรศัพท์ก็ขอดีๆ สิ ไม่ใช่ออกคำสั่งแบบนี้ ฉันไม่ใช่เด็กรับใช้ แต่ฉันเป็นเจ้าของบ้านที่เธอจะมาอาศัยอยู่ ผู้อาศัยไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเสียงออกคำสั่งกับเจ้าของบ้านจำไว้” พูดจบก็ดึงมือเล็กที่กำแขนตัวเองขึ้นมาจูบกวนอารมณ์คนตัวเล็ก ก่อนจะสะบัดมันทิ้งราวรังเกียจ ทั้งๆ ความจริงแล้วเขาอยากทำมากกว่าจูบหลังมือด้วยซ้ำ
“อี๊! ไอ้เลว ฉันจะฟ้องป้าพลอยตอนป้าพลอยมา จะเล่าทุกอย่างด้วย” ร้องอย่างรังเกียจแล้วนำมือมาเช็ดถูกางเกงแรงๆ เพื่อให้สัมผัสแผ่วเบาที่หลังมือตัวเองหลุดออกไป
“เรื่องของเธอ แม่พลอยไม่เชื่อเธอหรอก เพราะฉันเป็นคนดีของแม่พลอย” เขายิ้มหยันก่อนจะเดินไปยังห้องนั่งเล่นแล้วทิ้งตัวนั่งลงโซฟาเอนหลังพิงพนักโซฟาด้วยท่าทางสบาย พร้อมกับร้องเรียกสาวใช้ให้เอาน้ำเย็นๆ และขนมหวานมาต้อนรับแขกสักหน่อย
ปุณณ์เดินตามมาทิ้งตัวนั่งลงโซฟาตัวเล็กข้างๆ เจ้าของบ้านด้วยใบหน้าบึ้งตึง ดวงหน้าสวยมองยังไงก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาของเหี้ยม แต่ก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจ นั่งยกขาไขว่ห้าง ก่อนจะล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงชุดฟอร์มของตัวเองออกมาโยนใส่ตักสาวเจ้า
- ผู้เขียน
