แล้วหม่อมหลวงหนุ่มก็ได้เดินตรงมาหาหนูปลา เขายิ้มให้หนูปลาที่ฉีกยิ้มตอบกลับด้วย จากนั้นจึงยื่นมือหนาไปหยิบช่อกุหลาบช่องามขึ้นมาพิจารณา และแล้วสีหน้าแววตาขรึม ก็เปลี่ยนไป...
เขาลอบยิ้มขันขึ้นด้วยดวงตาที่เป็นประกายงดงาม
...ก็กุหลาบงามช่อนี้เป็นของเขาเอง ที่เขาได้ไปสั่งซื้อด้วยตัวเองจากร้านดอกไม้แห่งหนึ่ง แถมเพื่อความรอบคอบเขาแอบหักกลีบดอกลงสี่ถึงห้ากลีบ และ...นี่ตำหนิที่เขาทำเอาไว้ยังฟ้องให้เห็นเป็นหลักฐานอยู่ทนโท่!
พอเขาได้ดอกไม้ช่อนี้มาแล้ว เขาก็ให้เลขาฯนำไปไว้ที่สำนักพิมพ์แห่งนั้น เพื่อจะฝากมอบให้คุณป้าจรุงจิต!
เท่านี้เขาก็สามารถพิสูจน์ได้แล้วว่า ปานยิหวาคือนักเขียนชื่อดังที่มีนามปากกว่า จรุงจิต หึ หึ หึ…
เกิดเสียงฝีเท้าดังกลับเข้าอีก ทำให้หม่อมหลวงหนุ่มค่อยๆ วางดอกไม้ช่อนั้นลงก่อนจะแกล้งทำเป็นขึงขังเพื่อกลบเกลื่อนต่อไป
ปานยิหวาเองก็เดินผ่านร่างสูงอย่างไม่สนใจ หล่อนยกดอกไม้ช่อสีแดงข
