ดวงตาคู่หวานภายใต้กรอบแว่นเหล่มองทั้งสองแล้วอมยิ้ม “อุ๊ย! กาแฟได้แล้ว งั้นกวางไปก่อนนะคะพี่เบิร์ด ฉันไปก่อนนะยัยพี ไม่อยากขัดจังหวะคนจีบกัน” เธอกระเซ้าเย้าหยอกเพื่อน พีรนันท์ถลึงตาใส่ ทว่าใบหน้ากลมจิ้มลิ้มกลับแดงซ่านอย่างเห็นได้ชัด “อย่ารุกเพื่อนกวางแรงนะคะพี่เบิร์ด ยัยพีเป็นคนเขินแล้วเก็บอาการไม่ค่อยอยู่”
บดินทร์หัวเราะ “ครับ”
คล้อยหลังพรพระพาย พีรนันท์ก็หันไปหาชายหนุ่มแว่นหนาทันที “พี่จีบเพื่อนพีเหรอ”
“เปล่าซะหน่อย พี่แค่เลี้ยงกาแฟตอบแทนที่กวางเขาช่วยพี่เรื่องตราสารหนี้ต่างหาก ขี้หึงไม่เข้าเรื่องนะเราเนี่ย” บดินทร์ผลักศีรษะคนตัวเล็กกว่าเบาๆ
“ใครหึง! ไม่มีหรอก พีแค่เป็นห่วงเพื่อน”
“ไม่ต้องห่วง กวางสวยก็จริง แต่พี่ชอบคนบ้าแบบพีมากกว่า” พีรนันท์หน้าแดงกว่าเดิมเป็นสิบเท่าเมื่อเจอหนุ่มมาสารภาพความในใจต่อหน้า เธอหมุนตัวแล้วปิดหน้าก่อนจะวิ่งเข้าไปในสำนักงานทันที
บดินทร์มองตาม ทั้งขำทั
