บทที่ 31 ไม่ถูกใจสิ่งนี้
1201 คำ
หลังจากได้ร่วมงานกันไม่นาน สุริยันก็คือหนึ่งในกัลยาณมิตรที่ดีต่อเธอ หากเมื่อไหร่อัญญาโดนเจ้านายต่อว่า ก็จะคอยให้กำลังใจ บางครั้งก็เผลอออกรับแทน หรือไม่ก็แก้ตัวให้เสมอ จนตัวเองโดนเจ้านายเล่นงานบ่อยครั้ง สุริยันก็ไม่เข็ด
และหากหญิงสาวต้องการข้อมูลในการทำงาน แค่เธอเอ่ยปากเขาก็พร้อมจะช่วยหาให้ด้วยความเต็มใจ อัญญาทำอะไรก็ล้วนแต่ดีงาม นี่สิแฟนคลับตัวจริงของเธอ อัญญาเองก็ชอบความน่ารักและมีน้ำใจของอีกฝ่ายเช่นกัน จึงแกล้งฉีกยิ้มหวานเข้าไปอีก
“เอ่อ...คุณอัญครับ อย่ายิ้มให้ผมแบบนี้ได้มั้ย แค่นี้หัวใจผมก็เต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว”
“ขนาดนั้นเลย ว่าแต่พี่ยันเถอะ...ถามจริง...มีแฟนหรือยัง?”
“ถามอะไรอย่างนั้นครับ ผมเนี่ยโสดร้อยเปอร์เซ็นต์ ตอนนี้ก็กำลังมองหาคนรู้ใจอยู่”
“หาเจอหรือยังคะ”
“ในบริษัทนี้ ไม่มีใครจะสวย น่ารักเท่าคุณอัญอีกแล้ว เสียดายดันมีแฟนซะแล้ว ไม่งั้นผมจะจีบ”
“แฟน?”
“ก็ใช่สิครับ ผมเห็นนะว่าวันนั้นมีหนุ่มมารับไปกินข้าว ผมนี่ใจแป้วเลย บอกตรง” สุริยันทำหน้าเศร้า พร้อมกับยกมือขึ้นกุมหัวใจตัวเอง ทำท่าว่ากำลังอกหัก
“ใช่ที่ไหนกันล่ะคะ นั่นรุ่นพี่ที่รู้จักกัน ไม่ใช่แฟนของอัญซะหน่อย”
“จริงหรือเปล่าครับ แบบนี้ผมก็มีหวังสิ” เธอรู้ว่าสุริยันแกล้งทำตาโตดีใจ จึงแกล้งก้มลงไปกระซิบเบา ๆ ให้ได้ยินกันสองคน
“แต่อัญ...มีสามีแล้วค่ะ”
“ห๊ะ!!...สามี”
“ใช่ค่ะ”
“แต่ในใบสมัครบอกว่าคุณอัญโสดนี่ครับ แล้วยังเป็นนางสาวด้วย”
“รู้ได้ไงคะ ไปแอบดูใบสมัครตอนไหน”
“แหะ...แหะ ไม่ได้แอบหรอกครับ พอดีท่านรองจะคัดทีมงาน ฝ่ายบุคคลก็เลยส่งข้อมูลพนักงานมาให้ ท่านรองเลือก คุณอัญเข้าทีมผมก็เลยเห็นประวัติครับ...คุณอัญไม่โกรธกันใช่มั้ย” เลขาหนุ่มจ้องหน้าเธออย่างขอลุแก่โทษ
“อ๋อ อัญล้อเล่นค่ะ ไม่เป็นไร” หญิงสาวคลี่ยิ้มให้ และพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“....เสียดาย นึกว่าจะเจอคู่แท้ในที่ทำงานซะแล้ว”
อัญญาเงยหน้าขึ้นมองคนที่บ่นว่าเสียดาย แต่ไม่เห็นวี่แววความเสียใจแม้แต่น้อย มีแต่รอยยิ้มที่ส่งมาให้ ทำให้เธอหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ
สุริยันเป็นชายหนุ่มที่ดูจริงใจ น่าคบหา และยังมีน้ำใจกับเธอเสมอ ถึงแม้สินสมุทรจะไม่ค่อยชอบหน้าเธอ ทำงานด้วยก็ยาก แต่อย่างน้อยในทีมก็มีสุริยันพอจะทำให้เธอหัวเราะ และมีความสุขได้
“ว่าแต่ สามีคุณอัญเป็นใครครับ เคยมาที่บริษัทเรามั้ย”
“ไม่เคยหรอกค่ะ”
“บอกได้มั้ย” สุริยันทำหน้ารอลุ้นคำตอบ ราวกับเป็นเรื่องสำคัญ จึงทำให้อัญญาอมยิ้ม ก่อนจะพูดเสียงเบา
“...เอ่อ....ความลับค่ะ” เมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังของสุริยัน ก็ทำให้หญิงสาวหัวเราะเสียงใสด้วยความชอบใจ ที่กลั่นแกล้งเขาได้
“หัวเราะอะไรกัน!”
อัญญากับสุริยันหันขวับไปมองพร้อมกัน เมื่อได้ยินน้ำเสียงเข้มและดุดันของเจ้านาย ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้อง ไม่รู้มายืนอยู่ตรงนี้นานเท่าไหร่แล้ว
ใบหน้าคมเข้มบึ้งตึง สายตาคมกริบที่มองมายังพวกเธอดูน่ากลัว จนอัญญาคิดอยากจะถอยกลับไปตั้งหลักที่ฝ่ายบัญชีใหม่ ให้ทำใจได้แล้วค่อยขึ้นมา บอกตรง ๆ เห็นหน้าเจ้านายแล้ว เธอไม่พร้อมจะคุยงานใด ๆ ทั้งสิ้น
“..ครับ...ท่านรอง” สุริยันรีบลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว เดินเข้าไปหาเจ้านาย ก้มหน้าต่ำ มือกุมกันไว้
“ทำไมเธอไม่เข้าไปข้างใน มานั่งหัวเราะอะไรอยู่ตรงนี้ แล้วแก!!...ไม่มีอะไรทำหรือไง?” สินสมุทรพูดกับอัญญาเสร็จ ก็หันไปเล่นงานเลขาคนสนิททันที
“เอ่อ...มีงานทำครับ แต่พอดีคุณอัญมานั่งรอเจ้านาย พวกเราก็คุยกันเล่น ๆ ขำ ๆ เท่านั้นเองครับ...ไม่มีอะไร” ท้ายประโยคแผ่วลง เมื่อเห็นประกายตาดุดันของเจ้านาย
“สนิทกัน?” สายตาคมดุจ้องหน้าเธอนิ่ง คาดคั้นเอาคำตอบจากหญิงสาว
“หมายถึงฉันกับพี่ยันเหรอคะ ... อ๋อ... ก็สนิทค่ะ”
“ให้มาทำงาน ไม่ใช่มานั่งปั้นหน้าอ่อยเลขาฉัน หัดทำงานให้มันเก่ง และก็ไว เหมือนเรื่องผู้ชายหน่อย”
อัญญาหน้าซีดสลับแดงไปมาด้วยความโมโห มือเล็กกำแน่นอย่างสกัดกั้นอารมณ์ เมื่อได้ยินคำดูถูกจากสินสมุทร เขาเห็นเธอกับสุริยันหัวเราะกันแค่นี้ ก็ตัดสินว่าเธออ่อยผู้ชายเก่ง มันจะมากไปแล้วนะ
“ท่านรอง!”
“หรือเธอมีปัญหา?.... นี่ตกลงจะขึ้นมาคุยงาน หรือจะมาอ่อยเหยื่อ”
อัญญาจ้องหน้าเขาราวจะกินเลือดกินเนื้อ นี่เธอไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจตอนไหน หรือไปเผลอเหยียบตาปลาเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ถึงได้กัดจิกไม่เลิก แถมยังว่าเสีย ๆ หาย ๆ อีก
ก็เพราะมีเจ้านายแบบนี้ไง ใคร ๆ ถึงเตือนว่า ทำงานกับสินสมุทรให้ระวังตัวทุกฝีก้าว อย่าพลาดไม่งั้นจะโดนเหยียบจนจมธรณี
“ท่านรองเรียกให้ฉันขึ้นมาคุยงานหรือเปล่าล่ะ...คะ” เธอสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะเค้นคำพูดออกมา ในใจอยากจะซัดเขากลับไปแรงๆ แต่ไม่กล้า เพราะตอนนี้เงินคือเรื่องสำคัญสำหรับเธอ จะปล่อยให้ตัวเงิน...เอ๊ย ... คนจ่ายเงินค่าจ้างไม่พอใจไม่ได้ เธอไม่พร้อมจะหางานใหม่
“เอ่อ...เจ้านายครับ คุณอัญครับ เชิญข้างในห้องดีกว่ามั้ย...ครับ” เมื่อเห็นสองคนยืนจ้องตากันไม่มีใครยอมใคร สุริยันจึงต้องเอ่ยขัดขึ้น
“เออ!” พูดเสร็จ ชายหนุ่มก็หมุนตัวเข้าห้องทันที
อัญญาหันไปรับแฟ้มงานพร้อมไอแพดที่สุริยันยื่นส่งให้ กำลังจะก้าวเท้าตามสินสมุทรเข้าไป แต่เธอคิดบางอย่างได้ จึงหันกลับมาพูดกับเลขาหนุ่ม
“พี่ยันคะ ถ้าอีกครึ่งชั่วโมง อัญยังไม่ออกมาจากห้อง ยังไงฝากเรียกรถพยาบาลให้ด้วยนะคะ”
“มีอะไรครับคุณอัญ” สุริยันทำสีหน้าตื่น ๆ
“ก็เผื่ออัญอดใจไม่ไหว จับที่ทับกระดาษฟาดหัวเจ้านายจะได้ส่งโรงพยาบาลทัน”
“ฮ่า...ฮ่า...เข้าให้ถึงตัวท่านรองให้ได้ก่อนเถอะครับ”
“ฮึ...อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ แบบท่านรอง คงไม่ทันมองหรอกค่ะ หรืออัญจะหาไม้เรียวมาตีก้นให้หนัก โทษฐานปากไม่ดี จิตใจก็ไม่ดีด้วย”
“แต่...เท่าที่รู้จักกันมา ยังไม่เคยมีใครสัมผัสผิวท่านรองได้เลยนะ ถ้าอยากรู้ว่าเพราะอะไร คุณอัญจะลองดูก็ได้นะครับ”
“จริงเหรอคะ?... เข้าถึงตัวยากขนาดนั้นเลย” อัญญาทำหน้าไม่เชื่อ
- ผู้เขียน
