ตอนที่ 11
บ้าฉิบ!! ชายตัวใหญ่สบถราวกับสัตว์กำลังคำรามด้วยแค้นจนในอกร้อนราวกับมีไฟโหมลุกไหม้ ในดวงตาราวกับมีประกายไฟเรืองรองอยู่ ไม่ได้เผลอแค่กะพริบตาเพียงนิดเดียว คนที่ถูกถลุงจนหมดฤทธิ์นอนแผ่หลาอยู่กลับลุกขึ้นแล้วถลุงเขาอย่างกับเป็นกระสอบทราย จนนอนหมอบแฮ่กๆ อย่างกับสุนัขที่ต้องวิ่งหนีคนไล่ทุบตี ดีที่ยังใส่เกียร์หมาให้เท้าได้ จึงได้มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้
“จะรีบไปไหนเล่า...อดทนรอนิดรอหน่อย คงไม่ถึงตายหรอกน่า” หัวหน้าหนุ่มคราวลูกเอ่ยเหมือนปลอบ แต่กระแสเสียงกลับเจือไว้ด้วยความสะใจ ยิ่งทำให้คนตัวใหญ่ผรุสวาทเสียงแข็ง โกรธจนตัวสั่นเทิ้ม เพราะคิดว่าถูกเย้ยหยัน
“แต่ถ้าอยากเอาคืนในตอนนี้ ก็มีทางอยู่นะ” จากที่ตบหัวเสร็จก็ควรลูบหลังสักหน่อย อย่างน้อยสิ่งนี้จะทำให้บางคนไม่ปล่อยให้เพลิงโทสะอยู่เหนือทุกสิ่ง จนทำอะไรหุนหันพลันแล่น กลายเป็นเขาและทุกคนในชุมโจรเดือดร้อน อีกอย่างแค่ก้าวออกไปจากกระโจมที
