แอบรักเพื่อนพี่ชาย

ก๊อกๆๆ "เฮียโต้ง ๆๆ " แคท เด็กสาววัย 13 ปี ที่รีบวิ่งมาจากโรงเรียน ที่อยู่ไม่ไกลจากหอพักของพี่ชายมากนัก เธอก้มหน้ามองพื้น หอบเสียงดัง “แห่กๆ ~~” แต่มือยังคงเคาะประตูห้องพี่ชายรัวๆ แอ๊ด~~.....ประตูถูกเปิดออก “เฮียโต้ง” เธอเงยหน้ามองคนเปิดประตู ทุกอย่างหยุดชะงัก เธอเห็นแสงเปล่งประกายระยิบระยับออกมาจากร่างกายคนตรงหน้า “นี่แคทใช่ไหม” “พี่เป็นใคร พี่รู้ได้ไงว่าหนูชื่อแคท” “พี่เป็นเพื่อนพี่ชายเธอ เข้ามาก่อนสิ” ชายหนุ่มส่งยิ้มให้จนเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง แล้วเดินนำเข้าไปในห้อง เด็กสาวค่อยๆ เดินตามเข้าไป “นั่งก่อนสิ” เขาเรียกเธอให้นั่งลง “เฮียไปไหนคะ” “อาจารย์เรียกไปคุยเรื่องวิจัยหนะ เดี๋ยวก็มา” ชายหนุ่มตอบด้วยท่าทีสบายๆ “ค่ะ” เด็กสาวยังมองชายหนุ่มไม่วางตา “จ้องพี่ทำไมเหรอ” “พี่เป็นเพื่อนเฮียจริงๆ เหรอ” “ทำไม ไม่เชื่อเหรอ” “ใช่เพราะเฮียไม่น่ามีเพื่อนหล่อขนาดนี้” “ถ้าเฮียเรามาได้ยินจะโกรธเอานะ ฮ่าๆๆ” “ช่างสิ ใครสนใจกัน” “แล้วพี่ชื่ออะไรคะ” “พี่ชื่อพี่ภีม” ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมส์ “ถ้าพี่ภีมเป็นเพื่อนเฮียจริง พี่ภีมช่วยแคท สักเรื่องได้ไหมคะ” “พี่ว่า รอพี่ชายเรากลับมาก่อนดีกว่าไหม” ชายหนุ่มคิดว่า ควรจะให้โต้งรับรู้ด้วยเพราะนี่เป็นเรื่องน้องสาวของเขา “แต่ว่าเฮียโต้งไม่ช่วยแคทแน่ๆ” เธอพูดจริง เพราะเธอกับพี่ชาย ส่วนใหญ่จะตีกันซะมากกว่า “ทำไมถึงคิดว่าพี่ชายจะไม่ช่วยเราหระ” “เพราะเฮียเขาไม่ค่อยรักหนู” เธอพยายามตีหน้าเศร้า “อะไรกัน ทำไมถึงคิดแบบนั้น” “เพราะเฮียชอบว่าหนู แกล้งหนูตลอดเลยด้วย พี่ต้องช่วยหนูนะ” “ไหนลองบอกพี่มาซิ ว่าจะให้พี่ช่วยอะไร” “คือว่า พรุ่งนี้พี่ช่วยมาเป็นผู้ปกครอง ให้แคทหน่อยได้ไหมคะ” เธอเข้าไปจับแขนเขา เขย่าเบาๆ เพื่อขอร้อง “หื้ม แล้วทำไมเราไม่บอกพ่อกับแม่หละ” ชายหนุ่มสงสัย “ก็..” หญิงสาวก้มหน้าลง “แคทไม่อยากให้พ่อแม่รู้ค่ะ” “ไปทำเรื่องอะไรมาใช่ไหม ถึงต้องปิดบังพ่อกับแม่” ถึงตาจะจ้องเกมส์ แต่หูฟังแคทพูดตลอด “แคทโดนเรียกพบผู้ปกครองค่ะ พี่ช่วยเป็นผู้ปกครองไปพบอาจารย์ที่ปรึกษากับแคทพรุ่งนี้ได้ไหมคะ นะๆๆ” เธอเขย่าแขนชายหนุ่มพยายามอ้อนวอน “แล้วเราไปทำอะไรผิดมา” “ก็แค่...แคทเผลอหลับในคาบเรียนแค่นั้นเองค่ะ” “แค่นี้เองเหรอ แน่ใจนะ” “แล้วก็แค่ลืมทำการบ้านมาอีกนิดหน่อยค่ะ” แคทยิ้มเจื่อน “ลืมทำหรือขี้เกียจทำ” ภีมถามแทงใจดำแคทเลย “ก็อาจารย์สอนไม่เข้าใจ แคทเลยทำไม่ได้ ถ้าพี่ยอมช่วยแคทนะ แคทสัญญาว่าแคทจะไม่หลับอีก จะทำการบ้านส่งด้วย แต่ครั้งนี้พี่ช่วยแคทหน่อยน้า” “เดี๋ยวพี่ชายเธอกลับมา พี่จะช่วยคุยให้” “ถ้าเฮียรู้ ก็ต้องด่าซ้ำเติมแคทอีกแน่ๆ” “พรุ่งนี้พี่ภีมไปไม่ได้เหรอ” “พรุ่งนี้พี่ต้องไปทำงานพาร์ทไทม์” “ไปแป๊บเดียวเอง นะๆ” “เฮ้ย ไอ้ภีม เปิดประตูห้องไว้ทำไมว่ะ” ไก่โต้งหรือเฮียโต้งของแคทตะโกนเข้ามา เมื่อเขาพบว่าประตูห้องเปิดทิ้งอยู่ “น้องนายมาหาหนะ” ไก่โต้งรีบเดินเข้ามาในห้อง พบน้องสาวของเขากำลังเกาะแขนเพื่อนเขาอยู่ “แกกำลังทำอะไรนะ ยัยแคท” ไก่โต้งมองไปที่มือน้องสาวที่กำลังเกาะแขนเพื่อนสนิทเขาอยู่ แคทรีบปล่อยมือทันที “แล้วแกมาทำอะไรที่นี่” ตั้งกะเขามาอยู่หอพักที่นี่รอบ 2 ปี ยัยแคทมาครั้งนี้ครั้งที่สอง ครั้งแรกคือมาช่วยขนของ “มาหาเฮียไง” “แกไปสร้างเรื่องอะไรมาอีกแล้วใช่ไหม” ไก่โต้งเดินไปนั่งข้างแคทน้องสาวเขา ภีมเห็นพี่ชายของเธอมาแล้ว จึงเลี่ยงออกไปข้างนอก เพื่อให้พี่น้องได้คุยกัน “เดี๋ยวกูไปซื้อของ เดี๋ยวมา คุยกันดีๆ หร่ะ” ภีมแตะไหล่ไก่โต้งก่อนออกไป พอเดินผ่านแคทก็ยิ้มและหลับตาข้างเดียวให้เด็กสาวก่อนเดินออกไป “นี่รอบที่ 3 ของเทอมนี้แล้วนะ เฮียจะบอกแม่” ไก่โต้งบ่นน้องสาว “เฮียอย่าบอกนะ” “เฮียจะบอก ให้แม่ด่าแก สะใจดี ฮ่าๆ” “แต่ก่อนพ่อกับแม่ไปดูงานต่างประเทศ แม่สั่งให้เฮียดูแลแคทนะ” “แกโตแล้วนะยัยแคท ทำไมถึงชอบสร้างแต่ปัญหาห๊ะ” “งั้นแคทก็จะบอกแม่ว่า เฮียชอบโดดเรียนพาสาวไปเที่ยว” “นี่แก....” ไก่โต้งกัดฟันจนกรามขึ้น ทำไมเขาถึงมีน้องที่ร้ายกาจแบบนี้นะ “ถ้าเฮียยอมช่วยแคท แคทจะไม่บอกแม่” “แกอย่ามาขู่เฮียนะ” “ถ้าแคทโดนด่า แคทจะให้เฮียโดนด้วย แฮ่” แคทแลบลิ้นใส่ไก่โต้ง ไก่โต้งเหลืออดจะเข้าไปเตะน้องสาว แต่แคทไวกว่าวิ่งหนีทัน สองพี่น้องที่อายุห่างกัน 5 ปี เถียงกันไม่มีใครยอมใคร ภีมที่เดินไปซื้อน้ำใต้ตึกขึ้นมา เห็นทั้งคู่กำลังวิ่งไล่ควบตีกัน ก็รีบเข้ามาห้าม “พอๆ หยุดทั้งสองคน” แคทวิ่งไปหลบหลังภีม ไก่โต้งจะไปลากยัยแคทออกมา แต่ภีมขวางไว้ “นี่ กินเป๊บซี่เย็นๆ ก่อน จะได้อารมณ์เย็นลง” ภีมยื่นเป๊บซี่ให้ “พรุ่งนี้ ถ้านายว่างก็ไปเองแล้วกัน” ไก่โต้งรับน้ำจากภีมมาเปิดดื่ม ท่าทางฮึดฮัดโมโหน้องสาว ภีมหันหลังมาหาแคทยื่นน้ำส้มให้ “ขอบคุณค่ะ” เด็กสาวรับไปดื่ม ภีมได้แต่ส่ายหัว “พรุ่งนี้กูต้องทำงานพาร์ทไทม์” เขาหันไปบอกไก่โต้ง “งั้นก็ไปบอกอาจารย์ให้รอแม่กลับมาก่อน แล้วค่อยให้แม่ไป” ไก่โต้งพูดลอยๆให้แคท ได้ยิน “พี่ภีมเห็นไหม เฮียไม่รักแคท ไม่ยอมช่วยแคท” เด็กสาวการละคร “แกอย่ามาพูดแบบนี้นะ” ไก่โต้งโวยวายขึ้น “พรุ่งนี้พี่ทำพาร์ทไทม์เลิกกี่โมงคะ” “เข้างานบ่ายสี่โมงเลิกสองทุ่ม” “งั้นพี่ไปหาอาจารย์กับแคทแปบนึงได้ไหมคะ แคทหวังพึ่งเฮียไม่ได้” เธอหันไปทำตาโตใส่เฮีย “แต่ว่า....(เขาหยุดคิดนิดหนึ่ง) ก็ได้ บ่ายสามตรงนะ” “ค่ะ แคทไปรอพี่ที่ประตูหน้านะ” เด็กสาวแลบลิ้นให้ไก่โต้ง “ได้” “งั้นแคทไม่รบกวนแล้ว แต่แคทขอเบอร์พี่ไว้หน่อยได้ไหม” “065-xxxxxxx” “แคทโทรเข้าไปนะ” “อืม” “เรียบร้อย พรุ่งนี้เจอกันนะคะ” ก่อนไปก็แลบลิ้นใส่ไก่โต้งอีกที แล้ววิ่งหนีออกไปทันที ไก่โต้งทำท่าจะวิ่งตามไป แต่โดนภีมดึงไว้ก่อน “เอาน่า แคทยังเด็กอยู่” “นายเพิ่งเจอ นายไม่รู้หรอก ว่ายัยแคทอะแสบแค่ไหน ทำชั้นโดนแม่ด่าตลอด” ชายหนุ่มหน้าเศร้าลง พลันให้นึกย้อนถึงตัวเองที่ไม่มีใครเลย เป็นลูกชายคนเดียว แม่ก็เสียไปนานแล้ว พ่อก็เกิดอุบัติเหตุเป็นผู้ป่วยติดเตียง ต้องทำงานหาเงินเรียน หาเงินรักษาพ่อ ไหนจะเรื่องคดีของพ่ออีก เขาไม่มีใครให้พึ่งพาได้เลย ถึงเบื้องหน้าเขาจะทำว่าไม่เป็นไร แต่พอกลับห้องพักอยู่คนเดียว เขาอาศัยการเล่นเกมส์ เพื่อค่าเวลาและขายของในเกมส์หารายได้อีกช่องทางหนึ่ง ในแต่ละวันเขามีเวลานอนพักไม่กี่ชั่วโมง อาหารที่เขากินส่วนมากคือมาม่าใส่ไข่ เพราะมันทำง่าย ใช้เวลาน้อย มีหลายรสชาติให้เลือก ที่สำคัญมันประหยัดดี