ตอนที่ ๑๔ เผลอ...รัก (๗๐%)

1544 คำ

หลังจากทานข้าวมื้อเช้าเรียบร้อย ปานยิหวาก็พาหนูปลาเดินไปหาน้อมที่เรือนคนใช้ พอมาถึงหล่อนจึงกวาดสายตามองคนที่อยู่ตรงนี้ ที่กำลังทานข้าวเช้าอยู่บนโต๊ะตัวยาว รวมๆ แล้วเกือบสิบชีวิตเหมือนกัน เมื่อน้อมเห็นจึงรีบลุกจากโต๊ะแล้วเดินมาหา หล่อนจึงเอ่ยขึ้นทันที "ฉันมาขอแรงคนไปช่วยฉันทำความสะอาดที่เรือนหลังนั้นหน่อยนะจ้ะ" บอกพลางก็ชี้ไปยังเรือนหลังนั้นพลาง น้อมทำสีหน้าตกใจไปเล็กน้อย หญิงสาวจึงรีบบอก "ไม่มีอะไรที่นั่นหรอก เมื่อวานฉันก็เข้าไปดู เป็นปกติดีทุกอย่างเลย"          น้อมยิ้มแหย ก่อนจะบอกว่า "แค่ช่วยทำความสะอาดเฉพาะกลางวันนะคะ" "ได้จ้ะ" ปานยิหวารับรองอีก น้อมจึงได้แสดงสีหน้าโล่งอกออกมา ซึ่งหลังจากมาขอแรงคนที่นี่ให้ไปช่วยกันทำความสะอาดเรือนหลังนั้นแล้ว ปานยิหวาจึงจูงมือหนูปลาเดินกลับไปรออยู่ที่เรือนนั้นต่อไป ปานยิหวาได้พาหนูปลา ที่อุ้มน้องเน่ามาด้วยได้รออยู่ที่เรือนหลังนี้ ตั้งใจว่า ถ้าวันนี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม