มัดใจนายตัวร้าย

ณ เมืองควีน เมืองควีนตั้งอยู่กลางหุบเขาลึก ซึ่งไม่สามารถเดินทางด้วยรถยนต์ได้ การเดินทางมายังเมืองแห่งนี้ต้องนั่งเครื่องบินมาเท่านั้น เป็นเมืองของเหล่าผู้ดีมีเงินทั้งหลายมารวมตัวกันอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เพราะเมืองควีนเป็นเมืองที่ทันสมัยและน่าอยู่อาศัย แม้จะเป็นเมืองเล็ก ๆ แต่กลับมีห้างสรรพสินค้าหรูหราไม่ต่างจากที่อื่นเลย ผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองแห่งนี้ล้วนประกอบอาชีพค้าอัญมณีเป็นส่วนใหญ่ จึงไม่แปลกที่เมืองแห่งนี้จะมั่งคั่งด้วยเม็ดเงินจากต่างประเทศมากมายมหาศาล นอกจากเมืองที่น่าอยู่และอัญมณีที่ทำเงินให้แก่เมืองนี้แล้วก็ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่ทำให้นักลงทุนต่างสนใจ นั่นก็คือ มหาวิทยา Queen ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยนานาชาติที่สวยที่สุดในประเทศ ไม่ว่าจะเป็นอาคารเรียนที่ทันสมัย และมีทิวทัศน์ที่สวยงามเพราะมหาวิทยาลัยแห่งนี้ตั้งอยู่บนยอดภูเขาสูง ช่างเป็นมหาวิทยาลัยที่สวยสมชื่อจริง ๆ นักศึกษาที่เข้ามาศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ต้องพักอยู่ที่หอพักของทางมหาวิทยาลัยจนกว่าจะปิดภาคเรียน ซึ่งหอพักได้แยกหญิงและชายอย่างชัดเจน หอพักของนักศึกษามหาวิทยาลัยควีนนั้นได้จัดสร้างขึ้นสมกับชื่อเมืองและชื่อของมหาวิทยาลัย ไม่ว่าจะมองยังไง หอพักนั้นก็คือคอนโดหรูดี ๆ นี่เอง เรื่องความสะดวกสบายนั้นไม่ต้องพูดถึง นักศึกษาจะมีห้องพักส่วนตัวคนละหนึ่งห้องและไม่จำเป็นต้องมีรูมเมท ยกเว้นหากเป็นความต้องการของนักศึกษาเองก็มีรูมเมทได้ ส่วนเรื่องความสะอาดของหอพัก ในทุกวันอาทิตย์จะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดให้ทุกห้องอย่างเรียบร้อย “ควีน” สาวสวยเจ้าของเรือนผมสีผมบลอนด์ทองซึ่งยาวเป็นลอนคลื่นถึงกลางหลัง เธออยู่ในชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยอย่างเรียบร้อย ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตคอปกแขนยาวสีขาวแล้วทับด้วยเสื้อกั๊กสีเทากับกระโปรงทรงเอสีดำเข้ารูป เมื่อทุกอย่างที่กล่าวมารวมกันบนร่างกายนี้ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยงามสมกับชื่อของเธอ ควีนหันหลังกลับไปมองเร็วทำให้ผมยาวสีบลอนด์ทองแกว่งไหวตามแรงสะบัด “ว่าไงทีเจ” เธอแอบถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อหันไปเจอผู้ชายที่ตามจีบตัวเองมาสองอาทิตย์แล้ว ทีเจเดินมากับเพื่อนของเขาสองคน เขาอยู่ในชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแต่ไม่เรียบร้อยเหมือนอย่างเธอ ชายเสื้อเชิ้ตหลุดจากขอบกางเกง เนกไทก็บิดเบี้ยวไม่เรียบร้อย เห็นแล้วทำเธอหงุดหงิดและขัดตาชะมัด ไม่ว่าจะตั้งใจดูยังไงเขาก็ไม่ใช่สเปกของเธอ และเธอได้บอกเขาไปอย่างชัดเจนตั้งแต่วันแรกแล้วด้วย แต่เขาก็ยังตามตื๊อเธอไม่เลิก “เมื่อเช้ามัมมี๊ของเราแวะมาเยี่ยม ก็เลยฝากน้ำหอมมาให้น่ะ” ทีเจยิ้มหวานสุดฤทธิ์ เขาหวังว่ามันจะทำให้สาวสวยตรงหน้าใจอ่อนให้เขาได้บ้าง “ขอบใจนะ” ควีนจำใจต้องรับกล่องน้ำหอมอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะทีเจอ้างว่าแม่เขาฝากมาให้ เขากลัวว่าเธอจะไม่รับของจากเขาเหมือนอย่างเคยจึงได้อ้างแม่ของตัวเอง และมันก็ได้ผล สาวสวยรับของจากเขาแล้ว “เย็นนี้เระ...” “กรี๊ดดดดด เวกัส!” ทีเจยังไม่ทันได้พูดจบประโยคเสียงเหล่าสาว ๆ ทั้งมหาวิทยาลัยต่างร้องกรี๊ดกร๊าดเมื่อผู้ชายกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวบริเวณนั้นพอดี เวกัส หนุ่มหล่อลูกครึ่งไทย-อเมริกา เจ้าของดวงตาสีครามน่าค้นหา ผิวขาวใสสะอาดอย่างลูกผู้ดี ส่วนสูงร้อยเก้าสิบห้ายิ่งทำให้เวกัสเด่นกว่าใคร ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน เวกัสเด่นชัดเสมอ เวกัสเดินมากับเพื่อนของเขาอีกสองคน นั่นก็คือ เอเดน ลูกครึ่ง ญี่ปุ่น-อเมริกา เจ้าของใบหน้าหวานที่สาว ๆ คนไหนเผลอสบตาเข้าเป็นต้องละลายอยู่ตรงหน้าเขา ส่วนอีกคนชื่อไทก้า เป็นลูกครึ่ง ไทย – อเมริกาเช่นเดียวกับเวกัส เจ้าของใบหน้าเคร่งขรึมที่ไม่ค่อยยิ้มให้ใครง่าย ๆ แต่ถ้าเขายิ้มให้ใครเมื่อไร ผู้หญิงคนนั้นไม่รอดมือเขาแน่นอน ทั้งสามคนเป็นที่หมายตาของสาว ๆ ทั้งมหาวิทยาลัยไม่เว้นแม้แต่ ควีน เธอแอบปลื้มเวกัสมานานแล้ว เขาไม่ได้มีดีแค่หน้าตาให้เธอหลงใหลเท่านั้น แต่เวกัสยังเป็นนักเรียนดีเด่นที่มีผลการเรียนดีเยี่ยมและเป็นที่รักของอาจารย์ทุกคนในมหาวิทยาลัย แถมเขายังมีนิสัยอ่อนโยนเป็นมิตรกับทุกคน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้หญิง จนเพื่อนผู้ชายร่วมมหาวิทยาหมั่นไส้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครกล้างัดข้อกับเขาสักคนเพราะ... แค่ชื่อของเขาก็บ่งบอกอยู่แล้วว่าครอบครัวของเขามีธุรกิจอะไร และมาจากที่ไหน อย่าแม้แต่จะคิดลองดีกับเวกัสเชียว ทีเจรู้สึกหงุดหงิดที่โดนขัดจังหวะ และเมื่อเสียงกรี๊ดสงบลงเขาจึงหันกลับมาหาสาวสวยเพื่อชวนเธอไปเดทแต่ควีนกลับไม่ยืนอยู่ตรงนี้แล้ว ควีนรีบเดินตามกลุ่มนักศึกษาสาว ๆ เพื่อถ่ายรูปเวกัสเหมือนคนอื่น ๆ เธอพยายามเบียดตัวเองฝ่าวงล้อมเข้าไปให้ลึกที่สุดเพื่อที่จะได้ถ่ายรูปเวกัสได้ชัด ๆ แต่เพราะเธอตัวเล็กพอโดนชนนิดหน่อยก็ทำให้เธอหลุดออกจากขบวนแถมล้มคะมำหน้าเกือบโขกพื้น “โอ๊ย!” ควีนนั่งจ้ำเบ้าอยู่กับพื้น เธอค่อย ๆ ยกสองมือขึ้นมาดูรอยถลอกที่ฝ่ามือ ผิวขาว ๆ โดนพื้นคอนกรีตบาดเป็นรอยยาวมีเลือดไหลซึม เมื่อได้เห็นบาดแผล หน้างาม ๆ ก็เริ่มงอเง้าและรู้สึกร้อนที่หางตา ควีนรีบก้มหน้างุดเพื่อซ่อนน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาเอาไว้ ชนเข้ามาได้ไง หน้าสวย ๆ เกือบฟาดพื้นแล้วนะ ฮืออ ทำไมคนสวยต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย! เวกัสกำลังจะเดินผ่านไปแล้ว หางตาของเขาดันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งโดนเบียดจนล้มไป เขาปล่อยผ่านไปไม่ได้จริง ๆ ในระหว่างที่ควีนกำลังนั่งร้องไห้น้อยเนื้อต่ำใจอยู่นั้นก็มีใครบางคนเดินกลับมาหาเธอ “เจ็บไหม” ควีนค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองพร้อมหัวใจที่เต้นถี่แรง เธอจำน้ำเสียงแบบนี้ได้ เธอเคยได้ยินเวลาเขาพูดเสียงออกไมค์บ่อย ๆ และเธอยังแอบบันทึกเสียงของเขาไว้เปิดฟังแทนเพลงก่อนนอนทุกคืน “ขอดูหน่อยสิ เจ็บมากใช่ไหม” เวกัสย่อตัวลงนั่งบนส้นเท้าของตัวเองแล้วยื่นมือไปด้านหน้าเพื่อขอดูบาดแผลจากมือน้อย ๆ ของเธอ ควีนค่อย ๆ ยื่นมือทั้งสองข้างวางบนฝ่ามือหนาเพื่อให้เขาดูบาดแผล เธออยากพูดอยากคุยกับเขาให้มากกว่านี้แต่ก็ทำได้แค่ผงกหัวหงึก ๆ แล้วก้มหน้าก้มตาอย่างคนขี้ขลาด เมื่อแสดงกิริยาแบบนั้นออกไป เธอแทบอยากเอากำปั้นทุบหัวตัวเองแรง ๆ สักหนึ่งทีจริง ๆ โอกาสที่จะได้พูดคุยกับเวกัสมาถึงแล้วแต่เธอกลับทำได้เพียงแค่ผงกหัวให้เขา เจ็บตัวไม่พอยังต้องมาเจ็บใจตัวเองอีก ยัยควีนบ้า!... ไม่ได้เรื่องเลย เวกัสแอบมองใบหน้าหวานที่เอาแต่มองพื้น เขารู้สึกคุ้นหน้าเธอแต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน ชั่งเถอะ ผู้หญิงที่เข้าหาเขามีมากมายเหลือเกิน เธออาจจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วยล่ะมั้ง เวกัสมองดูฝ่ามือที่มีรอยถลอกจนเลือดไหลซึม เขาจึงล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตตัวในของเขาออกมาพันฝ่ามือน้อย ๆ ให้แก่เธอ เขาลอบมองเธออีกครั้ง ผิวพรรณดีขนาดนี้ ลูกคุณหนูจากตระกูลไหนนะ จะว่าไปพอมองในระยะใกล้แบบนี้แล้วเธอก็สวยไม่เบาเลย สวยกว่าทุกคนที่เคยผ่านตามาด้วยซ้ำ นี่ขนาดมองจากด้านข้างยังสวยขนาดนี้ อยากเห็นหน้าเต็มๆ จัง “เจ็บตรงไหนอีกไหม” เพราะอยากดูหน้าของเธอชัด ๆ เขาจึงใช้มืออีกข้างเชยปลายคางมนให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา แม่เจ้า ทำไมเขาถึงพึ่งเจอเธอนะ ใบหน้าหวานรูปไข่ ผิวขาวเนียนใสดุจเจ้าหญิง ผมสีบลอนด์ทองลอนยาวถึงกลางหลังเสริมให้ใบหน้านี้น่ามองยิ่งขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนทำให้เธอดูมีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด ตึก ตึก นี่เขาใจเต้นแรงให้กับผู้หญิงคนนี้เหรอเนี่ย ทั้งที่มีผู้หญิงสวย ๆ เข้าหาเยอะแยะแต่เขากลับไม่มีอาการใจเต้นแรงแบบนี้เลย “ควีน!”