และเมื่อปลายลิ้นร้อนผ่าวของเขาลากไล้ลงต่ำ
สติของฉันก็กระเจิดกระเจิง คิดอะไรไม่ออกอีกต่อไป
ฉันสะดุ้งสุดตัวในที่สุดกระโปรงของฉันก็ถูกปลดได้สำเร็จ ฉันหนีบหน้าขาแน่นขึ้น คงเป็นหนทางเดียวที่ฉันทำได้ตอนนี้ แต่คนเจ้าเล่ห์อย่างเขาหรือจะยอมแพ้กับแผนติ้นๆ ของฉัน เขาใช้หัวเข่าดันหน้าขาฉันจนเปิดทางได้ ฉันเม้มปากออกแรงเฮือกสุดท้ายขัดขืนเต็มที่
“คุณเคยบอกว่าไม่ชอบผิวหญิงผิวคล้ำ” ฉันท้วงเขาก่อนที่สติของฉันจะหลุดลอยไปอีก
เขายิ้ม ฉวยรีโมทเลื่อนปิดผ้าม่านบังแสงสว่างที่ส่องมาที่เขากับฉัน ความมืดโรยตัวลงมา ห้องทำงานที่สว่างจ้ามืดลงในบัดดล
“ไม่มีแสงผู้หญิงตัวดำหรือตัวขาวก็เหมือนกันนั่นแหละ”
ฉันควรเจ็บปวดกับคำพูดของเขาสิ แต่ร่างกายไม่รักดีของฉันไม่ฟัง เขาเถลปลายนิ้วสอดลึกเข้าไปตรงกึ่งกลางร่างกายฉัน ครั้งแรกฉันเจ็บจนสะดุ้ง แต่เมื่ออะไรๆ เข้าที่เข้าทาง ความเจ็บนั่นก็หายไป แทนที่ด้วยความรู้สุดบรรยาย เอวฉันลอ
