เมื่อรักครั้งแรด

หน้าแตก

“สวยมากครับ คุณเปรี้ยวยิ้มแบบเมื่อกี้นะครับ ได้องศาดี น่ารักแจ่มเลย” ช่างเคนเอ่ยชมสาวน้อย ดอยถึงกับถลึงตาใส่เพราะเห็นสายตาเจ้าชู้ของช่างเคนที่ส่งมายังเปรี้ยว

“อ๋อ คนนี้แฟนผมครับ เธอไม่ว่างแล้ว” ดอยเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง แสดงตัวว่าเขาเป็นเจ้าของเปรี้ยว ส่งเสียงเป็นข้อความบอกช่างเคนที่ถือกล้องทำก้อร่อก้อติกกับผู้หญิงของเขา ช่างเคนได้แต่หัวเราะฮึ ๆ ที่โดนว่า ช่างโดนใจเคนอย่างจัง

พิธีกรในงานเริ่มกล่าวเปิดงาน

“ท่านผู้มีเกียรติครับ วันนี้ผมรับหน้าที่เป็นพิธีกรในงานที่ใหญ่ที่สุดที่เคยจัดในไร่ปฐพีกันเลยทีเดียว แต่นายดินกระซิบผมมาแล้วนะครับว่า งานนี้แค่ซอฟต์ ๆ แต่งานใหญ่จะจัดขึ้นสิ้นปีนี้แน่นอน และที่แน่ ๆ เป็นข่าวดีจริง ๆ ครับ” พิธีกรชายยืนบนเวทีกลมที่อยู่ตรงกลาง

“ตื่นเต้นจังค่ะ” ปภัสสรหันไปจับมือของปฐพีแน่น เธอหันไปยิ้มหวานให้กับเขา

สายตาทุกคนจับจ้องมาที่คนทั้งคู่ นายดินยกมือก่อนจะโบกสะบัดปลายมือนิด ๆ ให้กับทุกคน

“และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา อีกอย่างถึงเวลาฤกษ์ดีแล้ว ผมขอเสียงปรบมือให้กับเจ้าภาพของเราในวันนี้ครับ ขอเชิญ คุณปฐพี เตชินวงค์ไพศาล ด้วยครับ” พิธีกรผายมือมาทางปฐพี

“พี่ขอตัวนะ” เขาเอ่ยบอกทุกคนตรงนั้น รวมทั้งปภัสสรด้วย เขาส่งยิ้มให้กับทุกคน ก่อนจะก้าวเดินขึ้นไปบนนั้น

“สวัสดีครับ ผมดีใจมาก ๆ ในวันนี้ อย่างที่การ์ดเขียนเรียนเชิญพวกท่านให้มาร่วมแสดงความยินดีกับพวกเราชาวไร่ปฐพี และว่าที่คู่หมั้นของผม” เขาหันหน้ามามองทางปภัสสรแล้วยิ้มให้ เธอยิ้มยินดีออกนอกหน้า ยกมือโบกสะบัดให้กับทุกคน

“ผมรักเธอมากครับ เป็นโอกาสอันดีที่จะบอกเธอว่า วันนี้ผมพร้อมแล้วที่จะใช้ชีวิตอยู่เพื่อเธอ” เขากล่าวช้า ๆ และชัดเจน

ภูผาที่ยืนฟังพี่ชายพูดถึงกับรู้สึกเสียใจสุด ๆ เขาไม่น่าทำเรื่องแบบนี้เลย หากพี่ชายเขารู้ พี่ชายของเขาจะเสียใจมากขนาดไหนที่เขาสวมเขาให้กับพี่ชาย

สายตาของภูผามองไปยังปภัสสรที่ทำทองไม่รู้ร้อน เหมือนไม่รับรู้อะไร และทำเหมือนตัวเองบริสุทธิ์ผุดผ่อง เขาปวดร้าวในใจเป็นที่สุด เปรี้ยวกระชับมือที่เย็นเฉียบของภูผาเอาไว้แน่น

“ผมอยากประกาศให้ทุกคนได้รู้จักกับเจ้าสาวของผม”

แสงไฟในงานดับวูบลง จนมืดสนิท มีแสงสปอตไลต์ยิงตรงไปที่ร่างของปฐพีที่ยืนเด่นตระหง่านอยู่กลางเวทีนั้น เสียงฮือฮาต่าง ๆ เงียบลง เพลงบรรเลงดังขึ้นจากนักสีไวโอลิน เดินออกมาจากทางหนึ่งในบริเวณงาน บรรเลงเพลงรักหวานซึ้ง

ปภัสสรยืนตะลึงในใจเต้นตุบ ๆ เธอเล่าให้เขาฟัง แต่ไม่คิดว่าปฐพีจะทำเพื่อเธอได้ขนาดนี้ แม่ดาราสาวสวยขยับขาเข้าหาชายหนุ่มเหมือนมีแรงดึงดูด ก่อนจะหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของเวที คาดหวังว่าในเสี้ยววินาทีที่สำคัญ ปฐพีต้องเดินลงมาฉุดดึงเธอขึ้นไปเหมือนฉากหนึ่งในภาพยนตร์

ทุกคนที่มีมือถือต่างยกขึ้นมาถ่ายเก็บภาพวิดีโอในงานเอาไว้ มีเสียงซุบซิบกันหนาหู

“ขอเสียงปรบมือให้กับเจ้าสาวของผมครับ” สิ้นเสียงของเขา แสงสปอตไลต์ก็ส่งไปยังที่ปฐพีได้มาร์กเอาไว้ให้

“ลักขณายอดรักของผมครับ” เขาผายมือไปยังร่างสาวน้อย “ม่อน” ที่ยังยืนนิ่งตะลึงอยู่ตรงนั่น

“ม่อน / ม่อน / ม่อน / เด็กม่อน...” เสียงเรียกชื่อของเธอดังขึ้นมาจากหลาย ๆ มุม รวมถึงปภัสสรที่ยืนนิ่งเหมือนถูกตรึงเอาไว้กับที่ ตาของเธอมองตามแสงไฟ สายตาคมสวยปะทะกับร่างสาวน้อยงดงามอรชร

“ยายเด็กม่อน... มันหมายความว่ายังไงคะพี่ดิน” เสียงปภัสสรดังขึ้นมาท่ามกลางเสียงฮือฮาของผู้คนเกือบร้อยชีวิตที่อยู่ในงาน

“พี่ดิน...” ภูผาก็ตกใจไม่แพ้กัน

“ผมรักม่อนครับ” เขาพูดประกาศออกไมค์ไปด้วยเสียงอันดัง สร้างเสียงฮือฮาให้กับผู้ที่มาร่วมงานอีกครั้ง สิ้นเสียงของเขา สปอตไลต์อีกดวงสาดส่องไปยังร่างของสาวน้อยลักขณา ที่ยังยืนทื่อด้วยความตกตะลึงแบบคาดไม่ถึง เธอจับมือกับแม่และพี่ฉันทนาเอาไว้แน่น น้ำตาเริ่มออขึ้นมา ริมฝีปากบางค่อยเผยอขึ้นเรียกผู้ชายที่ยืนสง่าอยู่กลางเวทีด้วยเสียงที่แผ่วเบา

“นาย...” เธอน้ำตาซึม และน้ำตาเริ่มไหลออกมาทางดวงตาวาวใส แม่ของม่อนตบหลังเธอเบา ๆ นี่คงเป็นข่าวที่ทำให้ทุกคนช็อกไปกันเลยทีเดียว รวมถึงพ่อกับแม่ของเธอด้วย

ปฐพีก้าวขาลงจากเวทีไปยังพื้นเบื้องล่างอย่างช้า ๆ สายตาของเขาจับจ้องที่ร่างของม่อนอย่างไม่วางตา สาวน้อยผู้ใสซื่อและบริสุทธิ์ เขายังจำคำกระซิบที่เธอบอกเขาในคืนวาบหวาม

“ม่อนรักนาย”

หน้าตาของม่อนในวันนี้สดใส เธอไม่ได้แต่งแต้มสีสันอะไรมากมาย สายตาที่มองเขาออกมาเต็มไปด้วยความรักและความจริงใจ ร่างงามในเสื้อผ้าราคาไม่กี่สตางค์ สำหรับปฐพีแล้ว ชีวิตที่สมบูรณ์พร้อมของเขา ไม่ได้อยากได้ผู้หญิงที่โก้หรู เขาอยากได้เพียงคนที่พร้อมจะปรนนิบัติเขา และรักเขาอย่างสุดหัวใจต่างหาก

“พี่ดิน...” นางเอกชั้นนำของเมืองไทย เข่าอ่อนแทบทรุด เจ๊บาสและเพื่อนรีบเข้ามาประคอง

“นี่มันไม่หยามกันมากเกินไปหรือคะ” เสียงหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างมีน้ำโห

“ใช่ ทำเกินไปจริง ๆ” อีกคนหนึ่งกล่าวสำทับ

“อย่ายอมนะคะ น้องปลา” มีอีกเสียงหนึ่งเริ่มยุยง รู้สึกไม่สบอารมณ์แทนปภัสสร ที่ตอนนี้เธอหน้าแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ และขายหน้าจนไม่รู้จะเอาไปไว้ไหน

ปฐพีเดินไปหยุดที่ตรงหน้าของม่อน ก่อนจะยื่นส่งมือให้สาวน้อย เธอมองใบหน้าของเขานิดหนึ่ง เห็นรอยยิ้มที่แสดงความจริงใจของนายดินออกมา สาวน้อยก็แทบละลายไปตรงนั้นแล้ว ทำนบน้ำตาของเธอพังลงมาทันที ก่อนจะโผเข้าหานายเดินที่อ้าแขนออกกว้าง

“นาย...” เธอเรียกเขา ร้องไห้ออกมาเบา ๆ นายดินกอดกระชับร่างบางที่สั่นเทิ้มอย่างแสนรัก

บรรยากาศโดยรอบดูเงียบกริบ เหมือนทุกคนรอคอยที่จะฟังคำสารภาพอะไรบางอย่าง

“นายอยากดูแลม่อน แต่งงานกับนายดินนะคนดี” คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของนาย สร้างเสียงฮือฮาให้กับทุกคนในนั้น

ปภัสสรเนื้อตัวสั่นเทาไปด้วยความโกรธา เธอจ้องมายังร่างสองคนเขม็ง กัดริมฝีปากสวย ๆ จนเจ็บ น้ำตาเริ่มเอ่อท่วม

“คุณดินทำแบบนี้ไม่ถูกนะคะ จงใจหักหน้าน้องปลาชัด ๆ” เจ๊บาสพูดออกมาอย่างเจ็บแค้นแทน จับมือสาวสวยที่ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ถูก

แสงไฟในงานสว่างวาบขึ้นมาทันที ทุกสายตาจับจ้องมายังร่างของนางเอกสาวสวยที่หน้าแตกไม่เป็นชิ้นดี ใคร ๆ ในที่นี้ก็เข้าใจว่านายดินต้องขอเธอแต่งงาน แต่ไฉนถึงพลิกไปแบบคนละโยชน์

ปฐพีดันร่างสาวน้อยให้ออกห่าง ก่อนจะบรรจงเช็ดน้ำตาให้

“อย่าร้อง เดี๋ยวไม่สวย” เขาพูดขึ้นข้างแก้มเบา ๆ ก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากถ่ายทอดความรู้สึกข้างในออกมา สองแขนของม่อนกอดนายดินเอาไว้ตัวกลม

ชายหนุ่มจูงมือเธอให้เดินตามขึ้นเวที ภาพสองคนที่ต่างตระกองกอดกันและกัน พลอยให้สายตาทุกคู่อิจฉาในความโชคดีของเธอ