“คำสัญญา”
1493 คำ
“ขอบใจน้องสาวมาก ที่อยากช่วยพี่ แต่หนี้ก้อนนี้ พี่ไม่ได้ก่อขึ้นมา น้องสาวไม่ต้องช่วยพี่หรอก” สายตาเขาเศร้าลงเมื่อนึกถึงเรื่องนี้
“แล้วพี่จะกลับมากรุงเทพอีกเมื่อไหร่”
“ช่วงรับปริญญา”
“ขอบใจสำหรับ พวงกุญแจกระต่ายอันนี้นะ พี่จะเก็บไว้อย่างดีเลย” เขามองพวงกุญแจกระต่ายสีส้มที่เธอมอบให้
“พี่มองเป็นรูปอะไรนะ” แคทถามย้ำ เธอตั้งใจถักตั้งหลายวันเชียวนะ
“กระต่ายส้มไง ทำไมเหรอ” ภีมพลิกดูก่อนตอบ
“มันคือสุนัขจิ้งจอกค่ะ”
ภีมจ้องมองอย่างตั้งใจ
“นี่ปากหมาจิ้งจอกไงคะ พี่ดูไม่ออกเหรอ” เธอชี้ๆ ให้เค้าดู
“อ้อ พี่ก็ว่าอยู่กระต่ายอะไรสีส้ม มันเป็นสุนัขจิ้งจอกนี่เอง แฮ่ะๆ” ภีมยิ้มแก้เขิน
“น้องสาวถักเองเหรอ”
“ใช่คะ ไม่สวยเหรอคะ”
“สวยๆ สวยมาก พี่ชอบมาก”
“ไว้พี่ถึงเชียงใหม่ พี่จะซื้อของขวัญให้เรานะ”
“พี่เก็บเงินดีกว่า”
“เป็นห่วงว่าพี่จะไม่มีเงินกินข้าวเหรอ พี่ไม่ได้ลำบากขนาดนั้นนะ”
“แต่พี่ต้องทำงานหลายที่เลย”
“แต่เงินซื้อของขวัญให้เราพี่มี”
แคทพยักหน้า
“เราก็ตั้งใจเรียนนะ เดี๋ยวจะโดนอาจารย์เรียกอีก พี่ไม่อยู่ช่วยเป็นพี่ชายให้เราแล้วนะ” เขาลูบหัวแคทด้วยความเอ็นดู
“ค่ะ แคทจะตั้งใจเรียน”
“พี่จะแอบมองเราจากเชียงใหม่นะ”
“ถ้าไปอยู่โน้น แล้วพี่จะมีแฟนมั้ย”
“ทำไม ไม่อยากให้พี่มีแฟนเหรอ”
“ถ้าพี่จะมีแฟน พี่ต้องพามาให้แคทรู้จักด้วยนะ”
“พี่ไปทำงานกับรุ่นพี่ ไม่ได้จะไปหาแฟนซะหน่อย”
“เดี๋ยวก็มีสาวๆ เข้ามาหาพี่เยอะแน่ๆ พี่ต้องดูให้ดี อย่าโดนสาวๆ หลอกนะ” แคทจับแขนเขา
“พี่อายุขนาดนี้แล้ว จะปล่อยให้ผู้หญิงมาหลอกได้ไง หึ”
“ก็เพราะพี่โตขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยมีแฟน ถ้ามีสาวๆ มาทำดีด้วย พี่ก็จะใจอ่อน โดนหลอกได้ง่ายแน่ๆ แคทจะไปต่อมหาลัยที่เชียงใหม่ จะไปช่วยพี่ ไม่ให้โดนผู้หญิงมาหลอกนะ”
“นี่คือ การบอกว่าห้ามพี่มีแฟนหรือเปล่า” เขายักคิ้วให้เธอ
“พี่สัญญามาก่อนสิ ว่าจะยังไม่มีแฟน” เธอชูนิ้วก้อยขึ้นมา
“ได้ๆ พี่ให้สัญญากับน้องสาว ว่าถ้าพี่มีแฟนพี่จะพามาให้น้องสาวดูก่อน ดีมั้ย”
“ดีค่ะ แล้วก็อย่าเพิ่งมีแฟน จนกว่าแคทจะตามไปเรียนมหาลัยที่นั่นด้วย”
“แล้วถ้าเราไปไม่ได้หละ พี่ไม่ต้องโสดไปตลอดเหรอ” เขาแกล้งพูดแหย่
“แคทจะตั้งใจเรียน พี่แค่รอแคท ได้มั้ย” เธอชูนิ้วก้อยส่ายไปมาตรงหน้าเขา เพื่อรอให้เขาสัญญากับเธอ เธอถึงจะสบายใจ
“ก็ได้ๆ” ภีมชูนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวสัญญากับแคท
“พี่สัญญาแล้วนะ” แคทยิ้มดีใจ
“ครับ”
“แล้วพี่ต้องไปเชียงใหม่วันไหนคะ”
“อีกสองวัน”
“พี่จะไปยังไง”
“นั่งเครื่องบินไป ชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงแล้ว”
“งั้นพรุ่งนี้หลังแคทเลิกเรียน พี่ไปกินไอติมกับแคทนะ แคทเลี้ยงพี่เอง”
“แต่พี่ต้องเตรียมย้ายของ”
“นะ น้า เอาร้านใกล้ๆ หอพี่ก็ได้ ไปกินติมกัน” เธอเขย่าแขนภีม ส่งสายตาออดอ้อน
“ก็ได้ๆ เราเลิกเรียนค่อยโทรมาหาพี่” เขายิ้มให้เธอ
“ค่ะ”
“งั้นวันนี้ พี่ไปกลับก่อนนะ”
“ค่ะ”
“พี่ชายขอบใจสำหรับพวงกุญแจสุนัขจิ้งจอกนะ” เขาขยิบตาให้ ก่อนเดินออกไป
แคทเฝ้ารอวันพรุ่งนี้
กริ้ง~~ หมดคาบสุดท้ายแล้ว นักเรียนอย่าลืมทำการบ้าน มาส่งพรุ่งนี้ด้วยนะ
“ค่าา”
“ทั้งหมดตรง ทั้งหมดทำความเคารพ”
“สวัสดีค่า/คร้าบ”
หลังจากครูออกจากห้อง แคทรีบเก็บของใส่กระเป๋า
“วันนี้แกจะรีบไปไหนยัยแคท”
“วันนี้ชั้นมีนัด”
“กับใคร”
“ไม่บอก แบร่~~” แคทรีบวิ่งออกจากห้อง จนมาถึงหน้าโรงเรียน ก่อนจะกดโทรหาพี่ภีม
“แคทเลิกเรียนแล้วค่ะ” เอิงรีบปลายสาย
“โอเค ให้พี่ไปรับมั้ย”
“ไม่ต้องค่ะ เราไปเจอกันที่ร้านไอติม แถวหอพี่เลยนะ”
“ได้จ๊ะ น้องสาว”
แคทรีบวิ่งไปทันที
“แฮ่กๆ ถึงซะที”
เธอมองเข้าไปในร้านพบภีมนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่
“โอเค ใช้ได้” เธอหยิบกระจกขึ้นมาส่องหน้าตัวเอง จัดระเบียบผมให้เรียบร้อย เติมลิปมันนิดหน่อย ก่อนเดินเข้าร้าน
“รอนานไหมคะ” เธอเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามพี่ภีม
“ไม่นาน พี่เพิ่งมาถึงเหมือนกัน” เขาวางโทรศัพท์ลง
“พี่สั่งไปยังคะ”
“เจ้ามือยังไม่มา พี่จะสั่งได้ไง” เขายิ้ม
“พี่อยากทานอันไหนคะ” เธอยื่นเมนูที่วางอยู่ให้เขาเลือก
“เซตไอติมกะทิโบราณแล้วกัน”
แคทจดในดระดาษเมนูของร้านที่ใส่แก้วไว้บนโต๊ะ
“แล้วแคทหละ” ภีมเห็นแคทไม่เลือกสักที
“แคทเอา..เกาหลีสโนว์ดีกว่า มีสตรอเบอรี่ด้วย”
“ชอบกินสตรอเบอรี่เหรอ”
“ใช่ค่ะ แต่ไอ้พี่โต้ง ชอบแย่งแคทกินหมด”
“แล้วพี่เอาน้ำอะไรดีคะ” สายตาเธอมองไปที่เมนูน้ำของร้าน
“ชาเขียวปั่น แล้วกัน”
“งั้น 2 แก้วเลย”
“เอามา พี่ไปสั่งให้” ภีมยื่นมือขอรายการที่สั่ง
“ไม่ต้องค่ะ วันนี้แคทจะบริการพี่เอง”
“ทำไมวันนี้ดีกับพี่จัง”
“พี่นั่งรออย่าไปไหนนะ” แคทรีบเดินเอารายการไปให้ที่เคาท์เตอร์
“ทั้งหมด 258 บาทค่ะ”
“ค่ะ” แคทเปิดกระเป๋าสตางค์จะหยิบเงินส่งให้
“นี่ครับ” ภีมยื่นเงินให้พนักงาน
“ไม่ได้ แคทบอกจะเป็นคนเลี้ยง” เธอรีบยื่นเงินให้พนักงาน
“พี่ชายจะให้น้องสาวเลี้ยงได้ไง” เขาวางเงินไว้ แล้วดึงแคทกลับมานั่งที่โต๊ะ
“ทำไมพี่ไม่ยอมให้แคทเลี้ยง”
“อื้มม วันหน้าแคทค่อยเลี้ยงพี่ดีมั้ย”
“เลี้ยงวันนี้ วันหน้าเลี้ยงอีกก็ได้”
“วันนี้ให้พี่เลี้ยงก่อน ขอบคุณที่แคทให้ของขวัญพี่ไง”
“แต่อีกนานเลยนะ กว่าพี่จะกลับมากรุงเทพอีก”
“น้องสาวได้มีเวลาเก็บเงินเยอะๆ ครั้งหน้าค่อยพาพี่ชายไปเลี้ยงมื้อใหญ่”
“แต่ครั้งหน้าพี่ต้องให้แคทเลี้ยงนะ”
“ได้สิ”
“ถือว่าพี่สัญญาแล้วนะ”
“อื้ม นี่ไอติมมาพอดีเลย”
“นี่ใบเสร็จกับเงินทอนค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“ทานสิ นั่งจ้องหน้าพี่แบบนี้ ไอติมละลายพอดี” ภีมตักไอติมใส่ปากกิน
“รู้แล้วน่า” แคทรีบตักไอติมกิน
“ของพี่อร่อยมั้ย”
“อร่อย น้องสาวอยากกินมั้ย”
แคทพยักหน้า ภีมยื่นไอติมของตัวเองให้แคทตักกิน
“อร่อยมั้ย”
“อร่อยจริงด้วยค่ะ หวานเจี๊ยบเลย ฮ่าๆ” เธอหัวเราะ
“พี่ชิมของแคทบ้างสิคะ” เธอยื่นถ้วยไอติมให้เขาตักชิม
“อร่อยดี”
“เอาอีกมั้ยคะ”
“พอแล้ว เดี๋ยวเราไม่พอกิน”
“แกๆ ดูคู่นั้นสิ ผู้ชายโคตรหล่อเลย น่าอิจฉามาก”
“แหม ผู้หญิงก็น่ารักใช่ย่อยนะ เหมาะสมกันดีออก”
“แฟนหล่อๆ แบบนี้ หาได้ที่ไหนนะ”
“น่าจะไม่ได้จากที่นี่แน่ๆ เพราะเค้ามากับแฟน ฮ่าๆ”
สองสาวที่กำลังนั่งกินไอติมในร้าน แอบซุบซิบถึงแคทกับภีม
ซึ่งนอกจากสองคนที่ซุบซิบถึงทั้งคู่ คนอื่นที่ได้เห็นทั้งสองคนนั่งกินไอติมต่างต้องเข้าใจว่า ทั้งสองเป็นแฟนกัน
“อิ่มมั้ย เอาอะไรอีกมั้ย” ภีมถามแคท เมื่อเห็นว่าไอติมในถ้วยหมดแล้ว
“อิ่มแล้วค่ะ”
“งั้นพี่ต้องไปเก็บของต่อแล้วนะ”
“ให้แคทช่วยมั้ยคะ”
“ไม่ลำบากน้องสาวหรอก รีบกลับบ้าน ไปทำการบ้านด้วยนะ เดี๋ยวจะโดนอาจารย์ดุเอา” เขายังเป็นห่วงเธอเสมอ
“พี่ก็เดินทางปลอดภัยนะคะ”
“ขอบใจน้องสาวนะ”
ทั้งสองเดินออกมาจากร้าน แคทต้องเลี้ยวซ้ายเพื่อกลับบ้าน ส่วนภีมต้องเลี้ยวขวาเพื่อกลับหอ
“งั้นแคทไปก่อนนะคะ”
“อื้ม”
แคทยืนนิ่งแป๊บนึงก่อนจะตัดใจเดินกลับบ้าน
“ว้าย” เธอสะดุ้งเมื่อถูกใครบางคน ดึงเป้ออกจากไหล่ของเธอ
“พี่เอง”
“พี่ภีม ไหนว่าจะกลับหอไงคะ” เธอแปลกใจที่เห็นเขาเดินตามมา
“ใช่ แต่พี่เดินไปส่งเราที่บ้านก่อน ค่อยรีบกลับมาเก็บของต่อ” เขายิ้มให้
“ค่ะ” แคทยิ้มสดใสขึ้น
“ส่งกระเป๋ามาให้พี่”
“แคทสะพายเองก็ได้ค่ะ”
“ให้พี่ชายดูแลน้องสาวเถอะ”
“ก็ได้ค่ะ” แคทยื่นเป้ให้ภีม ด้วยหัวใจพองโต เมื่อไหร่เราจะโตสักทีนะ
‘พี่อย่าเพิ่งมีแฟนนะ รอแคทโตอีกหน่อยก่อน’ เธอบอกเขาในใจ
- ผู้เขียน
