หลังจากได้ตัดสินใจที่จะย้ายมาอยู่ที่เรือนหลังนี้แล้ว ปานยิหวา หม่อมหลวงหนุ่มและหนูปลาก็ได้เดินกลับตึกใหญ่พร้อมกัน โดยที่คชาธารได้บอกหล่อน ขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในภายในตึกใหญ่ตรงหน้าว่า
"พรุ่งนี้ผมจะให้คนไปช่วยกันทำความสะอาดนะ"
หล่อนหยุดเดิน ดึงตัวหนูปลาจากมือเขามาให้ยืนข้างกาย พลางกล่าวขอบคุณกับเขาไปอีก
"ขอบคุณค่ะ"
คชาธารมองใบหน้าหวาน ด้วยสายตาเปี่ยมสุข หล่อนตัดสินใจได้อย่างนี้เขาก็รู้สึกขอบคุณ เพราะเรือนนั้นจะได้ไม่ว่างเปล่าผู้อาศัย ที่สำคัญการที่หล่อนและหนูปลาย้ายไปอยู่ที่นั่นพลางๆ ไปก่อน คงช่วยลดเรื่องกระทบกระทั่งจากระตีและลูกสาวอีกสองคนได้ เพราะระตีเกลียดเรือนหลังนั้นมาก ถ้าหากไม่มีความจำเป็นจะไม่มีทางย่างกรายเข้าไปเด็ดขาด
สายตาอ่อนเชื่อมคู่นั้นกลับมาอีกแล้ว ปานยิหวาเผลอมองตอบแล้วจึงทำให้หัวใจเริ่มสั่นไหว หล่อนจึงรีบตัดบทว่า "ฉันขอตัวพาหนูปลาไปอาบน้ำก่อนนะคะ จะได้ลงมาทานมื้อเย็
