แม่บ้านของนายแพทย์รัชชานนท์ส่งยิ้มแฉ่งแข่งกับดวงตะวันมาตั้งแต่ระยะหนึ่งร้อยเมตร เจ้าหล่อนหอบกระเป๋าใบใหญ่วิ่งหน้าตั้งเข้าไปหาสามี
“รอนานมั้ยคะ” รัชชานนท์ส่ายหน้าพลางแย่งกระเป๋าจากมือเธอไปถือ
“พึ่งมาถึงเหมือนกัน”
พรพระพายมองท้องถนนซึ่งยามนี้คลาคล่ำไปด้วยรถราแล้วกันมองสามีอย่างขอคำปรึกษา
“กินร้านตรงนู้นก็ได้นะ” รัชชานนท์รู้ดีว่าภรรยาต้องรีบกลับไปทำงาน เขาจึงไม่ทำตัวมีปัญหา
“ได้เลยค่า”
สองคนเดินเคียงคู่กันไป ฝ่ายชายถือของให้ผู้หญิง คนมองเป็นต้องอิจฉาด้วยว่ารูปร่างหน้าตาเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก
“ทำไมถึงเลือกเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายล่ะ” รัชชานนท์เอ่ยถามเธอระหว่างรออาหาร
“หนูเป็นชะนีขี้คุย ถ้าสอบเป็นผู้พิพากษาอัยการหรือสอบเข้าทำงานสังกัดหน่วยงานราชการ แน่นอนว่าต้องวางตัวให้เหมาะสมกับตำแหน่งหน้าที่ การใช้ชีวิต การเลือกคบคนหรือสังคมที่ต้องอยู่ และอีกหลายเหตุผล หนูเลยคิดว่าการทำงานเอ
