ตอนที่ 10
1098 คำ
แพรวดาวตีหน้าสีไม่พอใจ ตวัดสายตาหวาน ๆ เป็นแววตัดพ้อไปยังรณนที่นั่งนิ่งอยู่ที่พวงมาลัย พร้อมทั้งพูดขึ้นด้วยเสียงน้อยเนื้อต่ำใจ จนม่านมุกต้องแอบแหวะในลำคอ
“นี่รังเกียจแพรวขนาดต้องมีคนรับใช้มาคุมเลยหรือคะคุณณน...”
พูดเสียงหวานขณะจ้องมองม่านมุกที่นั่งเชิดหน้าอย่างจะกินเลือดเชือดเนื้อ หล่อนรู้ดีว่าครอบครัวของรณนนั้นมีพี่น้องสองคนเท่านั้น แถมยังเป็นผู้ชายทั้งคู่ ดังนั้นแม่เด็กสาวหน้าละอ่อนนี้ก็คงเป็นเพียงคนรับใช้
“หรือว่าคุณณนจะกินเด็กค่ะ”
รณนที่คิดว่าจะนั่งนิ่ง ๆ ถึงกับต้องกัดฟันแน่น ก่อนจะชำเลืองมองใบหน้าสวยหวานของแพรวดาวด้วยสายตาไม่พอใจ
“มุกเปรียบเสมือนญาติของผม แต่ผมคงไม่ต้องมานั่งสาธยายใช่ไหมครับว่าญาติฝั่งไหน...”
เมื่อถูกชายหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย แถมคุณสมบัติตรงตามสเป็กสุด ๆ อย่างรณนตอกกลับมาแรง ๆ แบบนี้ แพรวดาวจึงได้สติข่มความเกรี้ยวกราดเอาไว้ ปล่อยน้ำขุ่นให้อยู่ข้างใน ส่วนน้ำใสนั้นให้ลอยอยู่ข้างนอก
“เอ่อ... คือ หากแพรวพูดจาไม่ดีออกไป ก็ขอโทษด้วยนะคะ พอดีแพรวอารมณ์เสียมาจากน้องสาวค่ะ”
คิ้วเรียวของม่านมุกเลิกขึ้นสูงอย่างแปลกใจ “ทำไมหรือคะ น้องสาวของคุณทำอะไร”
“ก็ยายพราวแอบรักผู้ชายน่ะสิคะ แถมให้แพรวเป็นแม่สื่อ พอแพรวห้ามก็มาโกรธแพรว...” โกหกได้หน้าด้าน ๆ ไม่ต่างอะไรจากนังผกาในแรมพิศวาสสักนิด
“แอบชอบใครล่ะ...” ม่านมุกยังถามต่อ ด้วยความอยากรู้ประสาเด็ก
“มุก...อย่าสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นแบบนั้น มันไม่ดี” รณนปรามเสียงห้วน ก่อนจะข่มอารมณ์ที่อยากกลับบ้านสุด ๆ เอ่ยเชิญแพรวดาวขึ้นรถ
“ผมว่าคุณแพรวขึ้นรถเถอะครับ เราจะได้รีบไปรีบกลับ จะได้กลับไม่ดึก เดี๋ยวพ่อคุณจะเป็นห่วง”
แพรวดาวจ้องมองเบาะหน้าคู่คนขับที่ม่านมุกนั่งนิ่ง ก่อนจะใช้สายตาข่มขู่ให้เด็กสาวไปนั่งข้างหลัง แต่ม่านมุกกลับไม่ยอมทำตาม แล้วยังนั่งลอยหน้าลอยตาหน้าอยากจะฟาดด้วยฝ่ามือสักฉาดสองฉาด
“แพรวจะขึ้นได้ยังไงล่ะคะ ก็ญาติของคุณณนไม่ยอมลุกขึ้น...”
เมื่อถูกสาวสวยแต่คาดว่าจะนิสัยไม่โสภาตามใบหน้าชิงฟ้องแบบนั้น ม่านมุกจึงหันไปกอดแขนของรณนก่อนจะซบหน้าแล้วเอ่ยเสียงออดอ้อนเกินความจำเป็น จนรณนแอบขันในใจที่ม่านมุกเจ้าแผนการแบบนี้
“คุณณนขา... มุกจะนั่งข้างหน้า อยากมองวิวข้างทางแกล้มด้วยใบหน้าหล่อ ๆ ของคุณณน อย่าไล่มุกไปนั่งเบาะหลังเลยนะคะ”
แพรวดาวแทบเต้น “เอ่อ น้องจ๋า พี่ว่าน้องน่ะยังเด็กไปนั่งเบาะหลังดีกว่า ตรงนี้...” นิ้วเรียวขาวสะอาดชี้ไปที่เบาะที่ม่านมุกนั่งอยู่
“มันเป็นที่สำหรับผู้ใหญ่นะจ๊ะ”
เด็กสาวเบ้หน้า “มันเป็นที่สำหรับคนมาก่อนต่างหาก คุณมาที่หลังก็นั่งเบาะหลังไปสิ ทำไมต้องมาแย่งที่เด็กแบบฉันด้วย คุณณนขาช่วยมุกด้วย...”
รณนส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับฤทธิ์เดชของสองสาวที่ไม่ยอมลงให้กัน แต่เขาก็ยินดีที่จะนั่งคู่กับม่านมุกมากกว่าแพรวดาวไม่ใช่หรือ
เข็ดแล้วล่ะกับการแหวกนู้น โชว์นั่นของเจ้าหล่อน ทั้ง ๆ ที่แอร์รถออกจะเย็นสาวเจ้าก็ยังแกะกระดุมเม็ดบนโชว์เนินอกซะงั้น ดีน่ะที่เป็นเขาไม่ใช่เจ้านัน ไม่อย่างนั้นคุณพ่อได้สะใภ้ลูกสาวกำนันไปเรียบร้อยแล้ว
“คุณแพรวก็อย่าถือสามุกเลยแล้วกันครับ แกยังเด็กอยู่ก็เลยเอาแต่ใจแบบนี้ ผมว่านั่งตรงไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ มาขึ้นรถเถอะครับ ผมจะรีบไป”
จบคำพูดเชิงไม่ใส่ใจไยดีของรณน แพรวดาวก็แทบจะเต้นได้ อยากจะร้องกรี๊ด ๆ ๆ ให้ดังลั่นบ้าน เหมือนที่เคยทำ แต่ก็ต้องข่มเอาไว้ เพราะตอนนี้รณนเหมือนจะยังไม่ตกหลุมเธอเหมือนผู้ชายคนอื่น
หญิงสาวแสร้งฉีกยิ้ม “แพรวก็คิดอย่างนั้นแหละค่ะ โถ...น้องยังเด็ก ยังเล่นตุ๊กตาอยู่เลย ยังไงสาวสวยสมบูรณ์แบบอย่างแพรวก็ต้องเสียสละให้อยู่แล้วล่ะค่ะ” จบคำพูดที่ฟังยังไงก็ดูดัดจริตของแพรวดาว ม่านมุกก็กระชากประตูปิดเสียงดัง จนรณนต้องหันมาดุ
“โกรธคน แต่มาลงที่ประตูรถเนี่ยมันใช้ได้หรือมุก วันหลังฉันจะสอนมารยาทให้แล้วกัน”
ชายหนุ่มพูดเสียงกระด้างไม่พอใจ ขณะจ้องมองม่านมุกเขม็ง และก็รีบหันกลับไปมองข้างหน้าเหมือนเดิม เมื่อแพรวดาวเปิดประตูรถเข้ามานั่งที่เบาะหลัง
“มุกมันเด็กไม่ดีนี่...” พึมพำอย่างน้อยใจ ก่อนจะเสมองไปนอกรถ
น้ำตาคลออีกแล้ว ทำไมนะคนอื่นว่ากล่าวดุด่ายังไงหล่อนไม่เคยเสียใจ เท่ากับเพียงคำตำหนิของรณนเพียงคำเดียว เด็กสาวคิดอย่างแปลกใจ
รณนหันมามองหน้าของม่านมุกอีกครั้งชั่วครู่หนึ่ง พร้อม ๆ กับพ่นลมหายใจออกมาจากปากหนักหน่วง ก่อนจะสตาร์ตรถและเหยียบคันเร่งพาเจ้ายานพาหนะคันหรูออกไปในทันที
“คุณณนจะพาแพรวไปทานข้าวที่ไหนคะ ร้านชื่อดังแถวไหนเอ่ย...”
“ปกติผมไม่ค่อยชอบเข้าร้านที่แพงเกินราคา อย่างพวกภัตตาคารหรู ๆ หรอกครับ ชอบร้านเงียบ ๆ อากาศดี ๆ มากกว่า หรือบางทียังนึกอยากทานร้านข้างทางสักครั้งหนึ่งเลย”
แพรวดาวทำหน้ายี้ อย่างรังเกียจ “โอ๊ย ไม่ไหวหรอกค่ะ พวกร้านข้างทางเนี่ย สะอาดหรือเปล่าก็ไม่รู้ วันก่อนเห็นพ่อท้องเสียเพราะกินข้าวข้างทางแบบนี้แหละค่ะ”
“มุกไม่เห็นท้องเสียเลย กินมาตั้งแต่เด็ก ๆ” ม่านมุกอดเถียงไม่ได้ และนั่นก็ทำให้แม่สาวคนสวยคนที่นั่งเบาะหลังถึงกับไม่พอใจ
“ก็เรามันกระเพาะคนละชั้นกันนี่จ๊ะน้องมุก...” แพรวดาวตอกกลับม่านมุกจนเด็กสาวหน้าชา ก่อนจะหันไปขอความเห็นจากรณน
- ผู้เขียน
